Gezellig onderwerp

Na enige aarzeling, vertel ik hier thuis over ColumnX en stotterend vertel ik er bij dat ik Bitchy ben. Verward en lachend kijken ze me aan. Jij??? Jij de onverwoestbare junkachtige chatter, schrijft op een site waar ook “normale” mensen zitten??? Meteen vervallend in mijn chattaal zeg ik opstandig “Jah und? Nahhh er zijn ook best normaluh chatters hoor!” Meteen beginnen ze voorvallen uit een recent verleden op te noemen. Diegene die op de A2 van een brug afwilde springen omdat hij de bons had gekregen van een medechatter en dat luidkeels verkondigde op de chatbox in de hoop dat iemand hem zou redden, of dat mens wat 24 uur per dag op de chatbox zat en zei hersenchirurg te zijn, of die postbode die het humor vond om alle brieven verkeerd af te leveren of….
Zo gaan ze nog even door, rollend van de lach, liggen ze over de vloer. Ik bijt op mijn tong om mijn moederlijke gezag niet eens flink te misbruiken en ze straf te geven voor het feit dat ze eigenlijk gelijk hebben.

Mijn man kijkt me met twinkelogen aan en vraagt of hij het mag lezen. Mopperend geef ik hem de link naar deze site. Ik voel enige kriebel in mijn buik. Ik vind het niets dat hij ze leest, ben bang dat hij vreselijk vindt en me verteld dat ik het beter bij het chatten kan houden. Tot mijn grote opluchting zegt hij *Leuk, maar…. of ik ook over leuke of gezellige dingen zou kunnen schrijven?
Leuke dingen???? Leuke dingen???? Dit zijn toch leuke dingen???? Verbouwereerd, uit het veld geslagen hoor ik hem aan terwijl hij uiteenzet wat hij met “leuke of gezellige dingen” bedoeld. Ik begrijp er geen ruk van, hoe ik ook mijn best doe. Ik vond het zelf best wel grappig, bedacht ik me schaapachtig.

Dagenlang ben ik bezig met het bedenken van leuke dingen. Godver, leuke dingen, wat zijn in godsnaam leuke dingen? Iedere gebeurtenis die ik mee maak, bekijk ik door het oog van iemand anders en vraag me dan af of dit leuk en/of gezellig is. Ik kom er maar niet uit.
Als laatste wanhoopsdaad klik ik op msn iemand aan, die ik het stempel *normale* chatter heb gegeven en leg haar de situatie uit. Gezellige dingen, zo moeilijk moet dat toch niet zijn, zie ik haar typen. Ik verwerp de zogenaamde gezinsboswandelingen of de avonden waar het Mens-erger-je-niet-bord een hoofdrol zou moeten spelen. Na 20 minuten ben ik nog geen steek verder.

Ik doe nog één poging om, als mijn man ’s avonds uit zijn werk komt, hem te overtuigen dat het best leuke onderwerpen zijn die ik aangesneden heb in mijn vorige stukjes en vertel hem bijna triomfantelijk met mijn pas herwonnen wijsheid: “Schat, die columns op X zijn op waarheid gebaseerd bijna autobiografisch!!” Hij is stil en kijkt me serieus aan en zegt dan heel rustig, dat is nu precies wat ik bedoel, Veer.