Aan de rand van het weiland liggen Leo de schele spitsmuis en Simon de boktor op hun rug in het mos. De boktor kauwt op een grassprietje en Leo kijkt verdrietig naar de wolken.
‘Ik voel me eenzaam’, zegt Leo tegen zijn vriend de boktor. ‘Oh, maar dat hoeft niet hoor. Je hebt heel veel vrienden. Thérèse de uil, Lotte de rups, Willy de slak. En ik ben jouw beste vriend! Toch?’
‘Ja’, zegt de schele muis, ‘jij hebt makkelijk praten. Jij bent met zijn tweeën!’
‘Met zijn tweeën?’ Vraagt de boktor om zich heenkijkend. ‘Leo, ik ben het! Simon. Ik ben alleen hoor’.
‘Nee hoor, jij bent met zijn tweeën. Jullie zijn allemaal met zijn tweeën. Ik niet. Als jij weg bent, dan ben ik helemaal alleen. Jij hebt altijd nog jezelf bij je, tegen wie je kunt praten’.

Even blijft het stil. ‘En als we de konijnenkeutel naar elkaar overgooien, dan ben je ook met zijn tweeën. Dat is niet eerlijk. Daarom verlies ik altijd’.
De boktor begrijpt niet wat Leo bedoeld. Zijn vriend de muis voelt zich eenzaam, want iedereen is met zijn tweeën? En hij is alleen?
‘Voel jij je altijd eenzaam?’ Vraagt hij aan Leo.
‘Nee, niet altijd’, zegt de muis. ‘Als ik in het water kijk, dan ben ik ook met zijn tweeën. Maar soms is hij er ook niet. Ook niet als ik hem roep’.

De boktor draait zich om en duwt zijn vriend ook op zijn buik. ‘Kom, we gaan terug naar het bos. Naar Thérèse de uil. Zij weet altijd raad. Laten we haar gaan vragen waarom jij je zo eenzaam voelt’.
Samen lopen ze naar de oude eik midden in het bos en roepen zo hard als ze kunnen: ‘Thérèse, ben je thuis?’ Tien tellen blijft het stil, maar ineens daalt Thérèse neer en zet haar poten op de grond. ‘Hallo Leo en Simon, hoe gaat het met jullie?’ Vraagt Thérèse. ‘Nou’, zegt Simon. ‘Leo heeft een probleem. Hij denkt dat iedereen met zijn tweeën is en hij niet. Hij voelt zich eenzaam’.
‘Oh’, zegt Thérèse, ‘maar dat is normaal hoor voor schele spitsmuizen. Ik heb een idee. Ik heb iets gezien bij de paddenstoelenkring. Lopen jullie mee?’

Verderop bij de paddenstoelenkring naast het paddenpad staan ze stil. Precies in het midden van alle paddenstoelen staat een lege jampot. Thérèse pakt de schele spitsmuis bij zijn staart en laat hem in de het glazen potje zakken. ‘Kijk!’, zegt ze wanneer hij op de bodem staat.
Omdat het glas om de muis heen rond is, trekken zijn oogjes recht. Verbaasd zet hij zijn pootjes tegen het glas. ‘SIMON!’ Roept hij. ‘Je bent alleen?! Net als ik!
En Thérèse! Jij bent ook eenzaam en alleen?! Wat leuk?! Wat raar?!’

Thérèse hangt haar kop in het jampotje en zegt; ‘We zijn allemaal alleen, Leo. Het is maar hoe je alles om je heen ziet’.
Thérèse tilt de muis er weer uit en zet hem op de grond.
‘Maar als ik jullie eenzaam en alleen wil zien, dan moet ik altijd in het jampotje blijven zitten’, zegt de muis teleurgesteld.
‘Nee hoor. Houd je pootje eens voor één oog?’ Vraagt ze aan Leo.
Nadat de schele muis door zijn ene oog kijkt, ziet hij niet dubbel meer. ‘We kunnen wel een blaadje op dat oog plakken’, zegt Thérèse.
‘En wanneer je denkt dat je alleen bent en jouw vrienden niet, dan vergis je je. Want iedereen is net zo alleen als jij. Maar samen met goede vrienden ben je nooit alleen’.

Categorieën: Diversen

6 reacties

Meralixe · 5 november 2012 op 12:31

Na drie sprookjes weten we het wel. U kunt goed schrijven!!! Maar, column x is meer dan schrijven alleen. Column x is ook reageren op wat anderen doen en laten.
Tot nu toe zie ik U nergens opduiken in één of ander werkje van ‘de collega’s.’
En dit, terwijl het in uw sprookjes steeds maar gaat over vriendschap en samenhorigheid. :eh:

Vera · 5 november 2012 op 13:43

Beste Meralixe, ik begrijp dat je reacties van mij verwacht op andere schrijvers hier, maar dat is niet mijn sterkste kant. Mij viel ook op dat niet alle schrijvers op ColumnX reageren op anderen en ik kan mij goed voorstellen dat dat niet de bedoeling is van deze site. Ik heb deze fabels hier geprobeerd en deze zijn goed ontvangen. Daarmee is het voor mij duidelijker dat ik ze durf op te sturen naar een uitgever. Iedereen bedankt voor de moeite om te reageren!! Daar heb ik echt wat aan gehad! Het verhaal dat ik voor Liz bijna heb afgeschreven zal ik deze week nog naar Libelle opsturen.

Meralixe · 5 november 2012 op 14:05

Excuseer als ik wat te hard van stapel gelopen ben. :oeps:
Ik wens U het allerbeste toe bij uw verdere stappen richting (Nederlandse) Libelle. :kus:

Sagita · 5 november 2012 op 16:28

Heel veel succes en mocht er een boek uit voortkomen, laat dat dan hier even weten! Zojuist een kleinzoon gekregen en ik vind dat je heerlijk schrijft!
groet Sa!

Ferrara · 5 november 2012 op 16:34

Alle succes gewenst. Trakteer je ons af en toe eens op zo’n heerlijk verhaaltje.

Libelle · 6 november 2012 op 08:07

Ja, het is prima zo, X als lanceerplatvorm.
Veel succes, wij blijven nog even hangen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder