Nare Droom

Het was gisteren allemaal nog zo goed. Je was bij de tijd en speelde nog wat met onze kleine prinses. En ineens is het of de duivel je herinneringen heeft meegenomen.
Als je heengaat hoop ik dat je het fijn hebt, waar je ook bent.
Ik hoorde nog hoe de dokters je borst pijn deden, maar het kon ook de medicatie zijn.
Je ligt gelukkig weer rustig in slaap terwijl wij allemaal om je heen verdrietig zijn.
Heb je het door? Ik denk het niet.

Mijn vader vertelde me: ‘Jongen, het is niet haar schuld dat ze je niet meer herkent.
En je bent ook niet de enige, hou je daar aan vast’.

Lieve schat; hou me nog even in je armen, zoals je dat gisteren nog deed.
Laat me nog één keer in je ogen kijken tot de zon op komt, terwijl we verwikkeld zijn in licht, liefde en het leven. Doe je nog één keer je lippen op de mijne want ze zijn gemaakt om voor altijd samen te zijn. Met je lichaam naast het mijne, zijn we één hart in vuur en vlam.
Gisteren was alles nog zo goed en nu.. Nu blijven we achter met veel pijn, een zwart pak, zwarte stropdas, staand in de stromende regen, een laatste eer aan jou.
Vandaag is de familie voor even één.

En dan ineens… 5.45 uur in de ochtend. Ik kijk naast me en je ligt er nog gewoon.
Een zucht van verlichting gaat door mijn lijf. Ik kus je, sta op en maak me klaar voor de dag die komen gaat.

Het was maar een droom gelukkig.