Logica?

Ja, er staat een vraagteken in de titel en sommigen beweren dat dat niet hoort. Mogelijks maak ik hier en klein foutje en is het inderdaad zo dat een leesteken daar niet mag. Misschien verander ik de titel nog wel, dan is alvast dit vraagstuk opgelost. Muggenziften, ja, muggenziften zou ook een perfecte samenvatting zijn voor wat ik kwijt wil.

Goed, laat ons tot de kern komen van dit schrijven.

Mijn punt van ergernis is, het niet tot een logisch besluit komen. En, en dit door mensen die van ‘besluiten nemen’ hun job en broodwinning gemaakt hebben. Politiekers dus, gekozen door het volk. Grrr.. ik haat het stugge van die lieden die de samenleving op tal van terreinen bepalen, brandmerken en stigmatiseren. Laat me toe mijn frustraties toch nog eventjes de vrije teugels te geven. Nu, nu het nog kan. Op 25 mei zijn er hier verkiezingen en als ik die politici mag geloven zullen we van dan af in een ander tijdsperk komen, dit van de opperste volmaaktheid. Ik sleur het eurocentje er even bij om mijn onbehagen te illustreren.

Er is een zeer eenvoudige procedure in verschillende landen in omloop om de centjes 1 en 2 uit de dagdagelijkse geldbeugel te houden. Het afronden van 1 en 2 en 6 en 7 naar beneden en vervolgens 3 en 4 en 8 en 9 naar boven is niet veel moeilijker te vatten dan dat 1 plus 1 nog steeds 2 is. Als dit dan bij de kassa berust op een pure toevalligheid dan komen we terecht bij de buil en de bluts, nu eens in het voordeel, dan eens in het nadeel. Zo kan elk weldenkend mens vast stellen dat deze methode van afronden op jaarbasis amper een verschil kan uitmaken. Een verschil dat dan nog zowel in het voordeel als in het nadeel van de betrokkene kan verlopen.

Er IS reeds rond het jaar 2008 in Waregem een grondige test gedaan als voorbereiding op een eventuele radicale aanpak van HET probleem. Eventjes kijken hoe het er in andere landen aan toe gaat leek toen reeds wat te eenvoudig. En, raar maar waar, de werking kreeg een positieve evaluatie. Maar liefst 86% van de Waregemmenaars stemden voor de afschaffing van het kleine grut. Verdere uitwerking van de goed werkende regel zou een fluitje van… een cent zijn. Nu, zes jaar later.. zes jaar later, zitten de onderhandelingen rond dit probleem nog steeds muurvast.
Gisteren hoorde ik op de radio dat het afschaffen van de kleinste eurocentjes andermaal niet door gaat. Deze centjes die meer kosten om ze te maken dan de werkelijke koopwaarde. Deze centjes zullen hier Jan met de pet en de winkelier nog jarenlang ambeteren. Het scharrelen naar 1 en 2, het onrustig getik van de wachtenden, het zenuwachtige tellen, het dan toch nog vaststellen dat men er niet komt, blijft nog even duren.
Een partij zeurde nu over het verschil tussen het elektronisch betalen en het cash betalen waarbij de eerste, als er eventueel afgerond wordt naar onder, benadeelt wordt ten opzichte van de tweede. En, zo blijven we natuurlijk nog even bezig. Nog eens het ganse concept uitleggen aan mensen met wel drie diploma’s aan de muur heeft geen zin. We zitten nu eenmaal in een DEMOCRATISCHE maatschappij waar er een meerderheid nodig is om één en ander te veranderen.

Ik weet het ook wel, hier komen we terecht in het politieke spel van de machthebbers van het land. De ene helpt hier de andere om één of andere maatregel er door te krijgen, de andere ligt daar eventjes mee dwars ter compensatie van een eerdere verkregen toegeving en zo meer.

Ik wil me hier niet uitspreken over de euthanasiewet voor minderjarigen die onlangs ons kleine landje dan toch nog eens negatief op de wereldkaart zette. En, wat moeten we nu met de wetgeving rond het kiezen van een naam voor het kind dat ongetwijfeld richting grote chaos zal evolueren.

Dergelijke wetten komen na een blits behandeling schijnbaar moeiteloos door het parlement maar die centjes, en die Oosterweelverbinding, en de schreeuw om meer fietspaden en schoolgebouwen, en minder flitspalen, (zoals in Wallonië) en zinnige maatregelen zodat de treinen op tijd rijden, en .. en.. en!

Meralica..! Waar zijn mijn pilletjes!