Het Monique van de Ven-effect

Het was het afgelopen jaren haast vloeken in de kerk wanneer ik op een feestje durfde te verkondigen dat ik Carice van Houten eigenlijk helemaal niet zo’n goede actrice vind. Mensen draaien zich als een éénkoppig monster naar me toe en schermen met filmtitels als ‘Zwartboek’ en ‘Komt een vrouw bij de dokter’ om mijn ongelijk te bewijzen. Wanneer ik dan nog durfde in te brengen dat dat eigenlijk ook maar matige films waren, werd er schuimbekkend gegooid met films als ‘Alles is Liefde’ en ‘Valkyrie’; de film met Tom Cruise waarin Carice welgeteld 3,5 minuut te zien is. Toch krijgt mijn stelling de laatste tijd meer bijval en zien kennissen en vrienden eindelijk wat ik bedoel.

Foto

Lange striemen regenwater stromen langs de ritmisch bewegende ruitenwissers. Ik breng mijn oma naar huis na een familie-etentje bij het Indonedisch restaurant. Floor en oma zitten gezellig te kletsen. Over het slechte weer, over ons huis, over het bejaardentehuis waar mijn oma met enige regelmaat schoon genoeg van heeft. Over de kat. Mijn gedachten zitten bij mijn bankrekening.

Televisie

Als we televisie kijken, wil mijn vriendin heel soms uit ergernis over tv-programma’s nog wel eens voorwerpen naar de beeldbuis gooien. Het gaat hierbij om een sok, knuffels of andere zachte objecten, want het is niet de bedoeling om het dierbare apparaat, waar hard voor is gespaard, op enigerlei wijze letsel toe te brengen.

Bijen-Man en de misdaadgolf in Tilburg

Nu het voorjaar weer aanbreekt, betekent dat ook de komst van bijen en wespen. Ik heb al jaren een bijenfobie. De geelzwart-gestreepte criminelen laten me zweten als een bezetene wanneer ze bijvoorbeeld plotseling op mijn bierglas landen. Wanneer er een in huis zit, mijd ik de desbetreffende kamer totdat het beest de uitgang heeft gevonden of is overleden. Ik kan er niets aan doen.