Mijn duistere kant

Had ik een pistool bij me gehad, dan had ik ze overhoop geschoten. Dan was ik er vanaf geweest. Ik voel tranen in me opkomen maar weet ze gelukkig te verdringen. Dan maar wat op mijn papier staren en probeer tot me zelf te komen. Ik laat de anderen verder praten. Voor mij nu even niet daarvoor ben ik te kwaad. Ik zie het rode waas weer voor mijn ogen, dat is de 2de keer in mijn leven dat dit me overkomt. Verschrikkelijk, dit wil ik niet maar het gebeurt. Anderen krijgen dit voor elkaar en zij weten niet tot waar ik toe in staat ben. Als ik de auto bij me had gehad dan had ik ze overhoop kunnen rijden. Na het gesprek fiets ik naar huis, de wind waait heerlijk in mijn gezicht. Dat helpt maar mijn hersenen draaien op volle toeren. Ik snap het niet, waar zeuren ze toch om? Als ik iets niet begrijp hoe moet ik het dan begrijpen? Als ik zeg dat ik van die regel nog nooit gehoord heb dan is toch ook zo? Of ………

Thuisgekomen begin ik te ijsberen door de huiskamer. Wat moet ik met dit gesprek? Denken, denken en nog eens denken, en nog begrijp ik het niet.
Als mijn partner thuis komt knapt er iets in mij. De tranen houden niet meer op. Ik ben kwaad, zeer kwaad maar ook boos en heel verdrietig.
Als………….. ja wat als? Als ik in voodoo had geloofd dan zou ik 2 poppetjes vol met naalden gestoken hebben.
Ik trakteer bij het volgende overleg op taart. Een taart met arsenicum, of iets waarvan je de hele dag op het toilet kunt zitten.
Maar dat schiet ook niet op, dan kan ik ook nog voor hun gaan werken.

Dan maar praten, zoveel mogelijk. Alleen naar me luisteren zodat ik het hele gesprek nog een keer voor de geest kan halen. Maar het blijft pijn doen en ik weet me geen raad.

Een week later het vervolg op het gesprek. Blijf rustig, luister, zeg niet te snel iets terug. Laat alles rustig tot je doordringen. Ja ik ben voorbereid. Tenminste dat dacht ik.
Een vraag heb ik en daar wil ik graag een antwoord op: waarom moest ik zo gekwetst worden? Alleen op deze vraag wil ik een antwoord.
Het antwoord wat ik wil hoor ik niet maar wel,” hoezo gekwetst , en als jij je gekwetst voelt dan is dat jouw probleem”.
Ik voel me verraden door jou krijg ik te horen. Je bent een verraadster. En nog begrijp ik het niet en ik zal het ook nooit begrijpen. Onschuldig veroordeelt, ja zo voelt het. Nu snap ik het als iemand onschuldig veroordeeld wordt. Je kunt praten als brugman maar het oordeel is toch al geveld. Maar wat nu????????????

Had ik nu maar een pistool bij me gehad dan was ik van hun afgeweest.