Na dagenlang genieten van de subtiele signalen beloofde ik een vriendin om op hem af te stappen. Hem…Bij die woorden herinner ik me telkens de gevoelens die ik voor het eerst bij hem had.
Helaas was hij altijd al onbereikbaar, zijn gedrag in de bus was asociaal omdat hij zich telkens afschermde door een I pod. Zijn muziek was luider dan deze meisjesstem. Ik beloofde mijn vriendin om de oortjes van zijn muziek ‘af te pakken’ bij wijze van spreken.
De dinsdagmorgen zou het zover zijn…

Het was maandagavond, ik dacht aan hem. Zijn lach die ik al meermaals zag was een zinderende prikkel doorheen mijn lichaam.
De bus kwam aangereden, en voor de eerste keer zat hij erbij op dit uur. Hij keek me al aan, ik lachte. Toen ik instapte deed ik hem het gebaar dat ik wat wou zeggen, zijn I pod verdween onmiddellijk in zijn rugzak.
Ik heb vroeger ook nog op de school gezeten waar hij zit, dat maakte het mij handig om daarop in te pikken.

Maar na veel vijven en zessen over school en hoe handig de bus soms is bleef het even stil. Ik moest en ik zou verder praten over socialere onderwerpen.
“Heb jij een emailadres?”
Vlam! Dat was eruit! Tot mijn grote spijt zei hij me dat hij amper op de computer bezig was, was het werkelijk zou of was het omwille van mij?
“Andere bezigheden?” vroeg ik hem. Ik zag zijn lach. Ik had het raak, zijn hobby’s zouden het vervolg van het gesprek zijn.
“Uitgaan.” was zijn korte maar zekere antwoord. Dat was hetgeen wat ik wou weten! Ik moest namenlijk binnen de drie weken iemand vinden om mee te gaan naar een verjaardagsfuif van een vriendin. Ik vroeg hem al onmiddellijk mee.
Zijn gezicht was twijfelachtig, hij toonde geen interesse en dat vertelde hij me ook eerlijk. Het gesprek was afgelopen, hij moest afstappen, met een gefaalde vraag op een date en toch wat kleine informatie reed ik verder.

De volgende dag wachtte ik het moment af wanneer hij weer zou instappen. Zijn gewoonte van achteraan in te stappen was verdwenen, hij zocht nu plaats vooraan in de bus…

Categorieën: Actualiteiten

15 reacties

Eddy Kielema · 25 september 2005 op 17:05

[quote]Zijn gewoonte van achteraan in te stappen was verdwenen, hij zocht nu plaats vooraan in de bus…[/quote]
Verdikkeme, je maakt het wel spannend, zeg! Waarom gaat hij nou ineens vooraan zitten? Zit jij ook altijd vooraan of wil hij jou juist ontwijken? Of wil hij gewoon een praatje maken met de chauffeur…???

Outsider · 25 september 2005 op 17:07

Verdomd sneu voor je. Is het waar gebeurd of fantasie?

Merel · 25 september 2005 op 17:16

volgens mij ontwijkt hij me gewoon, en het is geen fictie
het is momenteel zelfs al een week geleden dat hij nog op de bus stapte
was hij ziek of lag het aan mij, ik weet het niet

maar troost je, ik heb onverwacht ergens nog een puntje licht gevonden bij een andere persoon 😛

WritersBlocq · 25 september 2005 op 17:17

Ik wil het ook weten! Dapper hoor, om hem aan te spreken, goed gedaan wijfie!

EDIT: jij zit tegelijk met mij een reactie in te typen. Kom maar op met die buslading vol verhalen!

EDIT II: :laugh: @ rubriek “Actualiteiten”!

bert · 25 september 2005 op 18:13

[quote]Zijn gewoonte van achteraan in te stappen was verdwenen, hij zocht nu plaats vooraan in de bus…[/quote]
Lekker laten zitten, dit wordt echt helemaal niets. Gewoon vergeten deze onnozele ijskast. Volgens mij zitten er wel zeker 20 andere leuke jongens in zo’n bus s’morgens waar je meer kans bij maakt dan bij deze droge oetlul. 🙂 🙂 🙂

Mosje · 25 september 2005 op 19:22

Nou, als de nood echt aan de man komt, dan wil ik wel met je naar dat feestje.
Ik zal mijn I-pod thuislaten dan.

Trukie · 25 september 2005 op 19:56

Een onverwachte wending 😀
Het stond al een beetje in de reacties bij de vorige column.

Ik heb er bewondering voor dat je in een kort stukje zoveel kunt vertellen. Prima

Geertje · 25 september 2005 op 21:10

[quote]Zijn gewoonte van achteraan in te stappen was verdwenen, hij zocht nu plaats vooraan in de bus…[/quote]

Duidelijker kan het niet. 😮

Leuk om te lezen. En wie kent niet de onbeantwoorde verliefdheid? 😀

KawaSutra · 25 september 2005 op 22:21

Hopeloos geval! 🙂

Li · 25 september 2005 op 22:42

[quote]Zijn gezicht was twijfelachtig, hij toonde geen interesse en dat vertelde hij me ook eerlijk.[/quote]

Je weet in ieder geval waar je aan toe bent Merel!
Maar eh..hij twijfelde wel;-)

Li

sally · 25 september 2005 op 22:55

Ach….wat lief 😉

liefs Sally

Dees · 26 september 2005 op 08:30

Kijk, een vrouw met ballen 😉

Je hebt iig geen kans laten schieten. Hij misschien wel, maar daar komt ie dan achter als het te laat is.

Best leuk en spannend, zo’n afstandliefde in 2 delen.

Ma3anne · 26 september 2005 op 08:37

Weer een ervaring rijker. Misschien beter deze zekerheid dan die brandende onzekerheid. Toch?

klungel · 26 september 2005 op 09:27

Of hij is heeeeeeel erg verlegen of hij is niet geinteresseerd.

Wel weer leuk geschreven 🙂

melady · 26 september 2005 op 22:53

[quote]dat maakte het mij handig om daarop in te pikken. [/quote]

Waarschijnlijk een lieve-meisjes uitdrukking, ik interpreteer wel vaker verkeerd

Geef een reactie

Avatar plaatshouder