Hoe was je dag schat?

Het begon met het uitvallen van de combiketel. Deze staat niet binnen handbereik. Natuurlijk niet, die is destijds zo ver mogelijk weg geplaatst. Stookolie stinkt namelijk en rookt verschrikkelijk. Dat wil je niet in je huis hebben. Vanzelfsprekend valt een ketel niet overdag uit, maar ’s avonds, wanneer het donker is. En donker is het, want de buitenverlichting doet het, op één klein waakvlammetje na, ook niet meer. Daar ga je dan, na het nuttigen van een paar wijntjes, je nek brekend over het fietsje van je jongste en het skateboard van je oudste, op weg naar de schuur waar de ketel geplaatst is. “De ketel is dood” had de monteur laatst nog gezegd. Maar ik dacht, eigenwijs als ik ben, dat hij mij een nieuwe ketel aan wilde smeren. Helaas, hij is echt dood, of in ieder geval schijndood, want als ik hem weer aan de praat heb gekregen, kan mijn vrouw douchen. Of de kinderen in bad. Of de verwarming aan. Maar dit alles niet tegelijk.

Hierna begint het spelletje weer van voor af aan. Het is een huurwoning. Ik heb de eigenaar voorzichtig laten weten dat de ketel niet lang meer te leven heeft en of hij zo vriendelijk wil zijn om deze z.s.m. te vervangen, of a.s.a.p. dat mag ook. Dom, dom, dom! Huisbazen zijn van nature zwaar allergisch voor welke reparatie of verbetering ook die maar enigszins geld kost. En dat is nu net het probleem. Want na de ketel kregen wij (wij, dat zijn behalve mijn vrouw en ondergetekende, ook mijn drie bloedjes van kinderen) te maken met opeenvolgende gebreken die, zoals later is gebleken, reeds voordat wij de woning betrokken bij de eigenaar bekend waren.

Deuren sloten niet langer, sloten gingen niet meer open of dicht en de ramen hadden we beter kunnen verwijderen om de tocht buiten te houden. De vloer in het gastenverblijf werd een verhaal apart. Het grondwater had schijnbaar een weg gevonden naar boven met als gevolg dat wij een continu waterballet in het gastenverblijf hadden. Dit was niet wat ik bedoelde toen ik aan mijn vrouw voorstelde om een “natte ruimte” te maken in het gastenverblijf.

Was het hier maar bij gebleven. Bij hevige regenval (dat is het probleem van wonen aan de Costa Blanca; of het regent hevig of het regent een jaar niet, nooit eens enkele druppels), stonden wij (dat zijn in dit geval mijn vrouw en ikzelf) tot onze enkels in het water als wij ons bed uitkwamen. De kozijnen lieten namelijk hier en daar, behalve een continue tocht, ook wat water door. Door al dit extra vocht in huis, kregen wij ook last van schimmel. En niet zo’n beetje ook. Wij hebben serieus overwogen om een kapper te laten komen om het haar wat op ons muren groeide wekelijks in model te laten brengen.

Een deskundige is onlangs, in opdracht van de huisbaas, op bezoek geweest. Hij constateerde dat de ketel aan vervanging toe is, de kozijnen verrot zijn en dat het grondwater onder het gastenverblijf een weg omhoog gevonden heeft. Het briljante brein wist mij te vertellen dat het wellicht verstandig zou zijn om een en ander te vervangen. Tja, breng dat onze huisbaas maar eens aan zijn verstand. Gelukkig kan mijn vrouw redelijk overtuigend zijn (geloof me, ik kan het weten) en is de huisbaas, weliswaar onder protest, overstag gegaan.

De kozijnen zijn vervangen en de vloer in het gastenverblijf is opengebroken om de oorzaak te vinden van het omhoog kruipend grondwater. Buiten de ketel (welke de huisbaas onder geen voorwaarde wenst te vervangen), zijn de meeste problemen dus opgelost. Alleen hebben we nu geen lekkende kozijnen meer, maar fluitende. Als het een beetje waait fluiten onze nieuwe kozijnen de derde symfonie van Beethoven, maar dan vals en onafhankelijk van elkaar. Het gastenverblijf staat uiteraard ook nog steeds blank bij de minste of geringste regenbui. Op enkele uitzonderingen na, zou je dit je ergste vijand nog niet aandoen.

Gelukkig hebben we de ketel nog. Na elke douchebeurt slaat hij af en gaat vader weer op avontuur om hem aan te zetten. Het begint al te wennen. Als ik thuis kom is de opmerking “hoe was je dag schat” dan ook vervangen door “volgens mij is de ketel weer uit”.

Janic