Op een dag realiseer je je, dat je de zinsnede ‘wat zeg je?’ iets meer gebruikt. Als het tegenzit, word je geholpen met dit realiseren. Er is niets mis mee, maar er verschijnen steeds meer mensen die het niet met je eens zijn. Ik vind het lastig, maar hoe meer men mij op de TV-reclame voor hoortoestellen attendeert, hoe meer ik verzet in mij voel opborrelen.
Na wat ik gezien heb, zal ik letterlijk en figuurlijk met een boog om die ‘hoortenten’ heen lopen.

Neem nou de firma Schoonenberg. Als je daar naar binnen zou stappen, word je gegarandeerd omvergeworpen door een manische kakmadam in lange jas, die rondfladdert en zich verbeeldt dat ze voldoende goed danst voor een hoofdrol in ‘de stervende zwaan’. Wat een arrogante troel! Ze strijkt neer bij vriendinnen, die haar flaporen bewonderen en constateren dat ‘het’ niet te zien is.
De vriendelijke man op je TV-scherm slooft zich grijnzend uit om dit konijn te strikken.

En dan ‘Beter Horen’! Daar tref je een ‘overdadige vlotheid’, mevrouw Boot, die tijdens een ‘gratis onderhoudsbeurt’ staat te klagen dat ze de ‘hoge C’ niet goed meer hoort. Zie, hoe ze later op TV, stralend van geluk, in een koor staat en de hoge C uitgilt. Dit met de tevreden lach van een bordeelkassière bij het afrekenen met een rijke klant. Hoeveel koorleden hun lidmaatschap gaan beëindigen, zeggen ze er niet bij. Ik zing liever is Fis, overigens.

En dan Hans Anders. Ja, dat is een andere Hans dan de schrijver dezes. In die winkel vind je een krolse poes die denkt dat de aanwezige verkoop-Hans gevoelig is voor haar avances. Bij elke gil een nieuwe bril.
Mij blijft mij bij, hoe ze André van Duin naar binnen troont om naast een bril, ook nog een gehoormachine aan te schaffen. ‘Dan kan je mijn moeder beter verstaan’. Van Duin, verbleekt. Hij laat zich voor soldij presenteren als niet geheel competent, maar ervaart het toch merkbaar als hoogverraad.

Als ze tegen mij zeggen dat ik mijn gehoor daar eens moet laten meten, zeg ik ‘schiet mij maar lek’. Ik krijg het gevoel van een dienstweigeraar. Wie ‘een gratis een onzichtbaar gehoorapparaat’ koopt, doet niet onder voor de juichende onderdanen bij het zien van de ‘kleren van de keizer’.
Wie dit sprookje niet kent, moet maar eens een van de drie bovengenoemde zaken binnen lopen. ‘Kleren van de keizer’ te koop!

Ik heb mij inmiddels mijn eigen oplossing gevonden; in de kringloopwinkel.
Mijn kleinkinderen zeggen: ‘opa heeft een roeptoeter’.


1 reactie

Arta · 9 maart 2022 op 07:50

Heel leuk geschreven, Hans!!
En tja, die reclames… Vreselijk! 😂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder