Natuurlijke schoonheid

Omhoogkijkend zie ik de wolken in snel tempo voorbij drijven. Het waait hard. Ik doe mijn jas een beetje hoger dicht. De wind speelt met mijn haren, terwijl ik dromerig naar de steeds veranderende lucht kijk. Het ziet eruit alsof het elk moment kan gaan regenen. De onderlaag is donkergrijs en ziet er dreigend uit. Als er een open stuk komt zie ik witte wollige wolken erachter, met erboven weer prachtig blauw. Ik bedenk me dat de lucht lijkt op het leven. Af en toe een depressie, dan weer geen wolkje aan de lucht, gevolgd door weer een sombere dag.

Elk leven heeft zijn eigen klimaat, zo ook het mijne. Grijze dagen pik ik niet. Ik wil zon! Mijn depressies worden verjaagd door een zelfopgeroepen tornado, waarachter altijd mooi weer zit. Soms een piepklein miezerbuitje, maar zelden daalt mijn temperatuur onder het nulpunt. Ook hittegolven zijn zeldzaam, mijn persoonlijke weersomstandigheden zijn vrij constant.

Boven mij jagen de wolken nog steeds achter elkaar aan. Het lijkt of ze haast hebben. Doelloos, want waar moeten ze naar toe? Zit er een triest persoon in Groningen, die haar humeur bevestigd wil zien in het weer? Rose flarden tekenen de lucht inmiddels. De zon erachter maakt er denkbeeldige vlammen van. Het is een prachtig schouwspel.

De eerste druppels vallen groot en vol op me. Het voelt heerlijk. De grond slurpt het vocht gretig op. Om mij heen ontstaan plassen. Ik ga er niet voor opzij. Het wordt lichter om mij heen. In de vlammende lucht breekt de zon een klein beetje door. Een piepklein lichtpuntje, dat wel honderd stralen lijkt te produceren.

Tegen het licht in lijken de regendruppels op glimwormen in de nacht. Zon en regen vormen samen een spectrum aan kleuren. Een regenboog! Eerst wazig, maar enkele minuten later is hij in volle glorie aanwezig. Ik voel mij volmaakt gelukkig. Om mij heen gaat, tot mijn verbazing, het leven gewoon door. Iedereen lijkt haast te hebben, waardoor niemand oog heeft voor het moois boven zich.

Midden in de mensenmassa sta ik abrupt stil en kijk omhoog. Naast mij hoor ik een stem: “Kijk, een regenboog!” Een deel van de kudde gaat langzamer lopen, omhoogkijkend, vergeet even de zorgen van de dag. Niet denkend aan een eigen huis, auto of die dure vakantie, want waarom zou je mooie dingen moeten kopen, als je niet te evenaren schoonheid gewoon kado krijgt?