Naakt sta ik hier voor u ontdaan van de verweten mantel der arrogantie en afstandelijkheid, slechts gekleed in de puurheid van mijn eigen ziel. Ben ik als persoon ook daadwerkelijk de reflectie, die zich nestelt op de oogopslag van een ieder die mij aanschouwt, of prikt een goed verstaander daar genadeloos doorheen.
Wij allen hebben een bepaald beeld in ons hoofd zoals wij denken over te komen op de mensen om ons heen. Is dit beeld waarheidsgetrouw, of in onze eigen gedachten geboetseerd naar hoe wij over willen komen.
Ik heb zeker mijn onzekerheden en confronteer mezelf regelmatig met mijn innerlijke demonen. Moet ik dit echter ook naar buiten toe tentoonspreiden, hiermee voeding gevend aan een ieder die mij zou willen beschadigen, of sluit ik mezelf hiervoor af en blijf ik het ijskonijn dat ik vaak pretendeer te zijn.
Het gevaar van gevoelens tonen en delen is dat je onbewust de regie uit handen geeft, daarmee toelatend dat er gezocht wordt op plekken, waar jij voor jezelf niets wil vinden.
Nu zal ik de laatste zijn die wegloopt voor innerlijke confrontaties, maar het is zoveel makkelijker om een ander de spiegel voor te houden, dan er zelf in te moeten kijken.
De waarheid is namelijk vaak keihard en gespeend van iedere vorm van medelijden, je met het besef achterlatend dat, hoe onafhankelijk je ook bent, ook jij het niet alleen kan in dit leven.
Ik heb mezelf altijd gezien als einzelgänger, een vrije geest ontdaan van de regels van het maatschappelijke moeten. Maar met het klimmen der jaren, dit evenredig aangevuld met het stijgen van het intellect, zal je soms compromissen moeten sluiten die indruisen tegen je vroegere jeugdigheid en overmoed. Het keurslijf van het verwachte levensverloop, begint zich beter en beter te schikken, en mijn voorheen rebelse inslag accepteert het nu als een aanvulling in plaats van een moeten.
Moet ik dit nu als verraad aan mijn vroegere idealen zien, of omarmen als een nieuw geplaveide weg, slechts wachtend op het moment dat ik deze vol overgave wil betreden.
Ik weet diep van binnen dat ik altijd het rebelse jochie zal blijven en koester dit, maar mijn verzet tegen het onbekende en daardoor onbeminde, is geen levenswijze op zich meer maar slechts een onderdeel van de complete persoon die ik nu pas ben.
12 reacties
DACS1973 · 16 april 2011 op 08:59
Ik zie dat je zeer zorgvuldig te werk bent gegaan bij het schrijven van je tekst. Je hebt aandacht besteed aan de manier van formuleren en ook kan ik je – in tegenstelling tot vorige bijdragen – niet op grammaticale en spellingsfouten betrappen.
In mijn ogen zou je betoog wel aan kracht winnen als je de stijl die je hanteert minder gewichtig had gemaakt. Het lijkt op sommige plekken in de tekst alsof je met een woordenboek op schoot hebt gezocht naar deftige synoniemen van de woorden die je in eerste instantie wilde gebruiken.
Wanneer je jezelf blootgeeft in een tekst, past daar mijns inziens beter eenvoudige, toegankelijke taal bij.
Chucky · 16 april 2011 op 09:03
Bedankt voor je reactie, als je echter al mijn stukken leest zie je dat ik deze stijl van schrijven nu eenmaal heb. Ik hoef geen deftige synoniemen uit woordenboeken te halen want zoals ik het nu neer heb gezet zo komt het er ook gelijk uitrollen. Ik verbaas me daar soms wel eens over als ik met iemand praat, dat ik woorden gebruik waarbij mensen me aan staan te kijken van ???? wat zeg jij nou , terwijl het gewoon nederlandse woorden zijn.
