Twintig twaalf. Het enige woord dat rijmt op twaalf: zwaalf; dialect voor boerenzwaluw. Eén dichterlijke zwaluw maakt natuurlijk nog geen zomer, maar als de winter blijft zoals hij nu al een tijdje is, is het zomer voor we er erg in hebben. Een nieuw jaar, een oud geluid: de slappelingen die nog goede voornemens namen zijn die mooie plannen allang weer vergeten en zij die gewoon doen wat ze deden en vinden dat ze moeten doen wat ze doen, doen dat al zó lang dat we vergeten zijn dat ze dat doen. Ze vallen niet op. Hij die hard schreeuwt wordt echter wel gehoord, al wordt er hopelijk minder naar hem geluisterd dan we gewend waren in twintig elf.

Het nieuwe jaar begon voor mij zoals altijd met tegenstrijdige gebeurtenissen. Ik begin en eindig deze column echter opgewekt, hoopvol, hier en daar zelfs lichtelijk optimistisch. Oef, nu moet ik uitkijken!
Allereerst was daar ineens dé biografie van Multatuli, weliswaar al in 2003 verschenen, maar begrotingstechnisch onbereikbaar tót ik een afgeprijsd doch ongeschonden, nieuw, nog ingeplastict exemplaar op de karakteristieke kop van de grote vrije denker tikte. Ik voelde me wél een beetje bekocht, want ik dacht altijd dat hij 750 bladzijden dik was, maar het zijn er maar 731. Inclusief de noten en het juryrapport 891, dat wel.

Ook nieuw: binnenkort ga ik geregeld optreden in het oude Gemeentehuis van Spijkenisse uit 1886. Dat was trouwens het jaar waarin Apachenleider Geronimo werd onderworpen door de o zo blanke o zo christelijke Amerikanen, Coca Cola werd gelanceerd, in Zuid-Afrika goud werd ontdekt, het Vrijheidsbeeld in New York werd onthuld, maar ook het jaar van de Haymarket-affaire, een 4 dagen durende demonstratie van arbeiders in Chicago, die de 1 mei viering inluidde.
Een jaar later, in 1887, overleed Multatuli. In Duitsland, want Nederland lag hem niet.
Alles is anders, maar er is niets nieuws onder de zon.

Multatuli, muziek, boeken, poëzie, taal en geschiedenis zijn voor mij net zo broodnodig als brood. Volgens mij zit er dan ook muziek in twintig twaalf.

Categorieën: Algemeen

4 reacties

JanBontje · 3 januari 2012 op 19:18

Foutje, bedankt: het boek is in 2002 verschenen. In 2003 kreeg het (terecht) de AKO Literatuurprijs.

arta · 5 januari 2012 op 14:49

Nou Jan, vasthouden, die positiviteit!
Ik wens jou het allerbeste voor 2012!

JanBontje · 5 januari 2012 op 22:09

Ben ik vast van plan. Dank je wel.
Ook jij en al je dierbaren een gezond, gelukkig, creatief 2012. :pint:

pally · 6 januari 2012 op 15:42

Mooie nieuwjaarstoespraak, Jan.
Jou ook een crea’12 toegewenst! :pint:

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder