Macht der illusies.

Met mijn kin opgeheven, mijn schouders rechtop en een glimlach die mijn verwaande kop siert, parradeer ik door de straten. Ik ben me bewust van de ongelofelijke sex-appeal die ik uitstraal. Like duh. Als ik me abrupt verveel, knip ik slechts één keer met mijn vingers en mijn lijfeigenen lijken uit alle hoeken en gaten te komen. And guess what? Het zijn allemaal mannen. Ze knielen linea recta voor me neer en aanbidden de grond waar ik op sta. Mijn glimlach wordt groter. Oh…you fools… ”Oh hare schoonheid der schoonheden, wat is uw bevel?” Roepen ze uiteindelijk allemaal in koor. Ik begin te grinniken. “ Spring eens 10 keer op en neer…” De talloze mannen staan op en beginnen te springen. Het beeld van de mannen, springend als een stelletje halfgare malloten werkt op mijn lachspieren en niet lang daarna brul ik het uit van plezier. “Oké en nu moeten jullie allen blaffen als honden.” De mannen twijfelen geen seconde en beginnen meteen te blaffen. “Whahahahaha!” Ik ga dood! Opeens schud ik mijn hoofd. Back to business. “Mannen, mijn bevel is dat jullie alle mannen die hier rondlopen, onthoofden. Inclusief jullie zelf.” De mannen laten zich dit niet twee keer bevelen en grijpen meteen naar hun zwaarden. Als er tijdens de onthoofding van een man een druppel bloed spat op mijn a la sex and the city pumps, heeft mijn geduld zijn toppunt bereikt. “Verdomme, jullie mislukkelingen! Jullie kunnen ook niets doen zonder te knoeien! Mijn schoenen, mijn schoenen, aaaarghhh!” Ik sta op ontploffen. Opeens realiseer ik me dat het niet goed is voor mijn bloeddruk. “Rustig blijven..tel tot 10, verman jezelf.” Spreek ik mezelf kalmerend toe. “Over ongeveer 10 minuten is het allemaal voorbij…” Dat vooruitzicht doet mijn op onweer staande gezicht veranderen in een blij, zelfvoldaan smoelwerk. Weer parradeer ik verder en weer met met mijn kin opgeheven, mijn schouders rechtop en een glimlach die mijn verwaande kop siert. Tot opeens iets of iemand, ik ben er nog niet helemaal uit, -een monster, waar valt dat onder?- mijn gezichtsveld ruïneert. Een monster met een bierbuik van hier tot aan de noordpool. Holy shit! Denk ik verbluft. Daar kunnen wel 50 embryo’s in rondzwemmen! Als een smerig rottende geur mijn neus binnendringt, besef ik geschokt dat deze onaangenaame geur mij wel heel erg bekend voorkomt…

“Hey lekkerding! Wat zie je er vandaag toch weer lekker uit!” Buldert mijn baas in mijn oor. Geschrokken schiet ik uit mijn bureaustoel. Ik probeer met moeite de opkomende kots tegen te houden. Mijn ogen dwalen af naar de zweetplekken onder zijn oksels, het paradijs van zijn zure zweetgeur. Back off, asshole. “Elke dag zie je er lekkerder uit!” Idioot. “Poeh, warm vandaag hoor!” Ja, dat merk, bavianenhoofd. “Nou, wat ben je stil! Ga dan nu maar weer aan het werk. Hup, hup, hup!” Op zijn smoel staat een grijns. De hufter. Weer doe ik mijn ogen dicht. Ik beeld me in dat ik de hak van mijn pump in zijn oog boor. “Ja….zeg maar dag tegen je koeienoogjes…” Zeg ik liefjes. Als ik zijn oogbal over de grond zie rollen, begin ik hardop te lachen. Vervolgens sta ik op en plet hem fijn met de onderkant van mijn schoen. Het geluid dat er bij vrijkomt, bezorgt mij een orgasme. Ik doe mijn ogen weer open en bekeer weer tot de realiteit. Ach, wat zou het leven zijn zonder waanvoorstellingen?

[i]Deze column heb ik geschreven uit verveling en dient met een korreltje zout te worden genomen, mannen. Nee, heb geen hekel aan mannen hehe. Slechts aan irritante bazen.[/i]