Het is een lusteloze winter, ze trakteert ons elke dag op hetzelfde miezerige gezicht en sjokt mismoedig richting lente. Want hoe de weerprofeten ook hun best doen om met valse illusies de indruk te wekken dat het allemaal nog kan; sneeuwduinen, krakend ijs, Russische beren, snakkend naar koppen als‚ ‘Schaatsen uit het vet’ en ‘Rayonhoofden onrustig’, zij weet wel beter, tilt haar rokken op en laat nog maar eens een zacht zuidenwindje op ons los.

Zelfs de koolmeesjes die zich normaal fanatiek verdringen voor het mandje met vetbollen en in ijltempo driftig de netjes leegtikken hebben hun snelheid laten zakken. En waar ze onophoudelijk luid snaterend in oorlog waren om het beste plekje, gunnen ze elkaar nu alle ruimte om rustig de smakelijkste hapjes uit de ruif te kiezen. Er is in de tuinen in de omgeving zoveel voer aanwezig dat sommige vogels luid boerend onze stede voorbijgaan. Een enkeling valt volgevreten als een pluizig bolletje uit de lucht en ligt amechtig tussen de struiken uit te buiken.

Vroeger als je op een kraakheldere winterochtend met je vriendjes aan de leuning van de brug likte moest de brandweer er aan te pas komen om je los te bikken, stonden de ijsbloemen vingerdik op het slaapkamerraam, kraakte je wollen dekentje s’ochtends van de aangevroren rijp, paste je rietje maar net tussen de ijsblokjes in het flesje schoolmelk en kon je op de schaats naar Engeland of verder.

De eerste ijsmeester heeft zich onlangs na de zoveelste zwoele nacht, vergezeld van zijn Black en Decker, verdronken in de Groote Vaart bij Wytzelawier. Koek en Zopie venters laten zich massaal omscholen tot strandwacht, baanvegers verliezen bij honderden hun baan en Piet Paulusma wordt na zijn voorspelling, waarin hij repte van een horrorwinter, dag en nacht beveiligd.

Wetenschappers verwachten een nieuwe ijstijd, vanwege het Maunderminimum; het langdurig ontbreken van zonnevlekken. Intussen verdwijnt deze winter als een oude figurante tussen de coulissen, terwijl kleine vlokjes motsneeuw als roos van haar schouders dwarrelen.

Categorieën: Algemeen

8 reacties

Pierken · 23 januari 2014 op 17:52

Geen reacties? zie ik na een drukke dag vandaag. Dit is toch een column welke die normaal gesproken wel zou afroepen, dacht ik vanmorgen. Blue Monday duurt dit jaar al vier dagen, trawant. Dat ligt dus niet aan de kwaliteit van jouw betoog. Die vind ik goed. Met name de tweede alinea.
Maar het zeikt.
Buiten dan.

Nachtzuster · 23 januari 2014 op 18:26

Ik verbaasde mij ook over de geen reacties. Prachtige column, trawant! Hij leest heerlijk weg en een bloedmooie laatste zin! :yes: :rose:

Spencer · 23 januari 2014 op 19:32

Mooi.

Meralixe · 23 januari 2014 op 20:46

Trawant, mijn :yes: krijg je ook hoor.
We zijn uw kwalitatief hoogstaand schrijven zo gewoon zodat reageren bijna overbodig is.

”Vroeger als je op een kraakheldere winterochtend met je vriendjes aan de leuning van de brug likte moest de brandweer er aan te pas komen om je los te bikken, stonden de ijsbloemen vingerdik op het slaapkamerraam, kraakte je wollen dekentje s’ochtends van de aangevroren rijp, paste je rietje maar net tussen de ijsblokjes in het flesje schoolmelk en kon je op de schaats naar Engeland of verder. ”

Wie kan dat verbeteren?

pally · 24 januari 2014 op 15:01

Geweldig geschreven, met name door de droge metaforen. Weer een juweeltje, Trawant ! En net zoals de vogels wat lamlendig voorbij de vetbol vliegen, reageren de gebrek-aan-winter-columnisten ook een beetje traag :-/

Bart Brompot · 24 januari 2014 op 15:29

Toch voel ik bij mezelf enige aardappelmoeheid opkomen… Mooie column !

trawant · 24 januari 2014 op 15:59

Dank voor jullie reactie..maar we houden gewoon goede moed!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder