Mijn huis en hart zijn donker. Het is stil in mij. Heel stil.
In de verte hoor ik de stemmen van oude bekenden. Mijn beste vriend, overleden door een kopstoot toen hij 16 was. Mijn lieve, altijd lachende, oma. Vrienden die streden maar hebben verloren. Allen zijn ze me dierbaar en allen komen langs in stilte. De stilte voelt als een warme deken ondanks de kilte die in mijzelf voel. De kou doet me denken aan het warmste moment in de afgelopen 30 jaar. De geboorte van mijn dochter die ikzelf ter wereld mocht helpen brengen. De verloskundige die, volledig in stress, aan de telefoon hing om me er door heen te praten. Het wonder van mijn dochter die mij leek te helpen tijdens de geboorte. De tranen kwamen later. Trillend buiten een sigaret roken.
Ik hoor mijn dochters boven lachen, ze zijn prinsessen en in hun beleving zijn ze dat ook echt.
Hun lach brengt me terug, weg uit de stilte terug naar de warmte, terug naar alles wat me lief is.
Het is waar; De hoogste openbaring is stilte.
14 reacties
Meralixe · 11 februari 2013 op 11:19
‘k Zal moeten opletten dat de reactie niet langer is dan de column!
Dus, man rookt buiten een sigaretje en noteert zijn razendsnel door het hoofd schietende gedachten. Van uit die gedachte probeer ik uw verhaal te benaderen.
Het contrast tussen de eerste zin en de voorlaatste zin (terug naar alles wat me lief is…) is me niet helemaal duidelijk. :eh:
Chi_Dragon · 11 februari 2013 op 11:50
Ouch!
Als je hem zo benadert en hij blijkbaar dus uitnodigt om zo gelezen te worden dan de plank misgeslagen.
Na de geboorte van mijn dochter stond ik trillend buiten een sigaret te roken.. Er schoten toen genoeg gedachten door mijn hoofd maar heb er geen moment aan gedacht om die op te schrijven. 😉
Leermomentje voor mij.. Duidelijker vertellen zodat de lezer meer wordt meegenomen en er minder grijze gebieden ontstaan.
TY voor het lezen en de genomen moeite om er feedback op te geven..
Meralixe · 11 februari 2013 op 13:47
Klein misverstandje in onze reacties, ik bedoelde met dat sigaretje smoren dat je ergens na de eerste zin van de column even buiten was. Dat sigaretje smoren bij de geboorte van het eerste kindje had daar niets mee te maken. :eh:
Chi_Dragon · 11 februari 2013 op 14:01
I see!!
Maar dan blijft het leermoment dus nog altijd staan..
Doordat de link tussen de eerste zin en de laatste niet helder is zal ik dat dus duidelijker, uitgebreider moeten vertellen..
Nogmaals dank! :lach:
Yfs · 11 februari 2013 op 22:41
Je geeft me de indruk dat dit een column is in concept vorm die nog uitgewerkt moet worden.
Ik begrijp wat je wilt zeggen, maar vind het niet goed uit de verf komen.
Je lijkt een Rembrandt te willen schilderen, maar het eindresultaat is een Picasso. Ik begrijp wat Meralixe bedoelt, in de eerste regel verwelkom je de stilte, in de eennalaatste regel blijkt het juist een stilte te zijn waaruit je graag terug wilt keren naar de warmte.
Om je statement op het einde te onderbouwen vind ik je column te oppervlakkig en lijkt me iets meer diepgang gewenst.
PS : De mooiste muziek begint met stilte! 😉
Chi_Dragon · 12 februari 2013 op 08:18
Ty Yfs,
3 jaar niet schrijven maakt de vingers roestig. Des te meer waardeer ik jullie comments. Zet de grijze cellen weer aan het werk en laat de vingers hopelijk weer dansen over het toetsenbord.
Column had inderdaad wat langer mogen liggen rijpen op de plank.
Ik neem je commentaar ter harte. Thanks dat je de moete hebt genomen om hem kritisch te lezen en hem van je commentaar te voorzien.
Ferrara · 12 februari 2013 op 10:59
Chie_Dragon, hier en daar een drupje olie tegen de roest, de stofdoek over je grijze cellen en aan de slag. Van een terecht rood pennetje leer je het meest. 😉
Sagita · 12 februari 2013 op 11:02
Heel poetisch! En de ontdekking van Stilte bevalt me wel.
groet Sa!
Nachtzuster · 12 februari 2013 op 18:40
De openingszin vind ik prachtig! Over de geboorte van je dochter zou je al een column op zich kunnen schrijven. Of heb je dat misschien al gedaan? Eerlijk gezegd heb ik niet naar je eerdere werken gekeken.
Deze vond ik mooi, sereen en intiem.
Chi_Dragon · 12 februari 2013 op 20:12
Volledig mee eens.
Ik ben een ieder, die de moeite neemt om mijn schrijfsels (kritisch) te lezen en van welk commentaar dan ook, altijd dankbaar.
😉
Chi_Dragon · 12 februari 2013 op 20:13
Thnx Sa :lach:
Chi_Dragon · 12 februari 2013 op 20:14
Dag zuster, oh nee nachtzuster
Ook jij bedankt. Over de geboorte van mijn dochter heb ik nog geen column geschreven wie weet komt die nog.
Bedankt voor je compliment 😉
Harrie · 13 februari 2013 op 09:47
Goedenacht, een column met een waarachtig hoog Reinhard Mey gehalte. Niks meer aan doen. Graag gelezen.
Chi_Dragon · 13 februari 2013 op 11:00
Dank voor uw vriendelijke woorden