Goed spul (2)

De volgende morgen sta ik nog vroeger op vanwege 20 minuten trekken. Vol verwachting stop ik een eetlepel lijnzaadolie van een koude persing in mijn mond. Normaal gooi ik deze door de salade. De eerste vijf minuten gaan prima. Ik trek, duw en pers het goedje langs mijn tanden. Na zo’n zeven minuten komt de weeïge smaak van lijnzaad goed tot zijn recht. Het doet mij denken aan een mondvol sperma. Dat kon ik snel doorslikken, in tegenstelling tot dit spul. Na een klein kwartier neemt een braakneiging de overhand en moet ik vluchten naar het toilet. De uitgespuugde olie ziet helaas niet geheel wit. Kak, niet lang genoeg getrokken. Dit betekent dat er dus nog veel afvalstoffen in mijn mond herbergen. De gore smaak van de olie gaat na drie keer tanden poetsen ook niet weg. ‘Godgloeiendegloeiende.’ Denk ik. Ik blijf wel een dame natuurlijk.

Die lijnzaadolie gaat het niet worden. Ik stap over op kokosolie en scoor een goedkope pot bij de plaatselijke toko. Drie euro voor 500 gram witte pasta. Ik kan bijna niet wachten tot het weer ochtend is, zodat ik kan gaan spoelen voor een gezond lijf. De wekker staat inmiddels op 05.30u. Gezondheid is afzien.
Buiten is het donker en binnen is het koud als ik een eetlepel harde kokosolie in mijn mond prop. Moeizaam kauw ik hele brokken weg en ga ondertussen maar iets leuks doen. Zoals ontbijt maken. Wat ik pas mag consumeren op mijn werk aangezien er een half uur moet zitten tussen trekken en eten. Ik wordfeud wat en lees de Telegraaf. ‘Negeer die harde brokken, negeren die hap, tis goed voor je,’ spreek ik mijzelf moed in. Na een paar minuten wordt de olie vloeibaar en smaakloos. Mijn speekselklieren draaien wel overuren. Zou dat een goed teken zijn? Een slikreflex moet ik onderdrukken. Wederom trek en duw ik naar hartenlust. Met moeite houd ik het 20 minuten vol en ren naar het toilet om het resultaat te bekijken. Wit, heel licht schuimend! Yes! Ik zwaai de bacteriën vaarwel en ga mijn tanden poetsen. Verbeeld ik het mij nu of worden mijn tanden al witter?
‘Je hebt anders nog steeds een ouwe kop.’ Ah, mijn spiegelbeeld is ook wakker.
‘Wacht maar. Ik spreek jou nog wel. Eens kijken of je over een week nog zo’n grote bek hebt,’ dreig ik en zet een allerliefste glimlach op. Ja hoor. Ik zie toch echt een wit, glad gebit. Tevreden over dit fantastische resultaat steek ik mijn tong uit naar mijn spiegelbeeld en gooi snel het licht uit. Die witte waas trekt vast nog wel weg.

’s Avonds toon ik trots mijn mooie tanden aan Pierken. ‘Goed hoor, lief. Ga je vanaf nu iedere ochtend echt om half zes je nest uit?’
Wat een vraag! Ik heb het licht gezien en dat door slechts 20 minuutjes per dag afzien. Daar sta ik met liefde midden in de nacht voor op. Trouwens, als die vette, harde brokken olie eenmaal vloeibaar worden in de mond is het príma te doen! Pierken heeft echter ook zijn huiswerk gedaan.
‘Lieverd, is dat wel de goede kokosolie? Moet het geen biologische zijn?’
‘Ach, dat maakt toch niet zoveel uit? Toch? Toch!’ Dit wil ik helemaal niet horen, maar de twijfel slaat toe. Wat als ik de verkeerde olie heb gebruikt? Die witte streep op mijn tong had ik eerder niet. Dacht ik.
Al googelend op *naam van de kokosolie en olie trekken* kom ik op een forum waar meerdere mensen met hetzelfde dilemma worstelen. Is deze kokosolie geschikt voor oil pulling? Een bevredigend antwoord blijft uit.
De volgende ochtend neem ik het zekere voor het onzekere en besluit een dagje trekken en duwen over te slaan. De wekker gaat vier keer op repeat.
Bij een reformwinkel koop ik biologische olie. Een tientje voor 200 gram. De dagen daaropvolgend spoel, trek en duw ik. Die harde stukken in mijn mond blijven vervelend, maar de smaak van echte kokos én de wetenschap dat ik goed bezig ben maakt veel goed. Oké, een beetje. Na vier dagen vind ik 10 minuten spoelen per dag lang zat. Het aantal bacteriën zal nu toch wel flink gereduceerd zijn.

Het weekend blijkt een obstakel te zijn. Romantisch ontbijt op bed zit er niet meer in. Ik ben 10 tot 20 minuten lang niet aanspreekbaar vanwege een mondvol bacteriën. Na twee weken acht ik mijzelf gezond genoeg. ‘Kokosolie is ook heel goed geschikt om in te bakken. Of om je haar mee te stylen. Voldoet prima als biologische nachtcrème’. Ja, wat mij betreft komt die pot best leeg. Ik heb trek in wijn en een vette bek in de vorm van patat. Op de hoek zit een Gall en Gall. Daar trek ik drie flessen rosé uit een rek. Het water loopt in mijn mond.
Die avond lig ik op de bank, de tv staat aan en ik zucht verheerlijkt tegen Pierken: ‘Die rosé, hè. Das pas goed spul.’