Sinds een paar dagen bevind ik me in de verkeerde trein, zo laat mijn gevoel me weten. Maanden heb ik gestrompeld van station naar station, waar ik hoopte de oplossing te vinden. Meerdere stations heb ik gevonden, maar overal stuurde ze mij weer weg, met de mededeling: ‘jij hoort hier niet, zoek maar verder.’ Moe en steeds onzekerder kroop ik verder, soms gebukt onder de pijnen, die mij in het donker pestte. Een telefoontje deze week stuurde mij naar het juiste station, alleen niet naar de trein die ik zelf zou kiezen. De oplossing om van mijn meereizende tumor af te komen, is daar ongetwijfeld aanwezig, maar ik voel me erin geduwd en kan me er in de eerste uren niet echt thuis voelen. Ik zit hier nu eenmaal in en kan echt niet uitstappen. Woorden als goedaardig en kwaadaardig spoken door mijn hoofd en maken nu het verschil voor later, ik vind het nare woorden, want bij aardig stel ik me geen pijnen voor.

Ik staar uit het raampje en zie de zon vrolijk schijnen, zo anders dan anders voel ik de stralen zacht mijn huid strelen. Op het volgende station stappen vriendelijke vreemde mensen in, ze zullen voor mij zorgen de rest van de reis. Het zijn nu nog vreemden, maar ik weet dat ik zonder hen niet verder kan.
Waar de trein heen zal gaan is mij nog lang niet duidelijk, maar ik laat me rijden en geef me over aan alles wat nu op mijn pad komt.

Nog een station verder stappen mensen in die ik al jaren of heel mijn leven ken. De kinderen zijn dichtbij me, ook al is de werkelijkheid heel anders. In kilometers denk ik niet meer, want ik voel ze naast me. We lachen en genieten van het mooie om ons heen.
Familie en vrienden stappen in en uit, de een stilletjes, niet wetende wat ze moeten zeggen, anderen zijn behulpzaam, ze willen iets doen voor mij. Helaas ik reis alleen, niemand kan me helpen op deze weg, maar toch is het fijn dat ze er zijn.

Lieve mensen die ik ken van zomaar woorden op een scherm, eentje komt zelfs langs ook al had ik haar nog nooit gezien in levende lijve, sommige bellen, mailen en zijn bij mij in gedachten.
De afgelopen nacht was ik alleen met onze dochter, een stukje van de route was ze bij me en gaf me zoveel moed, dat verder reizen een verlangen is. Een verlangen naar het eindstation, de bestemming nog onbekend.

Ik staar nu uit het raampje en de mist zegt me niet verder te kijken dan vandaag, morgen zien we verder…

Categorieën: Algemeen

pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

25 reacties

wendy77 · 14 oktober 2005 op 13:22

Wow Pepe, heel mooi verwoord. Ik krijg er kippevel van. Sterkte trouwens!

pepe · 14 oktober 2005 op 14:01

Inmiddels ben ik een paar stations verder en weet dat mijn medereizeriger niet kwaadaardig is.
Wanneer en hoe die mij gaat verlaten weten ze nog niet, maar ik ben wel blij dat ik in een sneltrein terecht ben gekomen.

Geertje · 14 oktober 2005 op 14:05

Gelukkig, had de column in de previeuw gelezen en vermoede dat hij van jou was. Mooi gevonden metafoor! En gefeliciteerd met het goede nieuws! 🙂

ietje · 14 oktober 2005 op 14:08

wat een mooie column waar ik helemaal kippevel van kreeg. Fijn dat je al kunt zeggen dat je medereiziger goede bedoelingen met je heeft. Ik hoop dat je snel weer zonder hem verder kunt, heel veel sterkte!

wendy77 · 14 oktober 2005 op 14:13

Oh gelukkig maar pepe!

Dees · 14 oktober 2005 op 14:42

Prachtig Peep!

Enneuh :kiss: voor jou. Gelukkig maar.

