Je ziet ze niet echt vaak…Die supermodellen.
Nou denk je wel dat je ze vaak ziet, maar dat
zijn meisjes die lijken op die supermodellen.
De echte, die zie je niet zo vaak op straat.
Nou had ik het geluk dat ik afgelopen week van het aanzicht van een supermodel mocht genieten. Lang (maar dat is iedereen voor mij), zo rond de 1.85, blond en enorm dun!! ENORM dun! Kijk ik ben klein en ik heb kleine handen, maar dan nog als ik van beide handen mijn duim en wijsvinger tegen haar zij had gehouden dan kon ik er omheen. Zo dun… Natuurlijk had ze ook zo’n grijzige huid en een ingevallen bekkie zoals al die catwalksters dat hebben. En daarnaast nog blauwe kijkers…. die opgepoetst moeten worden. Nou ik ben er uit. Doffe huid, ingevallen bekkie en niet stralende ogen moeten mooi zijn. Teken van sterkte ofzo. Nou ik vind het een teken van anorexia en uitputting door een te grote misbruik makende groep. Ik ben klein, 1.56, ik ben te zwaar en ik zie er uit als alternatief. Mensen die mij niet kennen zullen heus soms met een grote boog om mij heen willen lopen… maar heej, ik heb mooie ogen!
Categorieën: Algemeen
7 reacties
lagarto · 9 februari 2008 op 17:11
Ik loop niet met een boog om korte dikkerds heen ook niet om lange dunne. Ik vind gewoon iedereen mooi. Je schrijft lekker en vlot. Mag wat langer en iets meer diepgang.
Adios Lagarto
Dees · 10 februari 2008 op 09:51
Gezonde insteek Maartje, leuke laatste zin 😉
pally · 10 februari 2008 op 11:09
De nuchtere manier waarop je naar modellen en jezelf kijkt, is prima, naar mijn idee, Maartje!
Ik denk dat je nog niet lang schrijft, maar als je dit stukje naleest, zie je drie keer het woordje ‘vaak’ achter elkaar staan. Dat is niet mooi. Maar oefening baart kunst, natuurlijk, succes!
groet van Pally
SIMBA · 10 februari 2008 op 13:01
Welkom op ColumnX maartje, dit is geen slecht begin!
Mosje · 10 februari 2008 op 19:58
Ohw Maartje, die ogen van jou. Die doen me smelten….
dashuri · 10 februari 2008 op 20:31
Die titel spreekt boekdelen zeg 🙂
Die zogenaamde ‘supermodellen’ durven ook wel eens aan mijn humeur vreten. Vooral dan als ik, voor ik wegga, in de spiegel kijk. Met mijn meter 70 ben ik niet klein maar ook niet groot. Ik ben niet dik maar ook niet dun. En toch geen supermodel he!! 😛
Een gedicht waar ik me dan ook soms aan optrek is het volgende:
“Ik ben wie ik ben, ik ben niet volmaakt
Ik ben niet perfect maar zo ben ik
Ik weet wie ik ben ik weet wat ik wil
Soms ben ik een prater soms ben ik stil
Als je mij wilt leren kennen moet je dit kunnen leren
Ik ben wie ik ben en zo moet je mij maar accepteren!”
P.S.: Maar ik heb OOK mooie ogen! Bruin-groenachtige, bosogen dus, hmmm… 🙂
Anne · 11 februari 2008 op 11:35
Leuk stukje. Dat van die handen om de taille heen, heel mooi beeld. Zo dun dus. En om Dashuri te quoten: bosogen, ogen die groen en bruin zijn. Zulke ogen heb ik ook. Wat is jouw kleur?