Nachtgedachte

Voor alle verveelde, wanhopige en levensmoeie mensen nog maar een logje van de infantiele, ontoerekeningsvatbare, liefdeloze, vrijgezelle alcoholist Shitonya. Het leven doet vaker pijn, dan je je goed voelt. En daarom is er niets zo fijn als flink wat liters alcohol als plijster op de wond. Totdat de alcohol weer snel je lichaam verlaat en de wond des leven ende herinnering weer gaat bloeden. De gevoeligheid voor pijn is oneindig en die van genot zeer beperkt. Het klopt als een bus. Schoolbus, autobus, hamerbus, melkbus of gewoon een trein. Het leven is een toneelstuk. Houden van wie je haat en haten van wie je houdt. Mensen verlaten die je niet wilt verlaten. Mensen vasthouden die je eigenlijk beter kunt laten gaan. Van iemand afscheid nemen, terwijl je eigenlijk niet zonder hem kan. Bij iemand blijven, omdat je denkt dat het leven anders te zwaar is alleen. Geliefd willen worden, omdat je te weinig van jezelf houdt. Gehaat willen worden, omdat je anders niet weet hoe goed het voelt om geliefd te worden.

Iemand moeten loslaten, omdat je anders niet weet hoe gelukkig je bent als je wel iemand hebt. Iemand vast willen houden, omdat je het te koud hebt alleen. Iemand willen hebben, terwijl je weet dat je degene ooit weer zult verliezen. Liever liefde kennen en verliezen dan het nooit gehad hebben. Liever een litteken dan geen enkele.
Maar het verleden blijft niet alleen liggen in het verleden. Het blijft je achtervolgen, zolang je leeft. Een litteken in je geheugen die je soms zou willen wissen en soms naar terug verlangt. Terug in de tijd en het moment laten bevriezen toen je het gelukkigste was.

Beter het ongeluk vermijden dan het geluk najagen. De woorden blijven makkelijker te schrijven dan te leven. Als het leven zo makkelijk zou zijn, zou niemand meer de moeite willen doen om te leven. Als er geen uitdaging meer in het leven zit, is er geen zin meer aan het leven. Aangezien er geen zin bestaat, moet je zelf de zin eraan geven. De meest goede zin is hetgeen nastreven wat je het meest gelukkig zou kunnen maken en de weg ernaar toe bereiken zonder al teveel obstakels en pijn. Hopen op het minste en blij zijn met de extra’s. Huilen als het even niet meer gaat, zodat je nog tranen genoeg overhoudt wanneer ze echt nodig zijn.

Lachen om de kleine dingen, zodat je nog een glimlach overlaat voor je eigen leven. Het leven is een comedy, dus neem het niet te serieus. Wanneer het leven serieus wordt, word je zelf de trekpop en verlies je de controle over je eigen leven. Nee blijft moeilijker dan ja, omdat je iedereen tevreden wilt stellen en zelf gewaardeerd wilt worden. Onzekerheid blijft in je zitten, doordat je altijd een dosis waarde geeft aan andermans mening. Onzekerheid, omdat je verleden je herinnert aan teleurstelling. Onzekerheid, omdat mensen je hebben gekwetst. Twijfel, omdat niets zeker is. Angst, omdat je bang bent voor weer teleurstelling of verlies.

Afstandelijk, omdat je niemand dichtbij durft te laten komen. Afstandelijk, omdat het vrijwel altijd een feit is dat iemand jou waard is. Afstand, totdat degene heeft bewezen dat hij aanhankelijkheid waard is. Een muur, totdat iemand laat zien dat niet iedereen tegen je muur hoeft aan te lopen. Een masker, omdat het ware gezicht vol zit met littekens. Masker, om het verleden te maskeren. Een slot op het verleden, zodat je verder kan lopen. Lopen, omdat je niet stil kan blijven staan en te snel valt als je gaat rennen en teveel dingen mist. Maar het liefst zou je gedragen willen worden, zodat je je eindelijk veilig voelt. Hoe kun je je ooit veilig voelen in de armen van angst en chaos?

Tot Shit