Jeugdtrema

Als kind had jij er al problemen mee. Het vinden van leestekens op toetsenborden. Anderen zijn er op zijn minst een kiezeltje in, maar meestal een kei. Want met slimmige toetscombinaties weten zij zelfs obscure tekens als het accent circonflexe te produceren. Helaas ben jij op dat punt een pathisch geval. Een puntje op de i gaat nog wel. Je zou trouwens niet eens weten hoe het zonder puntje moest. Ook de gewone komma’s en punten willen nog wel lukken. Die zitten onder een eigen toets. Maar echt grote moeite heb jij met het trema. De twee puntjes die in sommige gevallen op een klinker gezet worden om aan te duiden dat met deze een nieuwe lettergreep begint.
Trema’s komen best vaak voor. Nog onlangs typte jij een zin waar er wel vijf in moesten.
“De financiele medewerker had zeeen van tijd en maakte eclat met het schrijven van heroische poezie.”
Nou goed, het zijn er maar vier, maar dat accent aigu in eclat is ook erg lastig, dus die telt even mee.
Omdat de puntjes maar niet wilden verschijnen vertoonde jij mijdgedrag.
“De medewerker geldzaken had alle tijd en baarde opzien door het schrijven van heldendichten”
Dat betekent hetzelfde maar klinkt toch zeker een stuk minder mooi?
Gelukkig heb jij een geduldige vriendin. Haar taalgevoel is tot in haar puntjes verzorgd, zeg maar. Zij probeert jou al drie maanden lang te onderwijzen in puntig schrijven. Helaas nog zonder het wensresultaat. Jij maakt al wel vorderingen en krijgt de puntjes voor de letters (..e), erachter (e..), en na twee weken puntzweten zelfs verticaal (:e),(e:). Het lukt zelfs onderstreepjes te maken ([u]e[/u]). Maar dat alles kan jouw vriendin niet bekoren.

Laten wij er maar een punt achter zetten, zegt zij, en loopt naar de slaapkamer. Jij volgt haar want zij heeft vast wel zin om te doen waar jullie al wekenlang niet aan toegekomen zijn. Lekker noken. Nou ja, met twee puntjes op de o dan.