Mijn duistere kant

Had ik een pistool bij me gehad, dan had ik ze overhoop geschoten. Dan was ik er vanaf geweest. Ik voel tranen in me opkomen maar weet ze gelukkig te verdringen. Dan maar wat op mijn papier staren en probeer tot me zelf te komen. Ik laat de anderen verder praten. Voor mij nu even niet daarvoor ben ik te kwaad. Ik zie het rode waas weer voor mijn ogen, dat is de 2de keer in mijn leven dat dit me overkomt. Verschrikkelijk, dit wil ik niet maar het gebeurt. Anderen krijgen dit voor elkaar en zij weten niet tot waar ik toe in staat ben. Als ik de auto bij me had gehad dan had ik ze overhoop kunnen rijden.

De rollator

“Mam, wat wil je hebben voor je 78 ste verjaardag”? Och jong, als het niet te veel gevraagd is graag een rollator.

Jaren geleden, voor de komst van minister Hoogervorst van Volksgezondheid kon je met een doktersbewijs een rollator gaan “halen” bij je eigen ziektekostenverzekering.
Maar nu zijn we beland in een tijdperk waarin we voor alles moeten betalen dus ook voor een rollator.

Mijn totempaal

Trots staat hij tegen mijn witte muur. Hij staat op een zodanige plaats waar ik hem altijd kan zien.

Maar ik heb hem niet altijd gehad. Jaren heb ik het zonder hem moeten doen. Het was wel altijd een droom die uiteindelijk is uitgekomen al had ik wel andere plannen met hem. Misschien een plaatsje in de tuin, voor of achter? Het was me nog niet duidelijk toen hij nog niet klaar was.