Een jaar geleden was ik op bezoek bij Myriam Hogeboom en haar man in Duiven. Ze hadden zojuist slecht nieuws gekregen. Er was voor de derde keer kanker bij Myriam geconstateerd. Na borstkanker in 1996 en 1999 openbaarde de ziekte zich dit keer in haar onderrug en long. Ze wilden graag dat ik die avond zou blijven, maar ik wist me maar moeilijk een houding te geven. Ik ben uiteindelijk voor ze gaan koken en de afwas gaan doen. Er voor hen zijn, bleek genoeg.

Voor Myriam is dansen al vanaf haar zesde haar lust en haar leven. In 2008 ontmoet ik haar voor het eerst in de bijzondere wereld van biodanza. Ik ben onder de indruk van haar levensverhaal en haar doorzettingsvermogen. Het verbaast me dan ook niets dat ze de opleiding tot biodanza lerares gaat volgen, daarin natuurlijk slaagt en uiteindelijk ook les gaat geven. Samen met Hellen Petterson startte ze in maart vorig jaar met ‘Biodanza De Liemers’ in Duiven. Ze voelt zich daar als een vis in het water en weet dat dit is wat ze echt wil.

Niemand kan dan ook bevatten waarom juist Myriam opnieuw wordt getroffen door die vreselijke ziekte. Vanwege de plaats van de tumor in de rug en de bestralingen die volgen, krijgt ze te maken met een semi-dwarslaesie. De vrouw die de wereld wil laten dansen, kan opeens zelf niet meer lopen. Zeer confronterend.
Een moeizaam revalidatieproces volgt. Ze werkt hard en focust zich op leven, ze wil zich niet met angst verbinden. Dit gaat de ene dag vanzelfsprekend beter dan de andere. Ze stelt zichzelf doelen. Van weer simpelweg kunnen zitten naar zitten in een rolstoel, naar staan, lopen met een rollator, traplopen (om weer boven te kunnen slapen), naar fietsen tot lopen zonder rollator. Ze verrast iedereen.

In 2005 liep Myriam met dertig vrouwen die net als zij borstkanker hadden de laatste 111 kilometer van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Aangezien ze de laatste maanden veel te horen kreeg een inspirerend voorbeeld te zijn, ontstond er een nieuwe uitdaging. Van 4 tot en met 7 juni wil Myriam de avondvierdaagse van Duiven gaan lopen. Ze is flink aan het trainen omdat dit een behoorlijke kluif gaat worden. Vier dagen achter elkaar lopen en dan ook nog in de avond. Haar beste uren zijn immers in de ochtend. Zoals we haar kennen gaat ze ervoor.

Om het plaatje dan ook maar helemaal rond te maken, bedacht Myriam een sponsoractie. Iedereen kan haar sponsoren door vijf euro over te maken naar rekeningnummer 1040 86 106 van de Rabobank o.v.v. ‘Lopen voor Leven.’

Ze hoopt 1000 euro bij elkaar te lopen voor Het Braamhuis in Zevenaar. Dit huis nabij het ziekenhuis biedt een ontmoetingsplek aan mensen met kanker, hun familie en vrienden en aan nabestaanden. Onder lotgenoten zijn in een veilige omgeving dat is wat Myriam graag wil ondersteunen. Kankerpatiënten hebben vaak gemeen dat ze het moeilijk vinden om hulp te vragen, vooral voor zichzelf. In Het Braamhuis begrijpen ze dat. Ze bieden er ook diverse cursussen aan zoals yoga, mindfulness, Tai Chi, fotografie en schilderen. Er wordt een bibliotheek aangelegd met boeken over kanker zodat bezoekers kunnen zoeken naar een weg die bij hen past. Er zijn plannen om een moestuin aan te leggen waar mensen in kunnen werken. Deze groenten gaan vervolgens weer naar de voedselbank.
‘Hoe mooi is die cirkel?’ vertelt Myriam me trots. Ze hoopt in de toekomst biodanza te gaan geven aan mensen met kanker.

Categorieën: Algemeen

3 reacties

Libelle · 20 mei 2013 op 09:44

Mijn vrouw is overleden aan kanker en ze heeft nooit ook maar enig beroep gedaan op welke voorziening dan ook, buiten de medische behandeling sec. De faciliteiten zoals het Braamhuis die biedt spreken me niet zo aan. Wel dat Myriam die duizend euro bij elkaar loopt. Dat is goed voor haar en haar levensverwachting.
Omdat je ’toevallig’ een gironummer vermeldde maak ik wat over voor dat doel, sec.
Hé, hé, tegenwoordig wordt toch werkelijk alles geschaard onder ‘column’.

klapdoos · 20 mei 2013 op 12:24

Er worden zoveel actie’s ondernomen voor de Kankerstichting, voor de inloophuizen, voor de Kikastichting. Noem ze maar op, nu ook weer de Alphen Du Cruez ( of zoiets) fietsen voor de Kankerstichting. Allemaal goede doelen hoor, maar als kankerpatiënte jeukt het mij ook zo erg dat ikzelf nergens aan mee kan doen. Mijn ziekte stopt hier niet mee, maar ik hoop dat het genezingsproces met de opgehaalde centen een wondermiddel uitgevonden gaat worden. Maar hopen alle patiënten dat eigenlijk niet? Ik wens haar natuurlijk alle sterkte en kracht toe die in haar zit en dat heeft ze al bewezen door uit de rolstoel te klauteren, Chapeau. Ik loop nog achter mijn rollator, hoop op een dag toch dat rotding eens in de tuin een zwieper te geven!! Groet van leny

Nachtzuster · 20 mei 2013 op 20:05

Wat een mooi initiatief van je vriendin. En wat een sterke vrouw moet dat zijn. Vanaf deze plek wens ik haar heel veel succes en sterkte. En jij gefeliciteert met een mooie column.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder