Als woorden kunnen omschrijven hoe ik mij voel had ik een boekwerk.
Een opkomend gevoel van verafschuwing bekruipt mij.
Mijn handen jeuken, ik wil gooien, slaan, gillen.
Hoe dieper ik in mezelf naar mijn ziel zoek, des te groter wordt het zwarte gat. Als er een hel bestaat,zitten alle zondaars in mijn maag.
Het verscheuren van mijn geest, het huilen van mijn hart.
De hysterische innerlijke strijd die ik voer met mezelf.
Een oorlog tussen alles overheersende boosheid en ontoegankelijke onmacht.
Enkele minuten staar ik voor mezelf uit,of waren het uren.
Veeg de emoties van mijn gezicht, fatsoeneer mijn kleding, en loop naar de hal.
Richt nog een blik in de spiegel,en veeg het denkbeeldige schuim van mijn mondhoeken af voordat ik mijn jas pak.
Met een harde knal gooi ik de deur achter mij dicht.
Op hetzelfde moment loopt mijn buurman ook de deur uit, twijfelend kijkt hij mij aan.
Ik schroom geen moment, met glimlach begroet ik hem,
En zeg “mooi weertje hè” buurman.
7 reacties
wendy77 · 11 april 2006 op 11:15
En zo zal het achter iedere voordeur iets anders zijn…..
Mooi geschreven
Troy · 11 april 2006 op 11:18
[quote]”Als er een hel bestaat, zitten alle zondaars in mijn maag”. [/quote]
Een prachtige zin als bovenstaande wordt afgewisseld met minder mooie (standaard) zinnen als:
[quote]”Enkele minuten staar ik voor mezelf uit, of waren het uren” [/quote]
Dit neemt het evenwicht van de tekst een beetje weg. Verder zie ik dat je af en toe wat problemen hebt met de interpunctie. Als je na de komma een spatie gebruikt ziet het geheel er meteen verzorgder uit. Ook heb ik het idee dat je net te weinig weggeeft in je stukje om een gevoel echt overtuigend neer te zetten. Voor zover mijn kritiek, maar blijf vooral schrijven.
emaessen · 11 april 2006 op 11:32
Mijn erfenis is mij miskend en ik voel de toorn der schepper. Je beschrijft exact mijn gevoel. Dit is af!
Nr 5
Chantal · 11 april 2006 op 12:12
Wow 😮 Vooral de eerste twee alinea’s vind ik heel sterk! Goed geschreven!
Shitonya · 11 april 2006 op 13:41
Zonder masker overleef je deze plankton genaamd aarde niet. Mooi verwoord.
KawaSutra · 11 april 2006 op 22:53
Onderhuids kolken emoties…
Treffend beschreven.
Ma3anne · 12 april 2006 op 19:05
Het zou zeer vermoeiend zijn als je van iedereen die je tegenkomt de diepste gevoelens en gedachten steeds zou ervaren. Is best prettig dat die van binnen zitten en niet altijd zichtbaar zijn.
Goed beschreven die discrepantie tussen binnen- en buitenkantje.