De zak met de Majorelle Blauwe Jas verdwijnt in de omhooggeschoven klep van de gele opvangtehuis voor te vondeling gelegde kledingstukken. Overhemden, truien, korte- en lange broeken, ondergoed in alle maten en afmetingen. De zakken zijn verschillend; vuilniszakken, boodschappen tassen, papieren zakken of gewoon los. Eenzaam wacht dit kledingstuk op Lees meer…
Alsof er een bom is ontploft. Dat is eigenlijk de enige omschrijving die je kunt geven aan de ooit zo mooie camping. Overal ligt rommel. Spullen uit caravans, voortenten, schuurtentjes, alles ligt opgestapeld. Diepe groeven maken de paden bijna onbegaanbaar. Maar het meest bizarre is dat er ook gewoon caravans Lees meer…
Ik wil geen soldaat zijn, dat ben ik wel geweest.Ik wil niet langer meer schieten op mijn vijand.Ik wil geen bommen meer plaatsen.Ik wil niemand pijn doen, niet meer vechten.Geen gevechten meer.Ik wil niet langer meer een rekening vereffenen.Ik begrijp niet waarom deze oorlog gevoerd is.Het is niet mijn oorlog, Lees meer…
Tussen twee punten en de stenen blijven staan, nu eenzaam op 4273 meter hoogte naast het bord. Mysterieus en kwetsbaar, de stapelmaker van de stenen onbekend. Geboorte en dood in balans tot het moment dat de dood overwint en niets meer rest.De angstschreeuw naar de dood, een donkere wolk hulde Lees meer…
Papa, ben je daar?Papa, waarom wil je niet met me komen spelen?Kan het je niets schelen, dat je mij zo weinig ziet?Waarom ben je er niet? Is er niets dat je tegen mij wil zeggen?Ik weet, jij hebt ook heel veel pijn.En ik weet, jij mist mij ook heel erg.Maar Lees meer…
Een aantal jaren geleden heb ik mijn EHBO-diploma behaald en sindsdien word ik jaarlijks uitgenodigd voor de herhalingscursus. Naast dat het veel hilariteit oplevert, is dat natuurlijk ook gewoon heel nuttig. Het is grappig om elkaar in het verband te draaien of in een koeldeken te wikkelen. Maar het oefenen Lees meer…
Ik heb weleens wat columns geschreven die niet sterk genoeg waren, ronduit zwak kun je die columns noemen.Maar het is niet altijd makkelijk om week in week uit, een sterke column af te leveren.Ik heb met vrouwen geslapen die ik alleen maar zag als een verlangen en niet meer dan Lees meer…
Het is koud buiten. Ik sta te wachten bij de bushalte. Van ver zie ik mijn zoon aankomen. Verleden week was hij nog jarig, hij werd vier en twintig, en straks is het vijf december. Daarom gaan we nu met de bus naar Amsterdam. Hij mag kleren uitzoeken in de Lees meer…
Collega Hans is overleden. Dit weekend. De baas vertelde het net, aan het einde van onze werkdag.‘Verdomd, hij stond niet op zijn plek vanmorgen,’ zegt Snieder peinzend.‘Vreemd. Ik miste hem niet.’ Hij neemt zijn dikke, zwarte jas van de kapstok en trekt een pakje half zware van Nelle uit zijn Lees meer…
Na meer dan een jaar voor het grootste gedeelte thuis werken, komen er nu toch ook wat meer ‘kantoordagen’ in zicht. Vanwege afspraken die toch niet lekker werken, online. Of gewoon, omdat ik mijn BHV-plicht moet vervullen. Dat laatste klinkt zwaarder dan het is, gelukkig heb ik anders dan pleisters Lees meer…
Verdriet, verdriet, verbitterd en verdriet.De herinneringen aan jou laten mij niet met rust.Gisteren gingen mijn gedachten weer terug naar de kust van Lanzarote.Hoe jij daar als klein meisje steeds weer probeerde naar het water te lopen.Ik moest je steeds weghalen daar, omdat je nog niet kon zwemmen.Ik denk aan jou Lees meer…
Het is vandaag onze avond, onze tijd.Tijd om te leven en om even helemaal van de wereld te zijn.Het is tijd om te gaan vliegen.We moeten het dak verhogen zodat er geen gat in de lucht gesprongen kan gaan worden.Wij laten ons horen vandaag. Het is mijn huis, het zijn Lees meer…