Logica

‘Mama, mama!’, klinkt het schel en paniekerig in de poort.
‘Dat is er een van mij!’ Mijn zus schiet overeind.
‘Mama, mama!’, klinkt het nog een keer met wanhopige overgave. Niet veel later vliegt de poortdeur open met een vaart die de gemiddelde straaljager jaloers maakt. ‘Mama, mama, Sammy heeft een gat in zijn hoofd!’
Sammy wordt de tuin ingeduwd door Charlotte, zijn zusje. Een meisje die van nature al een witte huid heeft, maar die nu echt lijkbleek oogt.
‘Ik…ik…ik kon er niks aan doen. Het ging per ongeluk’, snottert ze tussen de tranen door.
Sammy houdt zijn ene hand op de plek waar naar aller waarschijnlijkheid het gat moet zitten, terwijl hij gebiologeerd rode bloeddruppels op zijn andere hand observeert. De blik in zijn ogen wordt wat onrustig als tot hem door lijkt te dringen dat dit bloed toch echt van hem is.
‘Laat eens kijken’, commandeert mijn zus kordaat. Een paar tellen later tilt ze Sammy op en draagt hem naar binnen.
Charlotte gaat naast me zitten op de tuinbank.
‘Het ging echt per ongeluk…’, klinkt het schokkend.
Ik wrijf met mijn hand over haar rug om haar een beetje te kalmeren.
‘Wat is er gebeurd?’, vraag ik.
‘Nou, Sammy schoot de bal in de boom en toen zat ie vast en toen heb ik een stok gepakt en toen gooide ik die naar de bal en toen kreeg Sammy hem op zijn hoofd’, ratelt ze door zonder adem te halen. Ze is even stil en kijkt dan vertwijfeld naar me op.
‘Gaat hij nu dood?’

‘Het valt gelukkig wel mee’, concludeert mijn zus als ze weer naar buiten komt met Sammy. Ze had de dokter gebeld en uitgelegd wat er aan de hand was. Een pleister was voldoende. Charlotte, inmiddels een beetje rustiger, vertelt het verhaal nog een keer. Mijn zus geeft haar een knuffel en stelt haar verder gerust dat dit een ongelukje was en dat die dingen gebeuren.

‘Kom Sam, we gaan douchen.’ Mijn zus steekt haar hand uitnodigend naar hem uit.
Sammy, die alles tot nu gelaten heeft ondergaan, kijkt een moment verward en begint dan opeens te huilen.
‘Wat is er? ‘, vraagt mijn zus verbaasd.
‘Mama, dat kan toch niet. Dan loop mijn hoofd vol!’