Gisteren brak het lipje van het bandje van mijn vaders horloge. Het horloge had ik voor hem gekocht voor Vaderdag. Ik herinner me nog dat de man die de horloges op de markt verkocht in gebrekkig Nederlands zei; goed kwaliteit, koopje veel plezier van hebben… Ja, als ze dat tegen je zeggen dan moet je het wel kopen het was immers maar 5 euro. De man had ook een heel sinistere blik in zijn ogen, hij zei nog net niet; ‘Ik weet waar jouw huis woont’, maar hij dacht het duidelijk wel. 😀 Ik kreeg meteen toen mijn vader het gebroken bandje aan mij liet zien het briljante idee om het bandje te lijmen. Waarom een nieuw bandje kopen als je nog 3 tubes secondelijm in de kast hebt liggen. Het principe van de dopjes van die lijm snap ik echter nog steeds niet. Volgens mij is het de bedoeling dat je het dopje eraf draait en vervolgens met de bovenkant van het dopje het folie inprikt wat de tube opent. Echter wanneer ik dat doe komt er bijna altijd een gedeelte lijm met explosieve kracht uit de tube gespoten. Ook deze keer was het weer prijs maar omdat ik wist wat er ging gebeuren zat het deze keer niet op mijn handen maar in de ogen van onze hond. Dat laatste was een grapje, het spoot niet in de ogen van de hond, dat arme beest is overigens al jaren blind (sinds dat verschrikkelijke ongeluk met die heggenschaar. 😉
Het lukte mij voor het eerst om de tube weer dicht te draaien zonder dat er lijm op mijn vingers liep. Nog niet zo lang geleden zat de lijm op mijn nagels. Het is ideale nagellak alleen ben ik van het mannelijke geslacht en gaat het spul er in geen weken meer vanaf. Mensen kijken je toch raar aan en denken wellicht dat je in de avonduren bijklust als een of andere Kelly look-a-like. Die avond probeerde mijn vader het gelijmde horloge aan te doen. Helaas liet de lijm al weer los nog voor hij het uurwerk om zijn pols had bevestigd.
Mijn dank is daarom groot aan de makers van de secondelijm. Zij die dit geweldige product gedurende vele jaren hebben gemaakt tot wat het nu is; gore rotzooi wat je niet meer van je handen krijgt en wat nog geen horlogebandje kan vastlijmen. :wave:
3 reacties
eLGee · 14 september 2007 op 21:07
Ik vond dit verhaal wel leuk om te lezen, maar gaat het verhaal nu over lijm of over het horlogebandje?
Dit vond ik grappig:
[quote]Het is ideale nagellak alleen ben ik van het mannelijke geslacht en gaat het spul er in geen weken meer vanaf. [/quote]
Enne, die secondelijm; niet in de tube knijpen als je hem opent 😉
schoevers · 15 september 2007 op 07:45
Grappig verhaal.
Smileys tussen de tekst vind ik niet zo leuk.
Dees · 15 september 2007 op 14:19
Smilies zijn eigenlijk bedoeld om of je woorden kracht bij te zetten, of, vaker, om je woorden te ontkrachten.
Wat je volgens mij doet als je een stukje schrijft met smilies erin, is tonen dat je bang bent je eigen woorden niet meester te zijn, je niet goed genoeg te kunnen uitdrukken. En ik denk dat je er een stuk creativiteit mee uitgumt hier. Je vult er gaatjes mee op in je tekst die beter met woorden gevuld hadden kunnen worden. De basis voor een stukje is er, maar het is m.i. onvoldoende uitgewerkt. Door de smilies maak je dat idee nog erger. Zonde. Gewoon iets langer op zitten en dan kun je er vast iets moois van maken.
Benieuwd naar je volgende.
Grtjs, Dees