Plotseling hadden we een hamster. Mijn vriendin kreeg een hamster van een collega mee naar huis. De hamster kon niet goed met zijn vorige kooigenoot overweg, dus kreeg zij de probleemhamster, voordat hij zijn soortgenoot nog meer letsel zou toebrengen. Okki, noemde mijn vriendin hem liefdevol.
Nadat mijn hond ooit weg was gelopen om vervolgens nooit meer terug te keren, had ik mezelf voorgenomen nooit meer een huisdier te nemen. De Hamster was dus de zorg van mijn vriendin.
Voor de rokers:
Het is gedaan. Het is voorbij. Het tijdperk van roken in het openbaar is na dit weekend ten einde. ‘Heb je een vuurtje voor me?’ zul je nooit meer horen in de kroeg. Dat sigaretje na het diner in een restaurant, vergezeld van een kopje koffie. Voorbij.
Ik heb het gepresteerd om verkeerd te rijden met een TomTom in m’n auto.
Omdat ik voor mijn werk naar Middelharnis moest (Dat ligt op Goeree-Overflakkee, trouwe lezers), ik stiekem toch benieuwd was naar dé uitvinding tegen echtelijke ruzies tijdens autoritjes en ik simpelweg de weg niet weet naar alle kleine kutdorpjes in Nederland, had ik het navigatiesysteem van mijn ouders op m’n voorruit geplakt. Franks reis naar het Grote Onbekende kon beginnen.
Ik kocht een Valentijnskaart en Anton was het daar niet mee eens. “Dat commerciële gedoe allemaal. Liefde wordt zo Amerikaans op die manier. Waarom mogen we maar één keer per jaar extra lief voor elkaar zijn?” Zo ging hij nog even door met het citeren van de halve Nederlandse bevolking. Ik vind Valentijnsdag stiekem best leuk. Men vergeet plotseling hun naam te vermelden op brieven. SKY Radio-Liedjes op de radio zijn plotseling een stuk leuker. En als je geen kaartje krijgt, kun je altijd nog zeggen dat je ‘er toch niet aan mee doet.’
Het is weer zover. Na iets minder dan een jaar wachten is het carnaval weer losgebarsten in, voornamelijk, het zuiden des lands. Een vriend van me heeft een studiemaatje uit Turkije, Ugur, over laten komen om kennis te maken met Nederland, en in het bijzonder, carnaval.
