Maar…

Waarom ben ik nog wakker? Omdat mijn ogen nog open zijn en mijn gedachtes nog steeds als een losgebroken stier rondrazen. Red bull zou het ook kunnen zijn, maar daarvan heb ik weinig op. Ik heb te weinig gedronken, want ik ken nog steeds mijn naam plus het hele alfabet. Het probleem is alleen dat ik nooit dronken wordt zoals een vogel niet kan vliegen. Ik heb wel vleugels, maar ik kan niet mezelf de vergetelheid in drinken. Mijn lichaam is van rubber. Niet in staat om hoogtepunten te bereiken. Nooit wild enthousiast, nooit dronken en nooit orgasmes. Of toch? Wie zal het weten. Enkel de dwaas in mij. Ik weet teveel, maar toch blijf ik een groot geheim. Nooit teveel loslaten, want voor je het weet ben je een levende schietschijf. Ook geen beetjes loslaten, want beetjes doen vaak anderen pijn. Door mijn geheimen kan ik relaties laten verbreken, ruzies laten ontstaan en zogenaamde vrienden verliezen. Geheimen heten niet voor niets geheimen. Het zou geen geheim meer heten als het zou worden onthuld. Maar toch moet de waarheid boven komen, anders verdrinkt hij en zul je zelf naar de bodem zinken. De waarheid is vaak zwart van kleur, omdat de nacht alle geheimen onthuld.

De dag verandert in nacht en je geest wordt het enige licht. Ineens kun je zien wat je overdag niet wilde zien. Je gedachtes leiden je naar de oplossing of oorzaak die je liever niet wilde weten. Denk langer na dan je lief is en je zult weten wat je wilde en vinden waar je altijd al naar hebt gezocht. Antwoorden vind je vaak in je eigen hoofd, omdat je niet in die van anderen mag kijken. Ze dragen een masker om te zorgen dat niemand hun ware zelf ontdekt. Om niet gekwetst te worden of bedrogen. Maar hetzelfde masker houdt je voor de gek, want iedereen draagt achter zijn masker geheimen van waarheden.

Wat is waar en wat is een leugen? Zeker weten kun je nooit, want ogen kunnen bedriegen en woorden kunnen liegen. Je moet je eigen waarheid maken, want er bestaat geen waarheid die voor iedereen hetzelfde is. Elk paar ogen ziet andere dingen en elk hoofd herinnert zich andere herinneringen. Wat voor de één een helderblauwe lucht is, is voor de ander een grijze lucht met bliksem. De één loopt door een sprookje en de ander loopt in een doolhof. De één vindt zijn geluk en de ander vindt de dood.

De één wordt wakker met een glimlach op zijn gelaat, terwijl de ander verdrinkt in tranen. De één staat op met goede moed en de ander wil voor altijd blijven liggen. Voor jou kan deze dag een nieuw hoofdstuk in je leven zijn, maar voor een ander is de laatste bladzijde van zijn leven gekomen. Hij schuift een gouden ring aan de vinger van zijn droomvrouw en zij ziet hoe haar man onder de grond wordt begraven. Hij ziet zijn zoon geboren worden en zij ziet haar vader opgehangen in zijn slaapkamer. Hij wint de lotto en zij wordt verkracht.

Het leven is al oneerlijk genoeg. Waarom liegen er dan zoveel mensen tegen elkaar? Morgen kan degene waartegen je gelogen hebt voorgoed verdwenen zijn en waar blijven dan de leugens? De leugens groeien uit tot schuldgevoel, een litteken op je ziel. “Had ik maar…”. Als je het woord “maar” uitspreekt, is het al te laat. Het gaat erom wat zich afspeelde voor de “maar”. Een scene welke uit de film geknipt moest worden, maar…nu is het te laat.

Tot Shit