En dan sta je daar plots helemaal alleen in een kamer met je pasgeboren zoontje Adam. Zonder het te beseffen ben je een vader geworden van een klein, schattig mensje en ondanks je stoere houding, je ruwe taalgebruik en je godverdomde cynische opmerkingen in je verhalen over de zinloosheid van het bestaan en de mensheid an sich, rollen er tranen over je gezicht. Uit jezelf beseffende dat levensvreugde eenvoudiger te bereiken is dan je ooit kon vermoeden.
Je drukt je kindje tegen je borst aan. Een volgend moment kijkt je stiekem onder het dekentje en voelt aan zijn handjes; ergens ben je opgelucht dat het al zijn vingers heeft; je raakt met je grote hand zijn voetjes aan en iets later weet je ook dat hij al zijn teentjes heeft; je bent opgelucht en blij; je bent eindelijk na al die jaren een vader geworden en je denkt, mocht Adam geen tien vingers en geen tien teentjes hebben, ook dan was ik de meest gelukkige man die ooit rondliep op deze aardbol. Je beseft dat dit een moment is dat nooit meer van je netvlies verdwijnt. Je voelt hoe je hart wild te keer gaat en hoe je ondanks je onhandigheid je kind stevig tegen je aanklemt, je bent je bewust van elke beweging die hij maakt; je hoort elk geluidje dat hij uitstoot, je twijfelt plots aan niets meer want je beseft dat het vaderschap je aangeboren is, dat je het gewoon allemaal aankan; je laat je baby niet vallen, oh nee, je weet instinctief wat er van je verwacht wordt, je bent gewoon de held van de dag. Euforie heerst alom.
En dan terwijl je daar tevreden, fier en heldhaftig staat te vieren met een glas champagne in je hand, komt de ontnuchtering, je gebracht door een nachtzuster godbetert …
‘Jij mag zijn eerste pamper vervangen,’ zegt ze.
7 reacties
Nachtzuster · 9 augustus 2015 op 18:47
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zoontje en graag gedaan voor het ontnuchteren. 😉
Op zich is de geboorte van een kind een uitermate goed onderwerp voor een column. Denk ik, want ik heb zelf geen kinderen. Om het vanuit de derde persoon enkelvoud te schijven kan ook, maar in jouw verhaal komt wel heel vaak het woordje ‘je’ voor. Drie keer in een relatief korte zin zelfs. Als dat voorkomen was door af en toe andere woorden te gebruiken, had het wat prettiger leesbaar geworden. Voor mij in ieder geval. Verder een beetje clichématig maar allee, dat zal de roze bril zijn.
‘Uit jezelf beseffende’ moet volgens mij zonder het woordje ‘uit’ zijn. En ‘een volgend moment kijk je’, dus zonder ‘t’. Het klinkt als mierenneuken maar in een andere column van jou zat je te wachten op grammaticatips en zo. Dus bij deze. :rotfl:
Mark · 10 augustus 2015 op 00:09
Bedankt voor je tips, nachtzuster
troubadour · 9 augustus 2015 op 22:36
Waren de balletjes ingedaald?
‘Een nachtzuster godbetert …’ Humor!
Yfs · 10 augustus 2015 op 11:15
Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon Adam en daarmee de geboorte van jou als vader. Mooi hoe je het vaderbesef langzaam laat binnenkomen en de behoefte om je zoon te beschermen.
Mooie titel en mooie afsluiting waarin je de champagne en de pamper symbolisch recht tegenover elkaar zet! 😉
:yes:
Ferrara · 10 augustus 2015 op 16:49
Is dat even een instinker, die pamper. Ik rijm het niet helemaal met het feit dat je instinctief weet wat er van je wordt verwacht. Verluieren hoort daar blijkbaar niet bij.
Jammer van de slordigheden, maar daar heeft ‘onze’ Nachtzuster al op gewezen.
pally · 13 augustus 2015 op 16:00
Natuurlijk is het allemaal een beetje cliché, maar dit onderwerp kan dat wel hebben. Gefeliciteerd, trouwens met je zoon!
Tja, en gewoon ‘ik’ in plaats van ‘je’ als je over je zelf hebt zou ik inderdaad ook veel beter vinden…
Mien · 13 augustus 2015 op 17:35
Gefeliciteerd met dit nieuwe wereldwonder. Ik heb me ooit laten vertellen dat de poep van eigen babies naar honing ruikt. Maar nu twijfel ik toch.