Verkeer als een akoestische symfonie door een open raam, gevolgd door bevreemdende stilte waarvan ik pas later in de gaten heb dat het een stilte was. Niets zeggen gedachten over koffie en peuken. Het enige dat mijn leven mij voor nu brengt is definiëren en herpositioneren, en koffie. Waar ben ik tussen twee gedachten? Ik heb iets sterkers nodig… Alsof ik een mislukte whisky achter mijn kiezen wegsla, heb ik in één etmaal al vaker het woord Gleneagles gehoord, dan dat de datum elf september ooit bestaan heeft. Het smaakt als een zeezilt goedje, dat Gleneagles.
Ik stok. Ik slok. Ik denk:
‘De Grote 8’ klaar hun werk te doen en te beslissen over het lot van de armsten op aarde. Bob Geldof’s ‘[i]I don’t like Monday’s[/i]’ had een afspraak dubbel geboekt en heeft deze weten te verzetten naar donderdag. ‘I don’t like Thursdays’, donderdagen. Er is dan tenminste één God die zijn naam waarmaakt; Thor. Door een kortsluiting in mijn hersenpan lijkt empathie plaats te maken voor rust die de chaos lijkt te aanschouwen. – [i]Die Amerikanen waren tóch meer van de paniek[/i]. Ik neem nog een teug van mijn glas Gleneagles en peins over het elitaire volk, de ‘écht denkende mens’ dat debatteert over ethica en wereldpopulatie.
Ik stok. Ik slok. Ik denk:
Misschien moeten wij geen recht meer spreken, niet meer het volk. Niet meer de Geestelijken, de Gelovigen of het Geloof, maar de Natuur. De natuur in al haar rauwheid en oorsprong. Tenslotte: We hebben nog een poema in de aanbieding. Bevrijd de poema (moet je hem wel eerst kúnnen vangen) en laat hem los op de Schotse hooglanden. Geef alle extremisten, met- of zonder maatpak, rugzak of witte boord acht dagen voorsprong en [i]hunt them down.[/i]
Laat de natuur en haar instincten bepalen wie de schuldigen zijn. Het recht aan het Hof van Essentie. De Openbaring zonder advocaten, zelfs niet die van de duivel. Geen spreekrecht, geen zwijgrecht.
De natuur die in alle rust haar oordeel uitspreekt over Mens en Massa. In alle rust zie ik dat al het nieuwe ontstaat uit een vorm van chaos. Ik stok. Ik slok. Ik denk:
Waar was ik tussen twee gedachten?
8 reacties
Mosje · 8 juli 2005 op 22:14
De natuur in al haar rauwheid en oorsprong haar werk laten doen? Daar zijn we niet ver vanaf, of misschien gebeurt het al wel. Dat wat wij beschaving noemen ligt als een dun vliesje over die rauwheid. Een vliesje met scheuren en gaatjes. Door een van de scheuren zie ik terroristen bommen plaatsen, en door een van de gaatjes stoer reppende politici.
En die poema is zo gek nog niet. Die heeft zich even teruggetrokken en laat alles even aan zich voorbij gaan.
melady · 9 juli 2005 op 00:16
[quote]Waar was ik tussen twee gedachten?[/quote]
Misschien een beetje teveel slokken? :pint:
Een beetje een warrige column maar: Ik stok. Ik slok. Ik denk: morgen begrijp ik de wereld.
Dees · 9 juli 2005 op 09:15
Survival of the fittest…
Mooi stuk. Ik denk alleen dat de poema zich liever nog eens omrolt in de zon, dan deze ondankbare taak op de schouders te nemen.
Wright · 9 juli 2005 op 09:38
Poema’s doden, in tegenstelling tot de mens, alleen om te overleven.
Aan de big 8 gaat het dier nog een zware kluif krijgen (En reken maar dat ze zwaar op de maag liggen van het arme beest!)
Ik stel voor om alle hekken van dierentuinen te verwijderen, dan wordt het pas echt interessant!
(Mooi concept voor een real life tv programma)
‘Hunt them down’
*Ben ff John de Mol bellen, tot laterz.. 😛
Ma3anne · 9 juli 2005 op 10:04
[quote]Bevrijd de poema (moet je hem wel eerst kúnnen vangen) en laat hem los op de Schotse hooglanden.[/quote]
En met de poema meteen al die Schotse Hooglanders op de Veluwe weer terug naar waar ze horen?
De stilte tussen twee gedachten toch op papier gekregen. Mooi.
bert · 9 juli 2005 op 11:29
[quote]Verkeer als een akoestische symfonie door een open raam, gevolgd door bevreemdende stilte waarvan ik pas later in de gaten heb dat het een stilte was.[/quote]
Dit moment van stilte bij een open raam kan in ieder geval nooit in Groningen geweest zijn.
Mooie column. Ik lees hem nog een keer in stilte.
Troy · 9 juli 2005 op 11:56
In de natuur bestaat inderdaad tenminste nog zoiets als civillisatie..Mooie column.
Raindog · 12 juli 2005 op 22:59
Wat Ma3 zei, de stilte tussen twee gedachten toch op papier gekregen. Niet alleen mooi maar ook erg knap. Het vervluchtigt doorgaans net zo makkelijk als de alcohol in het glas als je het te lang laat staan, zo tussen twee gedachten.