Trots staat hij tegen mijn witte muur. Hij staat op een zodanige plaats waar ik hem altijd kan zien.

Maar ik heb hem niet altijd gehad. Jaren heb ik het zonder hem moeten doen. Het was wel altijd een droom die uiteindelijk is uitgekomen al had ik wel andere plannen met hem. Misschien een plaatsje in de tuin, voor of achter? Het was me nog niet duidelijk toen hij nog niet klaar was. Ik zag de eerste schetsen op papier en kon niet geloven dat hij eens van mij zou zijn. Het verlangen naar hem werd steeds heviger maar ik moest geduld hebben. Ik weet dat ik hem op een dag zou bezitten. Dan was hij echt van mij.

Tijdens het proces waarin hij steeds meer vorm en uiterlijk begon te krijgen, merkte ook anderen hem op. Dat maakte mij jaloers. Vaak zei ik tegen de schepper van hem, maar hij is van mij!! Ja, ja, maar anderen mogen hem toch ook bewonderen. Telkens als ik van hem die bevestiging kreeg dan wist ik dat het goed zat. Eens……….

Ook waren er dagen dat ik niet met hem bezig was. Maar er werd geld voor hem geboden, hij kwam op een website te staan. Ik dacht: als hij maar bij mij in huis is. Dan hoef ik niet meer te horen dat anderen zo in hem geïnteresseerd zijn.

Dan krijg ik via mijn e-mail zijn foto te zien. Daar staat hij trots in de tuin van de schepper. Hij is helemaal klaar, hij is geweldig. Dan bedenk ik dat hij eens trots in het bos heeft gestaan en alle stormen van de natuur heeft doorstaan. Maar de schepper heeft andere ideeën met hem en ook ik heb daarbij toegedragen. Door mijn droom en de hobby van de schepper die iets wilde gaan “doen” met een kettingzaag was die avond zijn laatste in het bos.

Na zijn leven in het bos had hij eigenlijk een aantal jaren in het water moeten doorbrengen maar die tijd had ik niet. Hij is klaar en ik mag hem op komen halen. Ik ben door het dolle heen. We rijden met de auto naar de schepper, daar staat hij. De indiaan kijkt mij met doffe blik aan, zijn berenmuts staat een beetje scheef. Bovenop de muts zit een bever met een slang om zijn lichaam gedraaid, dan komt de wilde zalm, het skelet van een bizon en uiteindelijk de trotse arend.

Eindelijk is hij van mij, hij mag mee naar huis. Nog is niet helemaal duidelijk waar hij mag staan maar voorlopig staat hij tegen mijn witte muur.
Mijn TOTEMPAAL.

Categorieën: Algemeen

4 reacties

lagarto · 8 augustus 2007 op 19:15

Leuke eerste! Ben jij een indiaantje dan?
Groeten lagarto

DreamOn · 9 augustus 2007 op 12:18

Welkom op cx!

Een totempaal…ik ben wel benieuwd waar die interesse vandaan komt!

Je maakte een heel grappig foutje:

[quote]daarbij toegedragen[/quote]

daartoe bijgedragen misschien? 😀

Groetjes van DO en óp naar je volgende column!!

Troy · 10 augustus 2007 op 01:09

Eerlijk gezegd vond ik het niet zo’n goede column. Op de één of andere manier mis ik iets in het verhaal. Waarom een totempaal? Waarom sprak deze je zo aan? Wie was de schepper? Maar goed, misschien komt er nog een deel twee waarin we de achtergrond van jouw fascinatie van totempalen te weten komen 😉

SIMBA · 10 augustus 2007 op 09:17

Eigenlijk heb je in de titel al verklapt waar het om gaat, dat is jammer. Had je dat niet gedaan was het misschien spannender geweest.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder