De vrouw voor mij bij de kassa van een, inmiddels oranje versierd plafond, superrmarkt legt haar producten op de lopende band, zet het verdeelbalkje achter haar laatste product.
Ik zet het pak- halvolle melk- daarachter en verder niets dan alleen ook weer een verdeelbalkje, niet hetzelfde maar een ander. De kassa medewerker begint met het zoeken naar de barcode en haalt het product over de scanner, kijkt niet op de kassa of dit het juiste bedrag op het scherm verschijnt.
Aan het eind van de lopenband stapelen de gescande boodschappen zich op en ik zie een zak chips, Bolognese van Croky, langzaam in elkaar gedrukt worden. Ik kijk naar de andere kassa’s rechts en links van mij. Spaart u zegeltjes, hebt u een bonuscard, wilt u pinnen? om vervolgens het antwoord niet af te wachten maar verlangend kijk naar de vrouw en haar antwoord ‘Pinnen graag’
Ik wacht, mijn gedachten zijn bij andere zaken des leven en staar in de ruimte, hoor de vele geluiden en “pinnen graag”
Met mijn contant betaalde pak melk, loop ik naar de uitgang en kom een bekende tegen die niets zegt alleen met een hoofdknikje naar de winkelwagen loopt. Niets bijzonders te vertellen zeker.
De prullenbakken zijn vol, de afvalcontainers voor de lege, soms halfvolle drankflessen, zijn vol en er staat van alles en nog wat buiten deze ondergrondse verzamelaars. Niemand kijkt meer op en om.
Ik loop weer over het bruggetje, zie geen hondje maar wel links
in het bijna stilstaand water het meerkoeten nest met hun jongen., gelukkig zitten ze in de schaduw van de laaghangende takken.
Even verderop, nadat ik over het bruggetje ben gelopen er geen fietsers mij hebben gepasseerd, steek ik het fietspad en de straat over naar de overkant. Ik ken de mensen die in de huizen wonen niet. Hun keukenraam zit aan de voorkant en wat er achter hun huizen afspeelt boeit me niet alleen als de voordeur openstaat en in de voortuinen wordt gewerkt.
Een groet krijg ik wel en groet terug of steek mijn rechterarm en hand.
4 huizen verder ga ik rechtsaf, langs de geparkeerde auto’s, onze doodlopende straat in met de huizen, hun opritten, de garages en voortuinen. Het 1e huis daar woon ik, maar dat terzijde.
De insecten en vlinders lokkende bloemen komen langzaam naar de hoogte om hun nectar aan te bieden en dat stemt me vrolijker. Het regent zachtjes.
Nummer 22
Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.
2 reacties
Arta · 3 juni 2021 op 08:55
Je zet met deze column een hele mooie sfeer neer, nummer 22!
van Gellekom · 3 juni 2021 op 17:34
Ook deze weer zeer mooi!