DACS1973 · 16 april 2011 op 09:15
Je hebt de ervaring dat mensen een ‘wat zeg jij nou’-blik in hun ogen krijgen als jij ‘dure’ woorden gebruikt. Ik vraag me daarom af of je in een column dergelijke taal zou moeten gebruiken. Grote kans dat die voor menig lezer een (te) hoge drempel vormt om tot de kern van je betoog door te dringen.
Slechts mijn mening, je mag natuurlijk zelf weten hoe je je boodschap verpakt.
Chucky · 16 april 2011 op 09:25
Je kan het natuurlijk ook zo bekijken : wie zegt dat het “te dure woorden” zijn ? 😉
Maar zoals gezegd dit is nu eenmaal de stijl waarin ik schrijf en als ik moet gaan “zoeken” naar woorden om het minder duur of plechtig te maken dan doet het voor mij afbreuk aan hoe het uit mij komt.
But no hard feelings haha
pally · 16 april 2011 op 16:16
Ook mijn ervaring is, dat je taal gekunsteld aandoet, chucky, plechtig bijna. Een soort dominee vanaf de kansel. Voor mij ontkracht dat de inhoud een beetje, en dat vind ik jammer, want je hebt best wat te zeggen.
Als je zegt dat zo nou eenmaal je schrijf-en spreektaal is, moet je incalculeren dat je dit soort reacties krijgt.
succes,
groet van Pally
LouisP · 16 april 2011 op 17:12
Mocht dat inderdaad jouw stijl van spreken zijn, dan had je volgens mij je stuk, die manier van spreken niet moeten gaan verdedigen.
Als die woorden echt zo er vanzelf uitrollen en iemand zou me daarop aanvallen…..en dan no hard feelings???….Ik dacht van niet
DACS1973 · 16 april 2011 op 17:40
Dat van die [i]hard feelings[/i], dat had voor mij ook niet gehoeven hoor, Louis. Tussen mij en Chucky was helemaal geen sprake van ruzie of wat dan ook. Hoogstens een verschil van inzicht.
Jammer dat wanneer iemand zijn mening over een tekst geeft en die ook zo goed mogelijk probeert te onderbouwen, jij dit als ‘iemand erop aanvallen’ bestempelt. 🙁
LouisP · 16 april 2011 op 17:47
“Het lijkt op sommige plekken in de tekst alsof je met een woordenboek op schoot hebt gezocht naar deftige synoniemen van de woorden die je in eerste instantie wilde gebruiken.”
Dacs, ik vind dit aanvallen, of toch in ieder geval in de buurt komen van aanvallen..
Ik bedoel dat aanvallen niet negatief trouwens..
Chucky · 16 april 2011 op 18:08
Hee ieder zijn mening en daar heb ik respect voor. Ik voel me niet aangevallen en misschien moet ik dan maar een witte nekgevalletje om gaan doen om te kunnen preken 😉
Hoewel ……. met al die kleine jongetjes , laat maar zitten , die mensen zijn mij te eng :lach:
sylvia1 · 16 april 2011 op 19:41
Op zich heb ik geen problemen met een column met ingewikkeld woordgebruik. En een beetje puzzelen, paar keer opnieuw lezen vind ik ook niet erg. Alleen begrijp ik hier het beeld niet dat je wilt overbrengen. Ik vind het weinig consistent, krijg geen duidelijk idee van hoe jijzelf nu ziet en denkt dat anderen jou zien. Soms vertil je je ook een beetje aan je woordgebruik, ik vind de combi van een reflectie die zich nestelt op een oogopslag bijvoorbeeld vreemd gekozen. Nestelen ‘op’ kan volgens mij sowieso niet, je nestelt je in iets.
Chantalle · 22 april 2011 op 08:11
Jammer, dat niemand schijnt te zien hoe mooi dit stukje eigenlijk is.
Chucky · 29 april 2011 op 15:17
Dank je wel Chantalle , ik dacht al dat ik gek geworden was hahahaha.