Ik kan nooit meedoen aan Ex on the beach.
Al dat vuilnis is niet goed voor het milieu.

Misschien zijn daarom onze wegen wel gescheiden.
Omdat ik ouder wordt en meer begin te zien.
Alle clichés zijn waar, ze bestaan, dus ze zijn echt.
Mijn visie is van absoluut naar relatief gegaan.
Want nu ik de andere kant van het leven ken, zie je perspectief.

Het hoe, wat en waarom snap ik nog steeds niet.
Het was niet het moment om te gaan Dat moment is er nooit met kinderen in het spel.

Het is laf om die stap te nemen. Het getuigt van zwakte vind ik, om het te doen zoals het is gedaan.
Je veranderd niet alleen je eigen leven, maar ook dat van 3 anderen.
Niemand snapt het. Waarom de kinderen worden weggehouden bij hun vader.
In plaats van haar hart te laten spreken, is ze volledig gehersenspoeld en worden de kinderen geestelijk mishandeld. Erger nog: er is er op dit moment nog niemand die daar iets aan durft te doen.
Dat moet veranderen en dat zal veranderen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik van haar heb gehouden.
Ik hoop zij ook van mij, maar daar heb ik wel vraagtekens bij gezet.
Ik ben volwassen en blijf de vader van mijn kinderen voor het leven.
Ik zal ze leren hoe ze voor zichzelf moeten opkomen, hoe ze hun grenzen moeten aangeven.

Onze wegen zijn gescheiden.
Liefde is oneindig, ik had het ook zeker niet willen missen.
De pijn verbleekt bij de liefde die ik van mijn kinderen krijg, als ik ze wel af en toe een uurtje zie.

Ik word ouder, begin meer en meer te lijken op mijn vader. Stef Bos had gelijk.
Soms wat koppig, soms eigenwijs, maar ik heb er altijd voor gekozen om ook in de tijden van haar depressie bij haar te blijven, hoe zwaar dat ook was.
Ik kwam erachter dat zij meer was dan mijn vrouw en de moeder van mijn kinderen.
Ze mag fouten maken, zoals iedereen die maakt.
Maar het bewust beschadigen van de kinderen dat kan en mag niet.
Ze is een vrouw die de liefde heeft gevonden bij een andere man en probeert mij dat niet te vertellen, maar het is algemeen bekend. Toch is wel de vrouw waar ik heel veel van heb gehouden.

Een gezamenlijk verleden dat ik deel met mijn vader.
Ik weet dat hij mijn blogs leest en dit stukje is voor hem.
Mijn vader, de stille kracht waar ik al 38 jaar op bouw. Mijn kinderen worden groter en vaders worden oud.
Ik heb mijn leven en dat is niet meer dan normaal, maar ik zou nog zoveel willen bespreken en zijn advies willen vragen.
Hij heeft 2x meegemaakt wat ik nu meemaak.
En ook al ben ik volwassen, ik blijf zijn zoon voor het leven.
Ik zal mijn kinderen leren wat jij mij hebt geleerd, pap.

Maar eerst zal ik ze aantonen dat ik ze heel erg mis en dat mama er alles aan doet om ze bij mij weg te houden door ouder verstoting, zonder enige geldige reden.
Want, waar ik wel steeds onvoorwaardelijk koos voor mijn gezin, heeft zij besloten onze kinderen te beschadigen, te kiezen voor een gewetenloze slang, die mij met de dood heeft bedreigd en mijn kinderen daar onder te brengen en dat zullen ze weten.

Categorieën: Algemeen

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder