Hoe simpel gaan de meeste kinderen om met taal. Elke leeftijd kent dan ook zo zijn eigen grappige woorden of verdraaide spreuken.
De eerlijkheid waarmee kinderen woorden gebruiken om te vertellen wat ze denken en voelen, dat vind ik mooier en spontaner, dan van de meeste volwassenen. Volwassen mensen denken te vaak na over wat ze wel of niet zullen zeggen. ‘Maak van je hart geen woordkuil’, hoorde ik laatst een meisje zeggen. Toen ik haar vroeg wat dat betekende, was haar antwoord even simpel. Als je te veel woorden in je hart hebt, wordt je hart te klein en gaat ontploffen. Hoe simpel en waar is dit!
Zeg wat je wil zeggen. Schrijf wat je schrijven wil. En laat je hart niet exploderen!

Het geeft ook niet hoe je iets zegt of schrijft, zelfs als je iets anders schrijft dan je bedoelt, is het vaak voor de lezer wel duidelijk.

Zo schreef een kind van een jaar of tien een aardig berichtje naar vrienden: ‘ik heb een lawaai hemt en een niewe zwenbroek met doodskoppen er op.’
Er werd, vermoed ik, een Hawaï hemd bedoeld, maar zeg nu zelf de kleuren van zo’n hemd schreeuwen je tegemoet, dus is Lawaai hemd nog niet eens zo gek bedacht. Knap gedaan!

Een jochie van 11 jaar maakte een gedichtje voor een poëzieproject op school:

Verdrietig

Ben ik boos of ben ik blij
Ik weet het niet
Of ben ik allebei of geen
Van bei of ik bloos
Of ik ben zielig
Ik weet het echt niet
Nu moet ik huilen ik ben
Verdrietig

Als je blij en boos tegelijk bent, kan je dus ook zeggen ik bloos (een woord met een nieuwe betekenis). Dat hij het niet zo goed meer weet, vind ik niet zo vreemd, we zijn immers allemaal wel eens uit balans.
En in de wereld van leren en presteren is het hard werken om bij de groep te blijven.

Een meisje scheef over de eenzaamheid, ze heeft geen vriendinnen.

Waarom ben ik eenzaam

Ik voel me soms eenzaam
Dan denk ik heel erg langzaam
Waarom ben ik zo eenzaam?
Dan zegt iets in me:
Het is je eigen schuld
En van al dat nadenken
Krijg ik een dikke bult
Ik sta dan op en was m’n gezicht
Dan zeg ik:
Ik moet verder
Ook al ben ik eenzaam.

Het blijft mooi naar kinderen te luisteren en vooral ook om van kinderen te mogen lezen. Zij spelen nog zo spontaan met woorden, dat zouden wij als volwassenen ook best vaker mogen doen.

Categorieën: Algemeen

pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

19 reacties

klungel · 27 juni 2005 op 13:07

‘k Mag er elke dag intens van genieten. En zo ook van dit stukje. 🙂

Domicela · 27 juni 2005 op 13:11

Kinderen en taal zijn geweldig om naar te luisteren, ze verzinnen de meest maffe dingen! Af en toe sta ik met het schaamrood op de kaken in een winkel omdat zoonlief (3) er gewoon uitflapt wat in zijn koppie opkomt!

[quote]Volwassen mensen denken te vaak na over wat ze wel of niet zullen zeggen[/quote]

Dat is denk ik omdat (de meeste) volwassenen “aardig” gevonden willen worden door hun medemens, en kinderen hebben daar geen last van.

WritersBlocq · 27 juni 2005 op 13:11

Hoi Pepe, deze column blijft mij pakken, ik heb hem al een paar keer gelezen. Wat mooi dat je opvangt en met ons deelt wat er ‘even’ gezegd of geschreven is. Heel mooi Pepe.
[quote]Zeg wat je wil zeggen. Schrijf wat je schrijven wil. En laat je hart niet exploderen![/quote]
De afgelopen week heb ik een snelcursus ‘zeg wat je wil zeggen’ gevolgd, met als gevolg dat mijn hart niet explodeerde maar ruimte kreeg voor een heel mooi gebeuren. Wat een ’toeval’ dat ik dit nu lees….. Liefs, Pauline.

Dees · 27 juni 2005 op 13:47

Leuk Peep, super zelfs. Je bent echt een kleinood columniste. Ik vind dat jij echt een gave hebt om kleine dingen haarscherp te spotten en ze mooi samengevoegd, uitvergroot op papier te zetten.

[quote]Als je te veel woorden in je hart hebt, wordt je hart te klein en gaat ontploffen.[/quote]

poëtisch… mooi ook…

champagne · 27 juni 2005 op 13:47

Ik betrap mezelf erop dat ik aarzel te zeggen wat ik vind van deze column, maar neem jouw advies ter harte om van mijn hart geen woordkuil te maken
Dus, hier gaat ie dan; ik vind hem niet geweldig, vind het geen echte column, daar ligt het misschien aan 😕 Teveel citaten van kinderen om je punt duidelijk te maken wat mij betreft.

De inhoud, daar sta ik wél achter zoals je merkt 😉

Troy · 27 juni 2005 op 14:38

Ik vind dit een hele bijzondere column; ik ben het ook volledig eens met de boodschap, Pepe. Erg mooi.

Grt Troy

Louise · 27 juni 2005 op 14:44

Ik vind juist het sobere en ingetogene van jou mooi. Je hebt iets te vertellen, net als bij dit stuk en je zet jezelf als schrijver helemaal op de achtergrond. Dringt je mening absoluut niet op. Je laat de inhoud spreken 😉

Kees Schilder · 27 juni 2005 op 15:47

Erg mooi! Net als eerder, als jij met iets kwam, gaat mijn maandcolumn “toevallig” ook over kinderen en de bijzonderheid van hun denkwereld.

Mosje · 27 juni 2005 op 15:48

Spelen met woorden is wel het leukste dat er is. En inderdaad zijn kinderen er een kei in. Zoals in zoveel andere dingen ook. Soms zou ik willen dat ik kon tekenen en schilderen als een kind van 3 of 4. Prachtig doen ze dat. Totdat de kleuterjuf het eruit heeft geramd.

bert · 27 juni 2005 op 16:56

[quote]‘ik heb een lawaai hemt en een niewe zwenbroek met doodskoppen er op.’ [/quote]
We genieten met ons allen van kindertaal. Aan de andere kant moeten kinderen en volwassenen zich de rest van hun leven aanpassen aan de regels van hun “moerstaal”. Soms voelt dit tegenstrijdig, op dit moment zeker. 🙂

KawaSutra · 27 juni 2005 op 16:56

Jij bevindt je in een bevoorrechte positie, Pepe, ik ben blij dat je ons daar deelgenoot van hebt willen maken. 🙂

Bakema_NL · 27 juni 2005 op 18:53

Hoe kinderen dingen er soms kunnen uitflappen blijft geweldig inderdaad. En helemaal stuk van het lachen ga ik als ze wijzer gaan praten dan ze zijn, van die zinnetjes die ze van volwassenen overnemen, met woorden waarvan je denkt “he, hoe komt ie daar nou aan.” Die kleine van mij laatst “nee, dat heb ik al geproefd en het is walgelijk”………walgelijk is nu niet een woord wat ik dagelijks in mijn mond neem. En met “Captain Nemock” bedoelt hij “Cartoon network”……….en dan maar denken bij jezelf uit welke tekenfilm “Captain Nemock” dan weer is. 😀

Li · 27 juni 2005 op 20:43

Ik heb geweldig genoten van deze column. IK schrijf uitspraken van kinderen vaak op. Zo zei er laatst eentje: de gymlessen van Juf Simone zijn het leukst want zij lijkt op een groot kind en niet op een mens. 🙂

sally · 27 juni 2005 op 21:46

Het gedichtje over eenzaamheid vind ik heel erg aandoenlijk.

leuke column pepe.

groet Sally

Wright · 27 juni 2005 op 22:28

Juist de combinatie van jouw manier van schrijven en de aangehaalde ‘quotes’, maken het heel puur.
Mooi, Pepe!

