Eindelijk weer thuis…
De afgelopen weken was ik in Zweden. Ik ben daar vaak omdat er familie woont, maar tegelijkertijd ben ik vreselijk van dat land gaan houden. De rust, de vrede, de winterkou en de zomerse warmte. Bossen, zee. Kortom, een heel andere wereld die heel geschikt is om een boek af te schrijven. De Zweden houden ook van hun land maar, zoals alle inwoners van landen, zoeken zij ieder jaar het tegengestelde op van dat wat ze zelf bezitten. Nederlanders hebben iets met Spanje en Frankrijk. Ieder jaar trekken we er massaal naartoe om ons eigen overvolle landje even te kunnen verruilen voor een wat groter gebied en wat meer rust in het dagelijks bestaan.
Zweden doen dat ook. Rond de wintermaanden in november en december trekken duizenden Zweden naar de zon. Zij hebben iets met het Aziatische. In het hele land tref je Aziatisch winkels aan. Naast mosterd is de meest verkochte saus de zoetzure Thaise saus. Het is dan op zich ook niet verwonderlijk dat duizenden Zweden zich in het rampgebied bevonden en met name in Thailand, in Phuket.

Bij mijn zus in haar heerlijke landhuis, genesteld op de bank met een kop koffie, zag ik de eerste beelden van de vloedgolf. Op dat moment was nog niet duidelijk hoeveel inwoners van Zweden getroffen waren. Een dag of twee later bleek dat het land zich op iets heel ergs moest voorbereiden. Op vliegveld Arlanda wachtte de complete koninklijke familie op de eerste doden. Over de kisten waren Zweedse vlaggen gedrapeerd. De eersten van achthonderd omgekomen mensen werden teruggebracht naar het koude, regenachtige land dat ze voor een paar dagen waren ontvlucht. Meer dan tweeduizend mensen worden nog vermist en het zal nog heel lang duren voordat hun lichamen kunnen worden geïdentificeerd, als dat ooit nog zal lukken.
Misschien zit Rikke erbij, een vriend van mijn neef, die een rugzakvakantie aan het houden was in de regio. Want niemand heeft nog iets van hem gehoord.

Vreemd dat ons allemaal eerst iets bijna persoonlijks moet overkomen, dat het eerst landgenoten moeten zijn, voordat we in staat zijn om te voelen dat hulp bij zo’n ramp juist van ons, van de welvarenden, moet komen. Dat er een golf van dood en verderf voor nodig is om tot een golf van medemenselijkheid en leedwezen te komen.

TT

Categorieën: Actualiteiten

13 reacties

Mosje · 12 januari 2005 op 14:10

[quote]Eindelijk weer thuis[/quote]Zo is dat. Het leek er even op dat je ColumnX voorgoed verlaten had.

Trouwens, Raindog nog tegengekomen in het Zweedse? Die was er op zoek naar de Zweedse natuur.
😛

Dees · 12 januari 2005 op 15:20

[quote]Dat er een golf van dood en verderf voor nodig is om tot een golf van medemenselijkheid en leedwezen te komen[/quote]

Vreemd dat het ene mensenleven meer waard is aan donatie en medeleven dan het andere. Dat geven gebonden is aan de hoeveelheid tv-spektakel die eraan vooraf gaat.

Welkom terug. Is je boek af?

Groet,

Dees

tontheunis · 12 januari 2005 op 15:43

[quote]Trouwens, Raindog nog tegengekomen in het Zweedse?[/quote]

Zweden is groot, zo groot, dat een gemiddeld hondje er in het niet verdwijnt. Een gemiddeld schrijvertje trouwens ook…

tontheunis · 12 januari 2005 op 15:45

[quote]Welkom terug. Is je boek af?[/quote]

Dank Dees!
Inderdaad, De Executeur is af. Begin mei ligt het volgende kind in de boekhandel.
Het is heerlijk om weer terug te zijn. Blij dat jullie zo driftig verder zijn gegaan met (be)schrijven. Het is teveel om in te halen.

TT

Mup · 12 januari 2005 op 15:53

Welkom terug, hoop dat Rikke terecht is,

Groet Mup.

tontheunis · 12 januari 2005 op 16:17

[quote]hoop dat Rikke terecht is[/quote]

Helaas… nog niet en de kansen dalen met de dag.
Dank Mup. Blij weer hier te zijn.

TT

pepe · 12 januari 2005 op 16:30

Wilt u zich geen gemiddeld schrijvertje meer noemen, ik denk daar heel anders over 😉
Nietig zijn we allemaal en zeker tijdens een ramp als deze, zijn we klein en machteloos.
Ik kijk uit naar het aankomende boek.

gr pepe

PS. fijn dat je weer in CX-land bent!

Raindog · 12 januari 2005 op 19:43

Pepe, toen Ton het volgende zei,
[quote]Zweden is groot, zo groot, dat een gemiddeld hondje er in het niet verdwijnt. Een gemiddeld schrijvertje trouwens ook…[/quote]
kwam even de idee bij me boven dat hij met name mij en juist niet zichzelf bedoelde.

[b]WOEF WOEF!!![/b]

Maar je weet wat ze zeggen hè Ton? Die bijten niet ;-). Integendeel zelfs; welkom terug en proficiat met de afronding van je boek!

Ik wil even niet reageren op de tsunami-kant van je verhaal maar ik denk wel dat ik net zo genoten heb van Zweden als jij. Weliswaar kort, doch hoogstwaarschijnlijk voor herhaling vatbaar. Het is een ronduit schitterend land. Desalniettemin, fijn je hier weer terug te zien.

Maurits · 12 januari 2005 op 20:04

[quote]Vreemd dat ons allemaal eerst iets bijna persoonlijks moet overkomen, dat het eerst landgenoten moeten zijn, voordat we in staat zijn om te voelen dat hulp bij zo’n ramp juist van ons, van de welvarenden, moet komen.[/quote]
Waarom juist bij deze ramp zoveel reaktie komt is een vraag die nog niet beantwoord is. Er zijn niet veel Nederlanders omgekomen. Toch is er veel gegeven. Misschien dat het absurde dodental ‘het deed’. Misschien dat de ramp gebieden getroffen heeft die velen kennen. Misschien dat de ramp er een is waar je met simpelweg een berg geld veel kan bereiken. In tegenstelling tot Darfur dat een nog groter drama is omdat mensen het daar elkaar aandoen.

Ma3anne · 12 januari 2005 op 20:29

Heerlijk land, Zweden. Zou er ook wel familie willen hebben en boeken willen schrijven. 🙂

tontheunis · 12 januari 2005 op 22:48

Dierbare vrienden en vriendinnen,

Ik wil jullie danken voor alle warme verwelkomingen. Ik heb, dat moet ik toegeven, jullie columns en commentaren zeker gemist.

Maar het landhuis van mijn zus, het bos, de zee, mijn vluchtoord heeft veel goed gedaan en een heerlijk volgend boek opgeleverd, dus het was de moeite van het vakantie vieren dubbel en dwars waard…
Ik kan jullie, als jullie eens in alle rust heerlijk willen schrijven, Zweden van harte aanbevelen.
Want Raindog zal het met me eens zijn, het is een fantastische ervaring.

Overigens bedoelde ik hem met het hondje en mijzelf met het schrijvertje want bij sommige columns die ik na terugkeer las, verdwijn ik echt in het niet.

TT

Kees Schilder · 13 januari 2005 op 09:03

Welkom terug Ton.Blij dat je er weer bent

pepe · 13 januari 2005 op 12:01

[quote]mijzelf met het schrijvertje want bij sommige columns die ik na terugkeer las, verdwijn ik echt in het niet.[/quote]

Dat denk jij, is jouw mening!! Niet de mijne! 😉
Ik ben het met je eens dat hier(CX) heel wat talenten schrijven en ik de meeste columns met heel veel plezier lees.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder