Klassieke verveling

Voor de zoveelste keer typ ik dat ik een beetje verveeld op me werk zit. Ik sluit me computer af en voordat ik erg in heb, trek ik mij terug op het kantoortje van m’n teamleidster, die de hele dag afwezig is. Zonder dat iemand het nu opmerkt, log ik me in op msn en start voor de grap onze clientsysteem op. Ik kijk naar het dossier voor me en red mijzelf door te tellen hoeveel clienten ik al heb en dat ik er echt geen nieuwe bij moet hebben.
De overbuurman komt met zijn loopstok naar buiten en doet zijn dagelijkse schoonmaakrondje bij ons in de straat. Elk jaar geven we hem een kerstpakket, in de hoop dat hij nog een jaar mee gaat met al dat papiertjes geraap. Eenmaal terug in zijn huiskamer, zet hij zijn klassieke radioprogramma aan, die triomfantelijk door mijn kantoor heen galmt.
Ik staar nog steeds naar mijn beeldscherm. Ik merk op dat ik geergerd raak van die schoolkinders die door mijn muziek heen blerren.
En dan opeens die rust. Kippevel op mijn armen, duik achterover in mijn bureaustoel en sluit voor een paar minuten mijn ogen. Als iemand wat in de boekenkast komt leggen, spring ik recht op en unlock snel mijn computer. Door de luxaflex spiek ik even naar de overkant en zie ik onze opa onderuit in zijn leren stoel liggen. Zo ontspannen, zo relaxed.

Was het maar weekend.
Ik heb de hele middag al niks te doen en zou een uurtje slaap extra best kunnen gebruiken. Ik kon gisteravond me licht niet eerder uit doen voordat ik me boek uit had en ben vanochtend op het laatste moment me bed uitgesprongen.
Met wat gegriste kleding en no make-up, bedenk ik me opeens dat die leuke jongen van de computerwacht vandaag wel eens die laptop kon komen brengen. Ik trek voor de grap een laadje van het bureau open en zie zijn visitekaartje liggen. Ik sla in een waas zijn nummer op in mijn telefoon. Later denk ik, Elcke waar ben je mee bezig, maar ach, als straks mijn stage afgelopen is, weet je het maar nooit.
Ik surf een beetje op internet en bedenk honderd en één smoesjes om vanmiddag vrij te nemen.
Ik wordt overladen met mailtjes van Hyves, maar mijn chatvriendje, die me hele middagen, onbewust, bezig houdt, is niet online.
Ik surf wat op de H&M site, bedroefd omdat ik voorlopig geen geld heb en daarnaast met mijzelf heb afgesproken dat ik niet eerder weer wat koop voordat ik nog eens 5 kilo kwijt ben. Mijn Sonja Bakker tussendoortje, yes, verschrikt kijk ik op mijn horloge en is het alweer ver in de middag. Alweer helemaal niks aan mijn stageverslag gedaan.
Weekend, stappen, wat trek ik aan? Voel me in niks lekker en besluit nu dat ik een weekendje over ga slaan. Of toch niet. Zo afwisselend als mijn komende dagen zullen zijn.
Heb trek in een kopje thee. Naar het Vliegerhuis, net zo languit als mijn buurman, ff gezellig bijkletsen met een leuke jongen. 80 nummers in mijn telefoonboek, maar geen één die het aandurft. Kan men dan niet gewoon vrienden zijn?
Mijn leukste collega komt binnen en na een lang verhaal kondigt zij nog eens aan dat ze niet kan bedenken hoe het straks zonder mij is. Een warm gevoel stroomt door mijn buik. Ik wil niet naar huis, werken is zo erg nog niet. Neem me voor thuis ook eens echt te genieten. Ik steek vanavond mijn kaarsjes aan, laat me konijn rond huppelen en duik met een glas rode wijn op de bank.
Iemand zin om met me mee te doen?
Ik besluit mijn computer uit te zetten en met mijn mp3 speler op volumestandje 50 naar huis te fietsen.