Mijn prinses, Weet je nog dat ik je laatst zag?Je zat op mijn schoot een tekening te maken en ik zat te schrijven.Je vroeg me wat ik aan het schrijven was. Ik zei dat het voor jou was.Hier is het resultaat van de tekst die ik toen schreef. Denken, ademen, Lees meer…
Vervolg van & einde Tsja, Delphine moest dus mee naar het theater, maar ik vond haar niet meer in New York. Ik weet waar haar oudere zus Anne- Marie woont in Nederland, tenminste als ze daar nog woont. Dus niet! Anne-Marie, zegt ? Nee, wij wonen hier nu 12 jaar Lees meer…
Hij wist niet precies wat er aan de hand was maar er ging iets gebeuren. Hij voelde het aan zijn water. Nou, eigenlijk zag hij het aan al die spullen die het vrouwtje en het baasje meebrachten. Bijna iedere dag ging de bel en kwamen er weer nieuwe pakjes aan. Lees meer…
Vakantietijd, dus file van München tot Salzburg. Bij Holzkirchen staren we stationair drie kwartier naar besneeuwde toppen in de verte. Gelukkig, er komt wat beweging in de onafzienbare rij blik. Een landgenoot gesticuleert ongedurig en drukt zijn middenklasser in onze rij. Zigzaggend baant hij zich een weg voorwaarts. Zinloos, want Lees meer…
Iedereen heeft recht op een hobby. Iedere gek zijn gebrek, luidt het gezegde. Mijn maatje spaart klokken. Ik vind het geen gebrek, ik hou ook van klokken. Het is een hobby die lang heeft gesluimerd. Eigenlijk was de trigger het overlijden van de oudste zuster van mijn schoonvader. Tante Jeanne. Lees meer…
Ik zette vanmiddag (6 augustus 2021) mijn TV aan en zag hoe tijdens de Olympische spelen in Tokyo, de landenploegen van springruiters streden om een plaats in de finale. Dat gebeurde in een tropische hitte. Ik had met de dieren te doen. Hippische sporten vormen de enige Olympische onderdelen waarvoor Lees meer…
Misschien is het veel te vroeg om deze blog te schrijven. Maar ik weet niet hoe het lopen gaat. We zijn elkaar al eerder kwijtgeraakt, heel wat jaar geleden.Dankzij een plotseling berichtje van haar, staat alles weer op z’n kop.Vanaf dat moment dacht ik aan hoe het toen ging, zo’n acht Lees meer…
Het was toch wel een hele andere vakantie dan anders, dat had hij wel in de gaten. Het baasje en vrouwtje waren wel naar de camping geweest maar ze hadden hem niet meegenomen. En ze waren ook al heel snel weer terug. Echt heel raar. Hij vroeg zich af wat Lees meer…
De zak met de Majorelle Blauwe Jas verdwijnt in de omhooggeschoven klep van de gele opvangtehuis voor te vondeling gelegde kledingstukken. Overhemden, truien, korte- en lange broeken, ondergoed in alle maten en afmetingen. De zakken zijn verschillend; vuilniszakken, boodschappen tassen, papieren zakken of gewoon los. Eenzaam wacht dit kledingstuk op Lees meer…
Alsof er een bom is ontploft. Dat is eigenlijk de enige omschrijving die je kunt geven aan de ooit zo mooie camping. Overal ligt rommel. Spullen uit caravans, voortenten, schuurtentjes, alles ligt opgestapeld. Diepe groeven maken de paden bijna onbegaanbaar. Maar het meest bizarre is dat er ook gewoon caravans Lees meer…
Ik wil geen soldaat zijn, dat ben ik wel geweest.Ik wil niet langer meer schieten op mijn vijand.Ik wil geen bommen meer plaatsen.Ik wil niemand pijn doen, niet meer vechten.Geen gevechten meer.Ik wil niet langer meer een rekening vereffenen.Ik begrijp niet waarom deze oorlog gevoerd is.Het is niet mijn oorlog, Lees meer…
Tussen twee punten en de stenen blijven staan, nu eenzaam op 4273 meter hoogte naast het bord. Mysterieus en kwetsbaar, de stapelmaker van de stenen onbekend. Geboorte en dood in balans tot het moment dat de dood overwint en niets meer rest.De angstschreeuw naar de dood, een donkere wolk hulde Lees meer…