Deze week sleurde een Staffordshire Terrier een peuter uit zijn kinderwagen en sleepte het enkele meters over de straat. Paniek alom en het beest is meteen afgemaakt. De politie onderzoekt nu of het Staffordshire-ras dan maar meteen helemaal verboden moet worden. Ik had vroeger zelf een hond toen ik klein was. Ik klom op z’n rug, ging aan zijn oren hangen, voerde hem bier en wilde constant aandacht. Achteraf gezien valt het me nog mee dat hij mij nooit heeft gebeten. Aan de andere kant, dezelfde dingen deed ik ook bij mijn vader en die heeft mij ook nooit gebeten.
Bij een dierenarts werd eens een hond binnengebracht die een kleuter had gebeten. Schande! Afmaken! Riepen de ouders van het kind. Bleek dat het kind nogal enthousiast met een nietmachine was gaan spelen wat leidde tot een stuk of tien nietjes in het oor van de hond. Op een gegeven moment heeft zo’n beest er natuurlijk ook genoeg van.
Ik denk dat mensen het in perspectief moeten plaatsen: Toen een mus onlangs op de Domino D-Day bijna roet in het eten gooide door alvast dertigduizend steentjes om te gooien hebben we ook niet alle mussen maar meteen afgeschoten. Toen Marc Dutroux met kinderen ging sleuren hebben we ook niet meteen alle Belgen afgemaakt. En toen er afgelopen week vier babylijkjes werden gevonden in een tuin werd ook niet besloten alle Beverwijkers dan maar in te laten slapen. Er kan gewoon eens een rotte appel tussen zitten.
Ik ben echt niet pro-hond omdat ik zelf toevallig een hondje heb gehad, maar ik vind dat we met z’n allen niet zo schuimbekkend in paniek moeten raken als een dier, die in principe altijd alles doet wat wij willen, een keer iets buiten de marge doet.
De American Staffordshire Terriër is van oudsher in de Verenigde Staten bijzonder populair en zeer geliefd. Zijn zachtheid tegenover kinderen is opvallend. Hij heeft een vrolijke aard en is erg vriendelijk.
Misschien nog wel meer dan de meeste mensen.
9 reacties
Dees · 17 januari 2006 op 08:42
Helder, kalm, grappig en duidelijk. Niets op aan te merken dus en je hebt gelijk ook.
wendy77 · 17 januari 2006 op 08:49
Goede column weer Fjag. Leest lekker weg.
[quote]Toen Marc Dutroux met kinderen ging sleuren hebben we ook niet meteen alle Belgen afgemaakt. En toen er afgelopen week vier babylijkjes werden gevonden in een tuin werd ook niet besloten alle Beverwijkers dan maar in te laten slapen.[/quote]
Goed gevonden 😀
Bakema_NL · 17 januari 2006 op 09:28
Je hebt op zich gelijk. Maar ik vraag me af of je nog zo denkt als het jouw kind zou gebeuren.
Toen ik nog een zeer klein manneke was hadden we ook een grote herder. Ik reed paardje op zijn rug, trok zijn oren er haast af en lag ook zijn snorharen er een voor een uit te trekken. Toen zagen mijn ouders die bek open gaan en dachten dat dat beest me ging bijten…..waren ze zowiezo te laat geweest…….maar die hond pakte dan heel zachtjes mijn babyhandje en lag dat weg waarop het hele spelletje weer opnieuw begon. 🙂
DriekOplopers · 17 januari 2006 op 09:54
Goed gedaan, Fjag! Slechts 0,01 procent van de honden is niet in orde. Net als overigens 0,01 procent van de mensen. Er is geen enkele anleiding om nu en heel ras te dreigen met uitmoorden. Het zou beter zijn om eens na te gaan, hoe de hond in kwestie is behandeld door zijn bazen. Hoe het komt dat dat beest zo agressief was.
Het gaat helaas te ver, maar eigenlijk zou een hondenbezitter eerst een proeve van bekwaamheid moeten afleggen. Als er sprake is van een valse hind, komt dat in verreweg de meeste gevallen door zijn opvoeding/bazen.
Ik heb in de loop der jaren een flink aantal “moeilijke” honden weten om te turnen in prima, relaxte beesten. Gewoon door een rustige uitstraling en consequente aanpak. Gewoon een paar weken logeren bij Ome Driek, zeg maar.
Kortom: kijk naar de baas, in plaats van de hond bij voorbaat de schuld te geven!
Met groet,
Driek
Outsider · 17 januari 2006 op 10:12
Hoewel ik het helemaal eens ben met dit stuk moet ik er wel bij zeggen dat ik van het bekende gezegde ‘blaffende honden bijten niet’ wel ben teruggekomen. Als pakjesbezorger ben ik jaren geleden twee keer in mijn been gebeten.
Kees Schilder · 17 januari 2006 op 11:24
[quote]Als pakjesbezorger ben ik jaren geleden twee keer in mijn been gebeten.[/quote]
Ja, je moet ook geen pakjes van de belasting gaan bezorgen Outsider.Dan vraag je om moeilijkheden 😀
Kijk ook eens naar de bazen.Daar ligt het meestal aan.Al blijft het triest natuurlijk voor die peuter.
WritersBlocq · 17 januari 2006 op 11:53
Ja, die arme peuter heeft nu 120 hechtingen in het gezicht.
Mee eens: verrotte mensen maken verrotte honden, zeer triest.
Trukie · 17 januari 2006 op 14:55
Heldere column Fjag. Mooi in perspectief geplaatst.
Li · 17 januari 2006 op 21:25
Goedgeschreven column!
Li