Heksensoep!

[i]*advies voor alle leeftijden: probeer dit thuis niet!!!*[/i]

Omdat ik het goed vind dat mijn kinderen hun fantasie ontwikkelen, krijg ik vaak vreemde voorstellen. “Mam, mogen we heksensoep maken op het balkon?” was er zo eentje, die absoluut maar één keer de revue is gepasseerd. Er werd buiten van alles gezocht wat er in de bak gedaan zou kunnen worden. Van een dode vlieg, tot een oude sok, hamstervoer, en oude takjes. Lachend keek ik toe. Nog wat water erbij, en nu was het wachten op wat komen ging…
De eerste ontwikkelingen waren plantjes, die er zomaar uitgegroeid kwamen. Geweldig!
Daarna raakte de heksensoep langzaam in de vergetelheid, doordat het winter werd.

Het werd lente, ook in de soep. Er kwam beweging in, terwijl er geen wind stond. Enkele dagen later was het een woest pruttelend brouwsel geworden, waar elke heks jaloers op zou zijn. Ik verzamelde al mijn moed en ging er in roeren, om binnen één seconde een enorme gil te slaken, want wat ik zag was te goor voor woorden.
Insecten paren namelijk graag in stilstaand water, en zo te zien had er in mijn bak een gigantische orgie plaatsgevonden! Larven! Van het kaliber naaktslak, en niet één, maar honderden!

Een plan de campagne was snel gemaakt: moord was de enige optie. In paniek gooide ik alles uit mijn keukenkastje, wat maar enigzins giftig leek, tot ik uiteindelijk mijn redding vond: ontstoppoeder, enorm giftig, dus goed. De hele fles ging er in, maar tot mijn verbazing werden ze er alleen actiever van! Paniek! Met vuilniszakken om mijn armen heb ik uiteindelijk kokhalzend de bak opgepakt en in een put op ons plein gedeponeerd. Zo, daar ben ik vanaf! dacht ik….

Weken later kom ik thuis van mijn werk, open mijn voordeur, en voel dat ik word aangekeken. Ik kijk rond, maar zie niets. Mijn oog valt op een speelgoedje dat ik niet ken, en wat uit zichzelf begint te bewegen. Vreemd! Ik kijk wat beter, en staar in de ogen van een gigantische gemuteerde kever, die overduidelijk wraak wil. Ik ren naar buiten , pak de eerste vent die ik tegenkom bij zijn kladden, sleur hem mee mijn gang in, al krijsend: “Dood, dood, dood moet hij!” De man zegt, meewarig glimlachend:”oh, zeker een spinnetje? Maak ik wel even koud voor je, wijfie!” Tót hij het gevaarte ziet, terugdeinst, 10 centimeter is reusachtig voor zo’n kever, en zegt: “Bekijk het maar!”

Uiteindelijk hebben 2 stoere mannen (die op zo’n moment niet zo stoer lijken) mijn aanvaller vermoord. De rust was weergekeerd, maar iedere keer als ik mijn voordeur open, verwacht ik weer een insect met een overdosis steroiden aan te treffen op mijn deurmat.

Er zijn experimenten die niet de moeite waard zijn om uit te proberen.