Machtig mooi werkwoord!

We blikken graag terug. Wat is er ook al weer gebeurd? Wat deed hoe heet-’íe ook alweer toen ook alweer? Wie deed het in de wereld van glitter en glamour met wie en waarom niet? Waar was nou toch die afgrijselijke oorlog? Wat erg hè, die ramp in eh… nou ben ik toch die naam van dat land vergeten! En dan die aardbeving in eh… Want we zijn o zo begaan met het lot van onze medemens. Als hij in ons straatje past. Vooruitblikken doen we minder graag. Je weet immers nooit wat er komt. Nogal wiedes, maar we weten drommels goed wat er zou móéten komen. Vrede. Vrijheid. Eten, schoon water en medicijnen voor alle kinderen. Dat zal er niet van komen. Godsdienstfanatici en machtswellustelingen zullen er ook dit keer in slagen mensen op te hitsen, zodat ze elkaar de hersens inslaan i.p.v. samenwerken om een eind te maken aan armoede, analfabetisme en honger. De politieke of religieuze maffia gaat er als lachende derde met de buit vandoor. Er zullen opnieuw meer miljonairs en meer miljardairs zijn. Er zullen meer kinderen sterven van honger. En dat door ziektes waar je hier nog geen week voor thuisblijft. Oorlogen wedijveren om de eerste plaats in het journaal. Er zullen wapenaandelen verhandeld worden en op de beurs zal men juichen. Mars, Mammon en Plutus: een heilloze drie-eenheid. We zullen het slikken als zoete koek. Na weer een jaar zal hetzelfde ritueel zich herhalen. En opnieuw.

En toch… je weet het niet. De toekomst ligt gelukkig niet vast. Op een dag kunnen meer dan genoeg mensen er meer dan genoeg van hebben dat ze meer dan genoeg (of juist veel te weinig) hebben. Kunnen zij zorgen dat er eerlijker gedeeld wordt. Kunnen ze de wapens omsmeden tot ploegen. Het woord kunnen is eigenlijk een machtig mooi werkwoord.

© Jan Bontje 2007