Een verleidelijk aanbod

Hij vouwde de brief open en las: ‘Lieber W.A! (Wat heb je toch schöne initialen! Wij moeten daarom altijd weer glimlachen, omdat het ons aan die schöne alte tijd herinnert.) Wij zijn zo gelukkig dat jij met je charmante Frau en die liebe Mädel naar Argentinië komt. Dat Afrika met die hebberige rode bruintjes en zwartjes is toch niets voor jullie. We hebben je gewaarschuwd, maar je wilde niet luisteren. Hier bij uns, het Vaterland van jouw Frau, zijn toch de werkelijke reine blanke bruinen! Jouw opa heeft nog geholpen om ons naar dit mooie land te laten emigreren. Dat was een schöne tijd.
Jouw schoonvati zal jullie komst ook toejuichen, want al die linkse valse beschuldigingen dat zijn regering die toch wirklich misdadige rode oproerkraaiers, die de doodsstraf toch sicher verdienden, uit vliegtuigen zou hebben geworfen zijn toch verschrikkelijk! Dat gaat hem niet in de koude kleren zitten. En in Holland is er zoveel kritiek op jullie familie, dat is toch schandalig! Wij zouden in onze goede alte tijd daar wel raad mee hebben geweten…

Waarom blijven jullie niet voor immer in Argentinië wonen? De alte kameraden zouden zeer blij zijn en bovendien ben jij toch ook van uns ras? Je familie stamt uit Duitsland en zal zich dus bij uns thuis voelen. Je verkauft gewoon dat huisje in Mozambique en die paleizen in Holland en vestigt je bij uns. Je kunt hier onbezorgd leven. Denk er over na en laat het uns schnell weten, dan kunnen wij je komst vorbereiten.’

Hij legde de brief terzijde en glimlachte. Het was een verleidelijk aanbod. Niet meer worden lastiggevallen door perstuig dat elke fout op de voorpagina zet. Geen gezeur meer over dat optrekje in Mozambique. Een aangenaam klimaat. Oude vrienden van grootvader. Ongehinderd jagen zoveel hij wil. Hij zag het al voor zich… Dan stapt mama binnen.

© Jan Bontje 2009