Help, de pil werkt niet!

Even met de Belastingdienst gebeld. “Goedemorgen, Oplopers hier. Mag ik de afdeling automatisering even van u?” Na een heleboel keer doorverbinden kreeg ik eindelijk een of andere computernerd aan de lijn. “Zo, zwakzinnige puistenkop! Jij heb wel echt helemaal alles tegen hè?” De stakker had geen idee waar ik het over had, dus legde ik hem dat even fijntjes uit: “Je bent dubbel gehandicapt. Je werkt bij de Belastingdienst, wat je op feesten en partijen al niet echt de getapte jongen maakt, én je bent computerprogrammeur: ook een beroep dat wordt geassocieerd met horkerige, sociaal onaangepaste types. Hoe krijg je het voor mekaar om 700.000 ingediende aanslagen digitaal weg te flikkeren?” Een paar jaar geleden was er op televisie een real-life soap over de Belastingdienst. Iedereen die niet kon uitrekenen hoeveel zakjes patat er uit een mud aardappelen gingen, werd geen inspecteur maar postkamerbediende. Want als je dat niet kon dan ‘was je een risico’. Over risico’s gesproken: hoe kregen ze het dan voor mekaar om Gekke Henkie te bevorderen tot automatiseringschef? Het is natuurlijk ook te gek voor woorden. Juist de brave burgers die ruim voor de sluitingstermijn hun aangifte hadden ingediend moeten dat opnieuw doen omdat de fiscus ze onleesbaar heeft gemaakt. Computerfoutje. Voorlopig dien ik helemaal geen aangifte in. Ook een computerfoutje. De Belastingdienst begint steeds meer op de spoorwegen te lijken. Die staan met hun automatiseringsellende ook de hele dag stil. Rot toch op met je computerfoutjes…

Gek trouwens, je schijnt dat helemaal niet meer te mogen zeggen, dat “zwakzinnige puistenkop”. Want de rechter veroordeelde een inwoner van Gouda tot een geldboete en een werkstraf omdat ‘ie een smeris zo had genoemd. Nee, een agent een zwakzinnige puistenkop noemen valt niet onder de vrijheid van meningsuiting. Maar ja, mag ik die fiscale computerlul dan wel zo aanspreken? Hem géén “zwakzinnige puistenkop” noemen is een aperte ontkenning van de werkelijkheid!

Ja, want dat is het. Een aperte ontkenning van de werkelijkheid. Een randdebiel de computers van de Belastingdienst laten bedienen. Iets anders dan een ontkenning van de werkelijkheid kan ik dat niet noemen. Net zoiets als Georgina Verbaan een wetenschapsprogramma laten presenteren. Ik heb woensdag even gekeken. Hysterische achterlijke spillepoot presenteert wetenschappelijke itempjes. Nee, erg geloofwaardig komt dat niet over. Als uitgerekend Georgina mij iets vertelt over kernfysica of de relativiteitstheorie heb ik niet het idee dat ik echt door een deskundige word toegesproken, zeg maar. Netzoiets als Patty Brard een voordracht laten houden over kunst en cultuur, of Harry Mens over ethisch ondernemen…

Ook een aperte ontkenning van de werkelijkheid is het gedoe rond prinses Maxima die aanwezig is bij de ondertekening van een overeenkomst tussen minister Plasterk en wethouders van de vier grote steden over de acceptatie van homoseksuelen, en de woede van de SGP daarover. Mij is nooit zo duidelijk wat een moordenaarsdochter nou precies van doen heeft met mensenrechten. Bezoekt ze binnenkort ook een conferentie over de belangen van uit het vliegtuig gegooide eigenwijze Zuid-Amerikaanse landbouwers? Maar bij de SGP zijn ze ook het spoor bijster. Die vinden dat Maxima niet aanwezig mag zijn omdat het koninklijk huis geen extra cachet mag geven aan een bijeenkomst die tot doel heeft, homoseksualiteit in de maatschappij aanvaard te krijgen. Want dat mag niet van de Bijbel. Geschift zijn ze, die zwartekousenidioten. Volgens mij staat in de Bijbel ook nog iets over naastenliefde, een detail dat door die gristenhonden maar wat graag wordt weggemoffeld. Ik weet niet zo goed wie ik liever een doodschop zou willen verkopen: het boegbeeld van de SGP of het boegbeeld van de PVV. Tuig is het, allemaal.

Maar de verschrikkelijkste ontkenning van de werkelijkheid blijkt de suggestie te zijn dat je je slechte humeur gewoon met een pilletje zou kunnen opkalefateren. Prozac en dat soort troep blijkt gewoon niet te werken. Klaar ben je ermee. Hoe kom ik dán mijn pestbui te boven? Want ik heb me weer behoorlijk opgewonden, deze week. Over de automatisering bij de fiscus, over Georgina en de wetenschap, over een moordenaarsdochter die opkomt voor mensenrechten, over een ontspoorde gristenfundamentalist… Het enige wat nog helpt is een lekker potje schelden, maar daar moet je dus ook al mee oppassen. Denk maar aan die smeris die je dus geen puistenkop meer mag noemen. Hoewel… Ik heb de oplossing gevonden! Oom agent sprak mij gisteren aan omdat ik niet correct had voorgesorteerd op het voetpad. Ik heb die pokdalige geüniformeerde snotaap ogenblikkelijk met een demonstratief gebaar tot vermaak van de omstanders een cadeautje gegeven. Een flesje Clearasil.