Raindog · 27 juni 2005 op 23:11

Kinderen; onbevangen en nog niet verprutst door conventies.
Eigenlijk een beetje zoals deze column.

Erg mooi.

pepe · 28 juni 2005 op 06:43

Iedereen bedankt voor de aardige reacties

* Klungel, blijf er nog lang van genieten, zowel de kindertaal als de schrijfsels hier

* Domicela, heerlijk die spontaniteit/eerlijkheid van kinderen

* WB, een snelcursus om weer kind te leren zijn, kan je alleen maar beter van worden. Gek he, dat we dat kind-zijn moeten afleren en vervolgens weer leren.

* Des, misschien ben ik nog gewoon diep van binnen dat kind, nog niet afgeleerd te zeggen wat ik zie, denk en voel, dank je voor je compliment *bloos-modus*

* Champagne, gelukkig maak je van je hart geen woordkuil. Jij mag van mij zeggen en denken wat je voelt. Of het wel of geen column is, misschien heb je gelijk. Mij maakt het overigens niet zoveel uit. Ik heb nog wel even overwogen iets van de kindertaal te schrappen, maar ik kon het niet. En net wat ik schrijf, ik moet niet te veel nadenken gewoon doen/zeggen/schrijven wat ik voel.

* Troy, dank je, ik vind dit schrijfsel eigenlijk bijzonder gewoon.

* Lou, weer *bloos-modus*. Ik ben inderdaad alleen maar de toeschouwer die mag waarnemen en vervolgens schrijven daarover is mooi om te doen.

* Kees, geen toeval, jij leest mijn columns al voor ik ze heb geschreven en doet er je voordeel mee:-P. Ik ben nu wel nieuwsgierig naar die van jou… Dat wordt genieten voor de lezers hier!

* Mosje, het is precies wat ik bedoel met dit schrijfsel, als we boven de 1 meter zijn moeten we op onze woorden gaan letten. Juffen, moeders en alle mensen om ons heen verbeteren ons constant, dit mag niet, zus mag ook niet. Ik haat regeltjes!

* Bertmesman, blijven genieten hoor.

* Kawa, of ik bevoorrecht ben weet ik niet, we kunnen allemaal de tijd nemen om naar kinderen te luisteren, maar vaak ontbreekt het de mensen aan tijd.

* Bakema, kinderen zijn wijzer dan wij als volwassenen willen geloven. Wij (volwassenen) zijn eigenlijk helemaal niet zo wijs meer, we hebben een boel afgeleerd.

* Li, ik heet eigenlijk Simone en ik gym ook 😉

* Sally, Dat gedichtje heeft op mij ook veel indruk gemaakt. Daarom kon ik het niet weg laten.

* Wright, dank je voor die pure reactie. Ik hoop ik altijd dat pure (stukje kind) mag behouden.

* Raindog, is het misschien ook niet een beetje onze eigen schuld? Wij laten ons verprutsen waar we zelf bij zijn.

Ma3anne · 28 juni 2005 op 09:49

Kun je boeken mee vullen met verzamelde uitspraken, verhaaltjes en gedichtjes van kinderen. De mooie taalmomenten liggen overal voor het oprapen.

Je hebt er een paar mooie fragmentjes uitgelicht.

Bakema_NL · 28 juni 2005 op 15:54

[quote]* Bakema, kinderen zijn wijzer dan wij als volwassenen willen geloven. Wij (volwassenen) zijn eigenlijk helemaal niet zo wijs meer, we hebben een boel afgeleerd.[/quote]

Zeker weten ja, dat hoef je mij niet te vertellen. Ik kan me mateloos ergeren aan mensen die kinderen onderschatten. Zo word van mijn zoontje nog wel eens gezegd dat hij soms geen onderscheid kan maken tussen realiteit en fictie……maar ik denk eerder dat de volwassenen daar meer moeite mee hebben, wanneer je je iets meer met een kind bezighoudt en verder kijkt dan je neus lang is dan is zo’n kind inderdaad veel wijzer dan je denkt.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder