Het tuincentrum en andere werkelijkheden

We zijn weer eens veel te laat opgestaan. Alsof je in het weekend slaap voor de hele week in kunt halen. Dat schijnt helemaal niet nodig te zijn, dus waarom onze lichamen daar dan toch voor kiezen is mij een raadsel. Een uur later stappen we in de auto om op weg te gaan naar het tuincentrum. Er moeten planten worden verpot. Niet één, niet twee, niet drie, maar wel tien, of misschien, als we daar zin in hebben, wel twaalf. Lekkere muziek op de radio. Vrolijke muziek. Het belooft een leuke dag te worden. Vanmiddag naar vrienden toe, dus het kan best dat die planten nog even moeten wachten voordat ze een nieuwe pot krijgen. Het is allemaal niet erg, want het is weekend. Het is druk bij het tuincentrum. We kopen potgrond, speciaal voor mediterrane planten, want we hebben olijfboompjes geplant die nu toch echt beginnen te lijken op iets wat groter is dan een zielige spriet groen. We kopen ook hydrokorrels. Dat vinden planten fijn. Hydrokorrels nemen namelijk water op, en geven dat langzaam weer af aan de plant. Het is zoals boodschappen doen bij de Albert Heijn en alles in de koelkast en voorraadkast opbergen om het vervolgens te nuttigen wanneer je daar zin in hebt of het nodig hebt. Een geweldige uitvinding, die hydrokorrels. We kopen ook speciale voeding voor onze olijfplantjes, dan groeien ze vast heel snel uit tot statige mediterrane bomen.
We balen allebei stiekem dat we zo lang hebben geslapen, het is onze schuld dat die planten nog een dag langer in hun veel te kleine pot moeten wonen.

Toen onze lichamen van mening waren slaap in te moeten halen omdat het weekend was, was twintig kilometer verderop een jongeman allang wakker. Voor hem was het geen weekend. Voor zijn gevoel had hij al in geen jaren meer weekend gehad. ’s Nachts sliep hij nauwelijks. Er gebeurden dingen om hem heen waar hij geen grip op had, die hij niet begreep. Toen hij klein was werd hem altijd verteld dat God het beste met hem voor had. God beschermde hem tegen het kwaad. Het werd steeds meer duidelijk dat dat niet het geval was. Hij besloot om zich niet te laten kisten en te achterhalen wat die dingen waren die om hem heen gebeurden. God had het in ieder geval bij het verkeerde eind. Hij zat stil op zijn kamer in het donker en wachtte op wat er zou komen. Soms kwam het niet, soms kwam het als hij het niet wilde, en soms kwam het als hij er op wachtte. Iets of iemand probeerde hem iets duidelijk te maken. Dat het allemaal niet echt was, dat hij in een schijnwereld leefde. Dat er iets gruwelijk mis was. Hij sprak met velen van hen, en allemaal beweerden zij hetzelfde. Er is iets goed fout. Het bewijs stapelde zich op. Hij moest zich gaan voorbereiden, je weet maar nooit wat er kan gebeuren in zo’n onzekere wereld. Hij ging zorgvuldig te werk. Beschermmiddelen werden zorgvuldig tegen elkaar afgewogen en uitgekozen. Hij hield alles nauwlettend in de gaten. Op een willekeurige nacht werden de gesprekken met hen heftiger en verontrustender. Ze leken bang te zijn. Goed en fout werden door elkaar gehaald. Witte muren werden zwarte stalen hekken, het donzige dekbed een zware beschimmelde lap grond. Hij stond op. Nadenken, blijf nadenken. Concentreren. Hij trof voorzorgsmaatregelen, hij moest zichzelf beschermen. Kalm blijven, heel kalm. Mensen waren geen mensen meer, het waren dingen, waar zij het over hadden gehad. Ze zouden hem kwaad doen. Het zat allemaal goed fout. Hij ging de deur uit en liep naar binnen bij een winkelcentrum. Toen hij ze zag, wist hij wat hem te doen stond. Beschermen, zichzelf beschermen. Eén keer, twee keer, drie keer, hij raakte de tel kwijt. Hij knipperde met zijn ogen. Bloed. Bloed? Daar was nooit over gesproken. Op dat moment wist hij dat het echt goed fout zat. Hij kon geen risico nemen. Hij liep gevaar, in welke werkelijkheid dan ook. Hij moest zichzelf beschermen. Nog één keer.

We laden de potgrond en hydrokorrels in de achterbak. In de auto wordt de vrolijke muziek plotseling verbroken. De nieuwslezer klinkt wat onrustig. Er is iets gebeurd. Een jongeman heeft in een winkelcentrum om zich heen geschoten. Er zijn zes doden gevallen. De dader heeft zichzelf van het leven beroofd. Er is niks bekend over zijn motief.