Wat is het leven toch een leuk iets. Alles wat je doet, doe je wel voor een eerste keer. Zo komen er ook aan heel veel dingen een laatste keer.
Je gaat voor het eerst naar de basisschool, waar je allemaal rariteiten worden bijgebracht. Na een paar jaartjes vinden ze het wel weer genoeg geweest en komt je laatste schooldag op de basisschool. Je gaat voor de laatste keer dat lokaal binnen, vol met al je vriendjes en vriendinnetjes. Het leuke van een laatste keer is dat je het altijd speciaal kan maken zodat je er extra van kan genieten. Ik bedoel een begrafenis is volgens velen ook mooi. “het was een mooie toespraak” “Ze lag er mooi bij he?” Dat zijn een aantal uitspraken die je vaak hoort. Zo ook een vrijgezellenfeest: De laatste avond van je onbezorgde leventje die je als vrijgezel doorbrengt, voor je al die verplichtingen aangaat. Je beloofd elkaar immers eeuwige trouw, dus voor zover je weet is het ook je laatste avond als vrijgezel.
Wat ik zelf het leukste vind aan een laatste keer? Oké, mijn relatie is laatst uitgegaan. Ik vind het heel erg, heb het er nog moeilijk mee, maar het heeft me wel weer een stukje tekst opgeleverd.
De telefoon gaat, ik neem op. Er is me iets aan het hard, en ik wil met je praten wordt er gezegd aan de andere kant van de lijn. Oké best, ik vraag of het ernstig is. Nou niet direct, bla bla bla, maar het is nog niet over hoor, we hebben nog een relatie. Nou daar moet je het maar mee doen dan, nog drie nachten in spanning met een rotgevoel, totdat het gesprek eindelijk plaats kan vinden. Daar ga je dan, met je goede gedrag, de trein in naar de andere kant van ons kikkerlandje onderweg naar het verlossende gesprek. Je begroet en begint te praten. Het kwam erop neer dat zijn gevoel niet genoeg was voor een gelijkwaardige relatie. Ja, daar heb je dan niet veel bij in te brengen, het is zijn gevoel en dat kun je niet veranderen. Omdat hij toch een eindje weg woonde bleef ik maar slapen. Dan lig je daar in bed, Zo grappig als het bedoeld was zei ik hem: Weet je wat nu het leukste is aan het verbreken van een relatie? Nou vertel, hoorde ik hem zeggen. Ik antwoorde met: voor alles is een laatste keer. Hij keek me aan met een vragende blik, alsof hij het niet begreep. Toen eenmaal het muntstuk was gevallen zei hij: Nou dat lijkt me niet helemaal eerlijk tegenover jou. Waarop ik antwoorde: Eerlijk? Jij twijfelde vorige week al, en toen had je er ook geen moeite mee. Nu ben ik er tenminste zelf met mijn kop bij, en kan ik zelf wel uitmaken wat verstandig is. Juist een direct antwoord waar hij niet veel op te zeggen had. Na het uitlezen van zijn tekst ging de lamp uit. Mag ik tegen je aankruipen? Vroeg ik hem. Wat eerder de normaalste zaak van de wereld was, vroeg ik nu. Het was immers uit, dus niks is meer vanzelfsprekend.Ik kroop tegen hem aan, had er moeite mee dat dat de laatste keer zou zijn, zijn lijf te voelen, met zijn geurtje, die ik zo graag opsnoof om niet meer kwijt te raken. Zacht kriebelde ik over zijn been, hij draaide zich naar mij toe. Wat er toen gebeurde? Ja, voor alles is een laatste keer, ook voor het intieme in een relatie. Of ik ervan genoten heb? Ja dat wel, misschien wel meer dan de vorige keren. Waarom? Juist omdat het de laatste keer was en je daar nog altijd aan terug denkt.
Het doet nog steeds pijn, die gedachte, vooral omdat ik nog steeds van hem hou, maar dat gevoel gaat wel weer weg, ook dat gevoel heb je voor een laatste keer.
9 reacties
champagne · 8 mei 2005 op 17:32
[quote] Er is me iets aan het hard[/quote]
Letterlijk hard ipv hart!
het 2e deel van je verhaal voerde me mee..mooi.
WritersBlocq · 8 mei 2005 op 18:39
[quote]Er is me iets aan het hard, [/quote]
Je insteek spreekt me aan Hanneke, hoe je met dingen omgaat. De volgende heeft hopelijk een hart dat het jouwe sneller doet kloppen. Leuke column!
KawaSutra · 8 mei 2005 op 21:23
[quote]Daar ga je dan, met je goede gedrag, de trein in naar de andere kant van ons kikkerlandje onderweg naar het verlossende gesprek[/quote]
Een echte vent zou m.i. naar jou toe gekomen zijn. Maar….dan had je misschien die laatste keer niet meer mee gemaakt.
In het tweede deel beschrijf je heel mooi je gevoelens. Alleen de alinea’s niet vergeten!
Ma3anne · 8 mei 2005 op 22:38
Voor de laatste keer stak je de sleutel in het slot
En vroeg je, je blijft toch nog even
Voor de laatste keer zei ik ja en dat was rot
Want je had me al teveel gegeven
En al het licht dat nodig was
Was voor het ophangen van onze jas
De rest was overbodig
Er was geen licht en we hadden geen licht
We hadden geen licht meer nodig
En na een half uur praten
En na anderhalf wat anders
Toen durfde ik niet meer
Te zeggen meisje, te zeggen meisje
Dit was nu de laatste keer
Een oud vergeten liedje van Jaap Fischer kwam even voorbij flitsen toen ik deze column las.
Wright · 9 mei 2005 op 09:11
Vond hem hier en daar moeilijk lezen door taalfouten en ontbrekende allinea’s, jammer!
Want verder is het wel een boeiende column, met name het laatste gedeelte.
Mooi Ma3! (Ga gelijk op zoek naar Fischer)
Troy · 9 mei 2005 op 11:55
Persoonlijk kies ik dan toch voor de eerste keer. Laatste keren zijn vaak zo beladen. Mooie column en voor velen herkenbaar denk ik. Suc6 verder!
Kees Schilder · 9 mei 2005 op 18:16
Ik vind het prachtig geschreven.ben het met Kawasutra eens dat een beetje vent zelf gekomen zou zijn.
Mosje · 9 mei 2005 op 19:33
[quote]maar dat gevoel gaat wel weer weg, ook dat gevoel heb je voor een laatste keer.[/quote]
Als iets je voor de eerste keer overkomt, dan weet je dat. Maar of je iets je voor de laatste keer meemaakt, dat weet je nooit.
Wees dus maar op je hoede.
Louise · 9 mei 2005 op 19:34
Ik vind het nog niet zo slecht bedacht; die laatste keer blijft wel hangen natuurlijk.
Misschien dan maar beter om ‘m bewust mee te maken zoals jij deed 😉