Eens kom je op een punt in je leven waarbij je denkt: ‘Is dit het nou?’. Op dat moment zou je willen stilstaan bij wat er met je gebeurt, maar ondertussen ook willen vluchten. Je zou willen rennen, janken en schreeuwen. Willen peinzen, piekeren en nadenken. Je wilt antwoord, duidelijkheid en vrijheid. Maar toch ben je op zoek naar samenzijn, vastigheid en iets om naar te streven. Dat punt in je leven kan je maken of breken. Door de keuze die je maakt. Door de dingen die je besluit te doen, en door de dingen die je laat. Door het pad dat je kiest die je verder zult volgen en door de afslag die je voorbijgaat. Door de stappen die je achter je laat en door de stappen die je vooruit zet. Eigenlijk heb je je eigen leven helemaal in eigen hand, maar het is maar net wat je er mee doet. Laat het leven maar lekker op zijn beloop gaan. Verras jezelf eens. Laat eens iets gebeuren wat je niet had verwacht, waar je niet over hebt nagedacht. Dat houdt het leven spannend. Eén andere afslag kan de rest van je leven veranderen, laat het eens gebeuren. Durf het stuur los te laten, je ogen te sluiten en je zult zien dat het helemaal niet zo eng is als het lijkt. Je kunt je afgelegde route niet vergeten, maar wel het besluit nemen om vooruit te kijken. Kijken naar dingen die je nooit eerder hebt gezien, routes kiezen die je nooit eerder hebt genomen. Wie weet brengt het je naar een plek waarvan je niet eens wist dat deze bestond…

Categorieën: Algemeen

7 reacties

joopvanpoll · 3 februari 2010 op 11:54

“Is this all there is, my friend?” muziektekst om te neuriën.
Peinzen en piekeren, twee bijzondere vormen van denken. Het helpt ons niet verder in het psychische vlak.
Denken is oud, je doet het met de ervaring en de kennis uit het verleden, met je conditionering.
Is de denker niet wat hij denkt?
Niet kiezen voor enige route is misschien een optie,in het midden van de rivier, ver weg van de turbulenties der kribben.(En Staphorst natuurlijk)
Joop.

DACS1973 · 3 februari 2010 op 19:12

Het is allemaal waar wat je schrijft, en je hebt het vlot leesbaar genoteerd, maar: het is allemaal niet zo origineel. Mij bekroop het gevoel dat ik dat al eens eerder had gelezen. Ik mis een verrassend nieuw inzicht, een onverwachte wending. Maar nogmaals: je schrijft goed.

Shitonya · 3 februari 2010 op 19:24

Een uiteenzetting van ‘doe eens gek’ of durf eens te leven.. vind het helemaal niets.

trawant · 3 februari 2010 op 22:08

Allereerst zeg ik maar eens; Welkom Dromary..
Dit is toch je debuut op CX?
En het is de gewoonte dat je dan van de een of de ander die hier al langer rondloopt iets te horen krijgt over je stukje.
Daar leren wij allen van, van feed back..toch?
Als we het daar over eens zijn, het volgende:

Dit kan béter..
Omdat je in feite een 13 in het dozijn redenatie/filosofietje opzet wat mij na de eerste opsomming van werkwoorden in de tweede zin al verveelt.
Ik lees zoveel ‘dingen’ en clichés zonder invulling of voorbeelden.
Waar is de situatie waarin je ook echt beleeft wat je beschrijft, of waarin je een hoofdpersoon keuzes laat maken aan de hand van een door jou verbeelde ervaring. Op plaatsen. met mensen, interactie en emoties.
Schrijven, niet preken..! ZOu ik willen zeggen.

‘Don’t tell me, show me..!’
Nu is je stukje een beetje het antwoord op een wanhopige briefschrijver in de rubriek Lieve Lita in een damestijdschrift.

Verras jezelf eens al schrijvend met iets wat je niet had verwacht, laat het eens gebeuren ( zie je eigen stukje)

Ik ben benieuwd naar je 2e optreden.. 😉
Succes!

Mien · 4 februari 2010 op 07:28

Welkom op CX. Een debuut dat staat als een klok. Echter zonder klepel.

[img align=left]http://www.moorsmagazine.com/images5/spreuktegel.jpg[/img]

Is het [droom marie] of [droommerrie]?

Mien (feestneus vol van tegelwijsheid)

Dees · 4 februari 2010 op 11:31

‘Je’ en ‘we’ bestaan niet om gemeenplaatsen mee te verkopen. Als je dat schrapt komt je al een stukje verder.

Ik ben ook geïntrigeerd door je pseudo. Dromerij, drommel ik een beetje mee.

Dromary · 5 februari 2010 op 14:18

Om mee te beginnen even een dankjewel in het algemeen voor jullie allen. Dit is inderdaad mijn debuut hier, ik heb lang getwijfeld of ik mijn bijdrage(n) voor het eerst en langere tijd wilde posten op columnx maar ik heb uiteindelijk maar de stoute schoenen aangetrokken. Nu is ‘t is niet het eerste wat ik schrijf, en zeker ook niet het laatste. Jullie commentaar / feedback / reacties kan ik wel plaatsen. Ik ga mijn best doen tot een minder clichématig stuk volgende keer. Dit kwam even regelrecht uit mijn toetsenbord gerold en in een kleine opwelling de woorden omgezet in daden. Maar zoals trawant al zei leer je alleen maar van feedback, en omdat ik graag wil leren…

Oja, wat betreft mijn pseudo: een verhusseld zooitje letters afkomstig van mijn voornaam en de voornaam van mijn ehh… inspiratiebron? Leidt uiteindelijk tot dit, en vond ´t wel lekker klinken.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder