In oktober werd het grootste dorp van Europa weer eens flink op de kaart gezet. Zélfs vergeleken met grote broer Parijs. Vanaf mijn dagelijkse werkplek uitkijkend over de asgrauwe daken van Amsterdam-West zou je de onderhuidse emoties niet direct bevroeden. Maar als je de kranten van die week openslaat bekruipt je toch een onbestemd gevoel of je auto op Sloterdijk nog wel veilig geparkeerd staat. Natuurlijk zijn de veiligheidseisen binnen ons kantoor flink aangescherpt. Als ik de diverse pascontroles passeer waan ik mij soms in de gerechtsbunker van Osdorp waar Holleeder momenteel vaste gast is. Gelukkig maakt de nieuw gecreëerde huiselijke sfeer in de hal weer een hoop goed. Bovendien treffen de nieuwe beveiligingsmaatregelen meer het personeel dan het publiek, en dat is denk ik maar goed ook.

Aanleiding voor alle onrust in Slotervaart was de dood van de 22-jarige Marokkaan Bilal B. door een politiekogel nadat hij twee agenten met een mes ernstig had verwond. De media sprongen er bovenop. Met sensationele krantenkoppen werd de doorgaans nuchtere Nederlander voorbereid op een stormachtige herfst. Slotervaart werd gebombardeerd tot de banlieues van Amsterdam en tussen de brandende autowrakken rolden politieke kopstukken over elkaar heen in verklarende bewoordingen, vaak met een wijzende vinger.

Inmiddels is de relatieve rust weergekeerd in de wijk maar betrokkenen zijn wel wakker geschud. De roep vanuit de maatschappij tot meer bemoeienis van de ouders bij de opvoeding van hun kinderen is duidelijk overgekomen. Zo is er een groep moeders die gezamenlijk de straat op zijn gegaan om een positief signaal aan de buurt af te geven. Hun oproep: “Dit zijn onze kinderen, wij willen rust in de buurt om samen aan een betere toekomst voor deze kinderen te bouwen”. Ook de vaders laten zich niet onbetuigd. Een tiental Marokkaanse vaders in Bos en Lommer gaat met behulp van het stadsdeel andere ouders opvoedcursussen geven. Verder zijn de mannen van plan themabijeenkomsten te organiseren. Daar moeten jongeren hulp of bemiddeling krijgen bij het vinden van bijvoorbeeld een stageplek.

Afgelopen zomer is de Thaise Tuk Tuk in het Amsterdamse straatbeeld geïntroduceerd. En zeer succesvol want de website van de Tuk Tuk Company vermeldt diverse vacatures. 24 Uur per dag in bedrijf en begonnen met 20 driewielers kan het bijna niet anders dan booming business zijn, zonder overigens weg te hoeven duiken.
Van Aemstel Produkties gaat binnenkort Marokkaanse jongeren klaar stomen als gids in Amsterdam-West. Zij leiden geïnteresseerden per scooter langs onder meer een moskee en een badhuis en brengen de problematiek rond hangjongeren onder de aandacht.
Ik stel voor deze uitstekende initiatieven te combineren met de zo vurig gewenste stageplekken.

Een perfecte oplossing lijkt me. Die knapen blijven gewoon de hele dag op straat zoals ze gewend zijn. Ze maken weliswaar de buurt onveilig maar dan wel met de vlam in de pijp in plaats van door het dak!


KawaSutra

Columnist (nou ja) van 2005 t/m 2012 Een voorzichtige comeback in 2017 Het leven, daar gaat het om!

23 reacties

nighthawk · 20 november 2007 op 13:10

Mja, ok.

Voor mij niet altijd begrijpbaar, maar dat zal zijn omdat ik de problematiek niet helemaal ken… Behalve die Tuk Tuk dan misschien.

Jan

dj_Eddy · 20 november 2007 op 13:40

Die oplossing is misschien wat kort door de bocht… 😉

Overigens weet ik niet of de media hier nu echt massaal opgedoken is. Ik had juist het gevoel dat er vij terughoudend op gereageerd werd (m.u.v. misschien de Telegraaf, maar die lees ik gelukkig niet). Ook de politie zelf bleef beheerst (en ging niet doldriest tekeer, zoals in Parijs onder aanvoering van Sarkozy). Het bleef daardoor bij slechts een paar uitgebrande auto’s.

pally · 20 november 2007 op 14:29

Mooie initiatieven, inderdaad, Kawa. En misschien een minimaal begin zaken tot hun voordeel om te draaien. Maar het is nog maar een druppel….

groet van Pally

Mup · 20 november 2007 op 14:58

Ben het met je eens Kawa. Vond de media ook te heftig reageren, en dan heb ik hier nog maar een topje van de ijsberg meegekregen. Vond de initiatieven van de moeders een verademing, eindelijk een positief beeld en mensen die echt de handen uit de mouwen willen steken. Als er genoeg druppels op de gloeinede plaat vallen, koelt hij ook af,

Groet Mup.

SIMBA · 20 november 2007 op 15:38

Ik hoop dat die kleine initiatieven vruchten gaan afwerpen, want Parijse toestanden…daar is niemand bij gebaat.
Goeie column kawa!!

geertsjohn · 20 november 2007 op 16:14

Ik ben van mening dat hangjongeren gewoon keihard aan het werk moeten. Geen sociale trainingsinstituten, gewoon mouwen opstropen en gaan.

schoevers · 20 november 2007 op 17:51

Het mogen kleine zaken zijn, maar je hebt ze goed naar voren gebracht.
Is eens een ander geluid.

weathergir · 20 november 2007 op 17:58

… en wat ik van het verhaal vond? Helemaal goed, zoals altijd eigenlijk… 😉

Prlwytskovsky · 20 november 2007 op 18:10

Die kogel om Heer B te stoppen, tja, daar kan ik niet echt wakker van liggen.

En die rondleidingen door die gasten is aan mij echt niet besteed. Maar ja, dat is mijn mening.

Voor wat deze column betreft heb jij je best gedaan en is de opzet geslaagd.

arta · 20 november 2007 op 18:51

Mooi geschreven, Kawa! 🙂
Fijn om ook eens over de goede initiatieven te lezen in plaats van alleen maar de ellende uitvergroot voor ogen te krijgen!

DreamOn · 20 november 2007 op 19:00

Goed geschreven Kawa! Ik ben het eens met je boodschap, er is al ellende genoeg, nu is het tijd om het tij eens te keren.

Ook leuk, om weer eens iets van jouw hand te lezen!

Groetjes DO.

WritersBlocq · 20 november 2007 op 19:39

Oh, wat fijn jou weer te lezen. Geen ander kan het zo lekker uitkristalliseren als jij. De oplossing is nit zo simpel, bbq met auto’s is leuker dan TukTuk’en, denk ik. Zou ik ook vinden als ik nu 16 was en behangen met slechte jeugd enzo.

[quote]Zo is er een groep moeders die gezamenlijk de straat op zijn gegaan[/quote]
ís gegaan 😉

Warme groet, Pauline.

Dees · 20 november 2007 op 21:53

Mooie column. Eerlijk is eerlijk, soms net een tikje tegen het oubollige aan. Doe je iets pedagogisch?

Maar in de strekking kan ik me volledig vinden en het zit goed in elkaar.

DriekOplopers · 20 november 2007 op 22:01

Mooi opgeschreven. Hulde. En inderdaad: voor ieder probleem moet een oplossing bestaan. Dat kán niet anders!

Trukie · 20 november 2007 op 22:30

De tuktuks kennen we uit Aziatische landen. De fiets is een Nederlandse lieveling. De hangjongeren uit Marroko of de Antillen. In Neerlands grootste dorp zou alles integreren tot een grote wereldsfeer?
Affin retourtje Bangkok of Singapore kan gewoon een retourtje Amsterdam worden.
Ik kom er in februari naar Cirque du Soleil kijken.
Een grote wereldstad door kleine en grote initiatieven
Amsterdam heeft ut.
Kawa de bruggenbouwer (Nederlandse hobby).
De tweede allinea is heel treffend.
Mooi verwoord, of liever gezegd, mooi gecreëerd.

Beryl · 21 november 2007 op 00:14

Hier Spuit 11 ook nog even…
Niets aan bovenstaande toe te voegen: gewoon een goed verhaal en leuk weer wat van je te lezen!

PS: Zal wel aan mij liggen, maarru… wat is nakken?! :eh:

KawaSutra · 21 november 2007 op 00:33

[quote]…soms net een tikje tegen het oubollige aan. [/quote]
Goed opgemerkt Dees. Dit stukje heb ik geschreven voor ons personeelsblad in het kader van ‘Actualiteiten van 2007’. De titel werd gelijk al afgekeurd na enige woordverklaring mijnerzijds en heel netjes gecorrigeerd in ‘Slotervaart’. 😀

[quote]Doe je iets pedagogisch?[/quote]
’t Is maar hoe je het bekijkt. 😉

Ieder weer bedankt voor de reacties en speciaal WB voor haar oplettendheid. 🙂

@Beryl: ‘[b][url=http://www.straatwoordenboek.nl/letter/N/nakken]nakken[/url][/b]’

Grumpy-old · 21 november 2007 op 00:39

Boeiend stuk. Hier en daar geef ik je volledig gelijk en andere keren vind ik dat je de bal volledig mis slaat. Maar dat zal wel komen omdat ik bijna dagelijks midden in deze problematiek sta of onrechtstreeks mee te maken heb. Maar dan aan de kant van de orde handhaving en dan heb je toch automatisch een andere kijk op de zaak.

Greetz
Grumpy old man

lisa-marie · 21 november 2007 op 11:21

Een goede en mooie column.
Vond het heerlijk om hem te lezen. 🙂

pepe · 22 november 2007 op 08:36

En zo nam je mij mee die buurt in, door jouw ogen gezien.
Mooi die tuktuk lijkt mij ook de goede oplossing.

Beryl · 22 november 2007 op 12:36

Hahaha! Thanks! Weer wat geleerd… 😀

bert · 25 november 2007 op 00:01

Kawa, ik vind het mooi hoe je in weet te spelen op de actualiteiten die zich afspelen in het gebied rond jouw werkplek. Dat je dat ook nog durft te schrijven in jullie personeelsblad vind ik heldhaftig. :eh:

Happyturf · 28 november 2007 op 20:45

KawaSutra, ik had nog niks van je gelezen en heb dat net ingehaald. Het was nou niet bepaald “Ik ben ik en ik worstel en kom boven”, Zoals op je site staat. Want “Nakken of Tukken” heb ik als een prettig leesbare en informatieve column ervaren. Heb gelijk je site bekeken. Je bent een echte motormuis. Het lijkt erop dat de liefde voor het tweewielige gemotoriseerde verkeer je met de paplepel is ingegeven.

Gr. Happyturf

Geef een reactie

Avatar plaatshouder