Lente!

Het is eindelijk lente! Onderweg naar een Ierse avond in Hellevoetsluis spoelde een zondvloed weliswaar Voorne-Putten voor even van de kaart, maar dat is een achterhoedegevecht. Onze merels zijn begonnen met nestelen. Nu had ik de laurier waarin ze dat al jaren doen, tot boven de grond teruggesnoeid en duurt het nog even voor hij weer een groen kasteel vormt, zodat het vrouwtje in wanhoop maar vergeefs naar haar laurier zocht. Gelukkig vond ze een uitstekend plekje in de Rode Hazelaar, zodat we over een tijdje weer kunnen genieten van de poezen die, als ieder voorjaar, vergeefs proberen een jonge merel te snaaien.

De grote (dus) rooie dichter Herman Gorter dichtte het onsterfelijke ‘een nieuwe lente, een nieuw geluid’ en hij krijgt gelijk: aan het tijdperk Harry Potter komt een eind! ‘Yes, we Cohen’ klinkt het op verjaardagen. Door het wijken van Wouter zien we het bos weer en durven mensen opnieuw linksaf te slaan. Aan alle linkse krachten de taak om een regering mogelijk te maken die ons land uit het slop kan trekken. Frankrijk gaf het goede voorbeeld bij de lokale verkiezingen. Veranderingen gaan langzaam en het lot belooft geen morgenrood. Maar er zit schot in de zaak. Na de barre winter van neoliberale kaalslag en verarming door de CDAfbraak waait er een frisse wind. Een nieuwe lente, een nieuw lied! De toegebrachte schade kan niet in één kabinetsperiode ongedaan worden gemaakt, maar bedenk: zelfs een Blauwe Vinvis van 33 meter en 170 ton begint als een heel klein zaadje. Laten we niet te vroeg juichen, want er kan nog van alles gebeuren. Maar één ding lijkt zeker: vriendje Wilders kan alvast een anti bleekmiddel zoeken. Of een hoofddoekje kopen als hij daarbij zijn witte haren i.p.v. zijn bruine streken verliest…