Wright · 14 oktober 2005 op 15:00

Lieve Pepe, gefeliciteerd met de goede uitslag!
Ook van deze Pepe-groupie een dikke smakkerd :kiss:

klungel · 14 oktober 2005 op 15:47

[i]zwaait ff naar het raampje waar Pepe achter zit[/i] *roep modus Pepe! Hierzo! *kushandjes modus :kiss:

Marco · 14 oktober 2005 op 15:50

Gelukkig pepe 🙂 Sterkte!

WritersBlocq · 14 oktober 2005 op 19:29

100% Pepe! :kiss: voor je allerbeste column, dat vind ik echt!

Chantal · 14 oktober 2005 op 21:44

Heel mooi!

Trukie · 14 oktober 2005 op 22:28

Heel moedig en prachtig verwoord.
Sterkte

sally · 14 oktober 2005 op 22:32

Jemig Peep, dat was even schrikken!

Wat een opluchting voor je dat het er beter voor staat dan je vreesde.
Ik zou haast zeggen Gefeliciteerd!
Erg goed je gevoelens beschreven in je column.

Sterkte verder en veel liefs
Van Sally

Troy · 14 oktober 2005 op 22:53

Prachtige column, Pepe. Mooi dat je zo’n afschuwelijk iets op deze manier met je lezers kunt delen.

Troy

melady · 14 oktober 2005 op 23:54

[quote] eentje komt zelfs langs ook al had ik haar nog nooit gezien in levende lijve,[/quote]

je hebt mij dus gezien in levende lijve, lieve pepe, en daarom vind ik je column helemaal top.

Je bent een wereldwijf. 😀

Louise · 15 oktober 2005 op 08:28

Wat een ongelooflijk aangrijpend reisje, beschrijf je hier. Aangrijpend, maar ook mooi.
Ben ongelooflijk blij om te lezen dat de uitslag meeviel.

xx Lou

Kees Schilder · 15 oktober 2005 op 10:04

Blij en opgelucht dat het er goed voorstaat nu.

pepe · 15 oktober 2005 op 10:19

Iedereen bedankt voor de reacties en het meeleven. Dat heeft me absoluut geholpen die spannende dagen door te komen.

Deze column is er een die zo vanuit mijn hoofd naar het scherm stroomde.
Gelukkig nu een week verder, een stuk blijer en geruster. 🙂

Charisse · 15 oktober 2005 op 13:12

Als volslagen newbee hier geraakt en geboeid. Mooi dat je woorden had/hebt om dit te creeeren.

Ma3anne · 16 oktober 2005 op 10:53

Lieve Peep, ik lees nu deze column pas. Ontzettend mooi verwoord wat je voelde.
Ben zo blij met het positieve bericht, al ben je er nog niet.
Op steun van deze kant kun je altijd rekenen.

:kiss:

bert · 16 oktober 2005 op 15:51

Hoe door een paar simpere woorden je leven plotseling kan veranderen, soms negatief maar gelukkig soms ook positief. Heel veel sterkte gewenst om er weer geheel bovenop te komen.
Heel goed verwoord!!!

Eddy Kielema · 16 oktober 2005 op 20:46

Ik hou heel erg van metaforen die met treinen te maken hebben, dus ook van deze column! Heel goed, Pepe & heel veel sterkte!

KingArthur · 17 oktober 2005 op 09:32

Heel mooi geschreven. Ik ben ook erg blij met je reactie hieronder. Hopelijk gaat alles goed op zijn pootjes weer terecht komen. Sterkte.

Mup · 18 oktober 2005 op 14:31

Waar een tumor al niet goed voor is he pepe!:-P

Petje af voor je positieve instelling, je woorden, en ach, de rest, maar dat wist je al.

Kus-knuf, Mup.

KawaSutra · 19 oktober 2005 op 00:41

Zeer sterk geschreven, die kracht zal je op de rails houden. Sterkte daar bij. 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder