Mie Graine

Ik ken haar al van toen ik negentien was. Plotseling was ze er, de eerste keer ontmoette ik haar in een leslokaal tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige. Ze was meteen heel duidelijk aanwezig, maakte me het volgen van de les compleet onmogelijk. Ik wist toen nog niet wie ze was en hoe ze heette. Na haar debuut in mijn leven komt ze vaker, altijd onverwacht, nooit van te voren aangekondigd. Ze komt meestal gewoon bij mij thuis op visite maar soms komt ze ook wel eens als ik bij vrienden of familie ben en heel soms valt ze me zelfs op mijn werk lastig. Zo maar ineens is ze er dan, ze zit op mijn mes terwijl ik de aardappels schil, ze staat naast me als ik de krant wil lezen, ze rijdt zelfs wel eens mee in mijn auto, heel belemmerend. Tijdens mijn zwangerschappen vond ze me denk ik niet aardig want toen liet ze me mooi met rust. Ook in de periodes dat ik borstvoeding gaf moest ze niks van me hebben. Daarna kwam ze echter vrolijk weer terug. Ze is niet leuk, deze Mie, ze is ook niet aardig, ze is zelfs heel vervelend en gemeen. Ik word er helemaal niet goed van als ze me weer eens komt bezoeken, ik ga me er naar van voelen, ik zie dingen die er niet zijn, ik ga er zelfs raar van praten en tot slot krijg ik er ontzettende hoofdpijn van. Ik weet dat ze niet alleen bij mij komt, ik ben echt niet haar enige vriendin, Mie is de hele dag bezig om allerlei mensen te treiteren. Mie is een probleem. Er zijn mensen die denken dat Mie vooral komt als je kaas hebt gegeten of rode wijn hebt gedronken maar ik heb nog nooit enige logica kunnen ontdekken in de aanloop van Mie. Er zijn ook mensen, en dat zijn dan vooral degenen die Mie nog nooit ontmoet hebben, die denken dat het heus zo erg niet is. Zij denken dat ik, en alle anderen bij wie Mie het leven zuur maakt, aanstellers zijn, zeurkousen of toneelspelers. Ze geloven helemaal niks van de kwaadaardigheid die Mie in zich heeft, ze denken dat het allemaal wel meevalt. Nou, dat doet het niet. Ik heb een hekel aan Mie en aan haar bezoekjes, na die eerste keer in het leslokaal is ze nooit meer voorgoed weggegaan en ik ben ondertussen goed bang van haar geworden.
De farmaceutische industrie vecht ook met allerlei middelen tegen deze Mie Graine maar heeft haar nooit echt kunnen bestrijden. Verjagen, ja, dat gaat de laatste tijd een beetje beter, soms lukt het me om met een pilletje Mie zo te laten schrikken dat ze even aan komt vliegen maar meteen weer vertrekt. Kom ik er met een bliksembezoekje mooi vanaf. Maar ze blijft het proberen deze grimmige, vinnige Mie en als ze weer eens geweest is voel ik mezelf echt zielig. Migraine is geen aanstellerij!