Ik ben nooit van de goede voornemens geweest. Tenslotte zijn er maar heel weinig mensen die deze voornemens ook waar maken. Gezonder leven, meer bewegen, stoppen met roken, minder alcohol, poeh. Je ziet ze ook weer in alle socials voorbijkomen. En ik krijg ook altijd een beetje het gevoel dat er heel veel geld aan wordt verdiend. De ene coach na de andere vertelt me hoe ik mijn leven moet indelen en hoe gelukkig ik daarvan word. En dat ik dat het beste kan doen onder hun professionele begeleiding. Dat kost helemaal niet zo veel. Natuurlijk kan het niet bij één sessie blijven, goed werk kost tijd.
Nu kan ik me voorstellen dat begeleiding heel goed werkt als je wilt gaan sporten en afvallen. Want ik moet er niet aan denken om vrijwillig naar de sportschool te gaan. Daar zou ik echt een duwtje in de rug voor nodig hebben. Bovendien krijg je dan heel goede tips over hoe je wel en niet je dieet moet inrichten. Maar iemand die mij helpt “mezelf te vinden en te accepteren”, nee, dat is voor mij een stap te ver. Misschien ook omdat ik eigenlijk best goed in mijn eigen vel zit. Toch wel, ondanks alles.
De onzekerheid over Corona en hoe het nu allemaal verder moet, speelt de wannabee coaches ook erg in de kaart. Je kunt zelfs al sessies volgen waarbij je tegen de zee kunt schreeuwen. Alsof die er iets aan kan doen. Nou zal het wel opluchten, maar dan rij ik zelf liever naar het strand. Lekker concurreren met de meeuwen. En dan kan ik ook nog aan de Glühwein als ik uitgeschreeuwd ben. Want dat zal bij een verantwoord levende life-coach wel weer niet mogen. Onderdeel van de goede voornemens.
Natuurlijk denk je wel na over het jaar dat komen gaat. Dat doe ik nu ook. Vooral omdat ik me nog helemaal niet kan voorstellen hoe het allemaal gaat lopen. Ik ga ervan uit dat het wel gaat lukken. Wel met hulp, dit kan ik niet alleen. En met de gedachte aan mijn maatje, hoe zou hij het gedaan hebben, wat zou hij ervan vinden, zou hij trots op me zijn. Ook dat geeft steun.
0 reacties