De vrouw voor mij bij de kassa van een, inmiddels oranje versierd plafond, superrmarkt legt haar producten op de lopende band, zet het verdeelbalkje achter haar laatste product. Ik zet het pak- halvolle melk- daarachter en verder niets dan alleen ook weer een verdeelbalkje, niet hetzelfde maar een ander. De Lees meer…
‘Ga zitten jongen, we moeten praten’, dat is wat hij tegen mij zij.Ik pak een stoel, ga zitten zoals hij zegt en ik zeg:‘Pap, het is mijn leven, ik doe wat ik wil, ik ga niet langer meer kruipen.Ik sta op en loop straks zo de deur uit’. Hij zegt: Lees meer…
De nacht werd gewassen en ik sta in een bushokje van een provinciaal vervoerder die de aanbesteding 2 jaar geleden had gewonnen. Het glas, nu eens niet aan diggelen geslagen, beklad met verf. Een rood hart met de hard geworden druipers, met een witte pijl er doorheen. “Ans en Teet’, Lees meer…
Treurig loop ik door mijn geliefde woonwijk alwaar ik opgroeide en als nozem mijn stempel zette. De wijk Nieuwland is niet meer wat het ooit was, nee erger nog: het lijkt nu wel een nieuw land. Nederlanders ontdek je er maar weinig. Kijkend naar de verpaupering ontgaat mij de herkenning maar dat heb ik al eens beschreven. Schiedam doet wel zijn best om de wijk er goed uit te laten zien door bijvoorbeeld nieuwbouw maar de treunis blijft nadrukkelijk aanwezig.
Lanterfanten in tijden van opgehokt zitten, mijn handen te blijven wassen en mijn mombakkers in te smeren met van antibacteriële micro-organismen achtergelaten op winkelwagentjes en winkelmandjes, pinautomaten en wat er nog meer aangeraakt, geproefd en de neus binnen kan dringen. Me too?, toeterende een voorbijganger achter een rollator met een Lees meer…
De ochtend begon met een flinke geeuw, het strekken van de armen en daarna het met gestrekte benen de vloer te raken, maar zover kon ik mijn rug niet meer buigen. De geur van de nacht hing nog even om mij voordat ik me langzaam ontdeed van een oud en Lees meer…
Nu moeten we niet met z’n allen gaan zeuren dat er geen donder op TV is. Er is zat te bekijken, alleen worden er geen risico’s genomen. Grote shows waar publiek bij welkom is, worden nu niet gemaakt of uitgesteld. SBS bijvoorbeeld neemt dat risico niet. De meeste programma’s worden Lees meer…
Op mijn vijftiende verjaardag kreeg ik van mijn vader een mini bromfietsje cadeau. Vader had het zelf in mekaar geknutseld met behulp van allerlei losse onderdelen. Als ik er op zat, raakte ik met de knieën mijn armen, zo klein was het. Maar ik was de koning te rijk met Lees meer…
Van huis uit ben ik altijd een enthousiaste carnavalsvierder geweest. Het grappige van carnaval is; er gebeurt altijd wel iets. Zo reisden Sylvia en ik eens met onze toenmalige vriendenclub vanuit Roerdonk naar Maltstad, met de speciale carnavalsbus. Sylvia had zich juist in de afgelopen week geblesseerd met tennissen; haar Lees meer…
Harrie Onschuld is een gevoelig mannetje. Hij heeft moeite om zich te ontdoen van trauma’s, oud en nieuw, groot en klein. “Maak van je hart geen moordkuil,” drukt zijn vrouw hem vaak genoeg op het hart. “Laat het van je afglijden pap,” adviseert zijn dochter, maar dat is allemaal makkelijker Lees meer…
Vanaf het plateau waarop ik lig te zonnen, heb ik een schitterend uitzicht over het meer onder mij. Het blauwe water van het meer straalt rust uit, net als de massieve omtrekken van de Vulkaan op de achtergrond. Op het strand krioelt het van de mensen, met spelende, lachende en Lees meer…
Bert heeft afgelopen zomer meegedaan met een populair dating programma voor vrijgezelle boeren. Met zes dames heeft hij een date gehad, en met een ervan heeft hij daadwerkelijk het bed mogen delen. Met haar pronte billen zo voor het grijpen leek een toekomst samen met haar voor Bert binnen handbereik. Lees meer…