Nachtwerk

Sinds kort mag ik, mede dankzij mijn werk, ervaren hoe vermoeiend niets doen nu werkelijk is. Dit is dan ook de reden waarom ik onlangs, op een voor mij ongekende tijd van kwart voor tien ’s avonds, vermoeid mijn bed indook. Voordat ik daadwerkelijk ging slapen, pakte ik nog even een boek om wat te lezen. Normaal gesproken gaat mijn licht dan vanzelf uit, na het lezen van een paar bladzijden. Nu was dat anders zodat ik na drie kwartier de lamp op mijn nachtkastje uitdeed. Onmiddellijk tekende het maanlicht een silhouet van een tak, als een dreigende klauw, op mijn plafond. Daar lag ik niet wakker van want ik ken mijn thuis met al zijn optische illusies. Het enige wat ik wilde, was slapen.

Het monotone getik van de wekker bracht mij al snel in een sluimerstand. Maar de fase van het niet bewust zijn liet maar op zich wachten. Om moe van te worden. Als een straalkachel lag ik in bed waardoor ik telkens weer opschoof naar een koel plekje. Een spelletje dat ik lang kan volhouden als eenling in mijn lits-jumeaux. Na mijn favoriete optie, dwarsliggen, won de leegte het uiteindelijk toen ik over de rand van het voeteind kukelde. Van sluimerstand was dan ook geen sprake meer zodat ik naar beneden ging om een peuk te roken. Op die manier kon zowel het bed als ik even afkoelen om daarna een volgende slaappoging te wagen.

Fris begon ik aan mijn tweede poging de slaap te vatten. Wekker…tik, tik…zzzZZZ? Door langs mijn oorschelp te scheren, maakte een mug, vanuit het niets, een kabaal zo hard als het getrompetter van een olifant. Geprikkeld wist ik dat ik eerst deze mug moest vatten die natuurlijk al lang weer in dit niets verdwenen was nadat ik het licht aanknipte. Na grondig speurwerk heeft de mug toch eerder rust gevonden dan ik.

De derde poging: wekker…tik, tik, hmmmm…dit ging lukken! Eindelijk zakte ik weg in een zalig onbewustzijn, waar ik zolang op had liggen wachten, net op het moment dat de wekker vond dat het tijd was om op te staan. Met tegenzin kwam ik mijn nest uit om nog slaapdronken naar mijn werk te gaan. De gang naar de koffieautomaat aldaar heb ik echter niet gehaald toen ik achter mijn PC in slaap dommelde. Heerlijk, rust!